Chrobotek widlasty

kategoria: porost
rodzina: chrobotkowate

nazwa polska: Chrobotek widlasty
inne nazwy polskie: Ø
nazwa łacińska: Cladonia furcata
inne nazwy łacińskie: Baeomyces spinosus 1803, Cenomyce furcata 1810, Cenomyce racemosa 1821, Cladonia furcata 1794, Cladonia furcata 188, Cladonia furcata 1882, Cladonia furcata 1887, Cladonia narkodes 1881, Cladonia palamaea 1935, Cladonia pinnata 1936, Lichen furcatus

autor nazwy polskiej: Wiesław Fałtynowicz, Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski, 2003 r.
pierwsza klasyfikacja: William Hudson
aktualna klasyfikacja: Heinrich Adolf Schrader, 1794 r.

powszechność: pospolity
ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej
kategoria zagrożenia: Ø

handel: Ø

zastosowanie ogólne: NIEJADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø
kategoria smaku: Ø
wyjątki zastosowania: Ø

okres występowania: styczeń – grudzień
okres maksymalny: Ø – Ø

gatunek wieloletni: tak
uprawa: Ø

opis
owocnik – typ: Ø owocnik – kształt: porost posiada plechę dwupostaciową (pierwotną skorupiastą i wtórną krzaczkowatą), łuski plechy pierwotnej są drobne, nietrwałe, szybko zanikające, podecja kilkukrotnie rozgałęziona widlasto lub nieregularnie, w miejscu rozgałęzień zazwyczaj znajduje się otworek, a na grubszych gałązkach podłużne szczeliny, podecja o wysokości 1 – 10(15) cm oraz grubości 0,5 – 5 mm, podecja niekiedy pokryte łuskami, podecje występują pojedynczo lub tworzą murawki, zakończenia gałązek szydłowate, brak urwistków, często na szczytach gałązek występują apotecja o brązowych tarczkach i średnicy 0,3 – 1 mm ^[1] owocnik – powierzchnia: gładka, pokryta areolkami lub brodawkami owocnik – kolor: szary, szarozielony, oliwkowy lub brunatny owocnik – średnica: Ø – Ø cm owocnik – wysokość: 1 – 15 cm hymenofor – typ: Ø hymenofor – kształt: Ø hymenofor – nasada: Ø hymenofor – kolor: Ø hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm trzon – typ: Ø trzon – kształt: Ø trzon – powierzchnia: Ø trzon – kolor: Ø trzon – średnica: Ø – Ø cm trzon – wysokość: Ø – Ø cm miąższ – kształt: Ø miąższ – kolor: Ø miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø miąższ – zapach: Ø miąższ – smak: Ø pierścień: Ø pochwa: Ø mleczko: Ø gutacja: Ø higrofaniczność: Ø podłoże: gleba (kwaśna, piaszczysta), drewno (bardzo rzadko, próchniejące drewno) sposób odżywiania: Ø terytorium: lasy iglaste, miejsca świetliste, suche, wydmy, torfowiska, tereny nizinne, wśród mchów, wrzosowiska, na skraju lasów, w trawie, w wąwozach skalnych gatunek organizmu sąsiadującego: Sosna gatunek organizmu będącego podłożem: Ø gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: Ø zarodniki – kształt: Ø zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: Ø – Ø × Ø – Ø μm wysyp zarodników – kolor: Ø

opis

owocnik – typ: Ø
owocnik – kształt: porost posiada plechę dwupostaciową (pierwotną skorupiastą i wtórną krzaczkowatą), łuski plechy pierwotnej są drobne, nietrwałe, szybko zanikające, podecja kilkukrotnie rozgałęziona widlasto lub nieregularnie, w miejscu rozgałęzień zazwyczaj znajduje się otworek, a na grubszych gałązkach podłużne szczeliny, podecja o wysokości 1 – 10(15) cm oraz grubości 0,5 – 5 mm, podecja niekiedy pokryte łuskami, podecje występują pojedynczo lub tworzą murawki, zakończenia gałązek szydłowate, brak urwistków, często na szczytach gałązek występują apotecja o brązowych tarczkach i średnicy 0,3 – 1 mm ^[1]
owocnik – powierzchnia: gładka, pokryta areolkami lub brodawkami
owocnik – kolor: szary, szarozielony, oliwkowy lub brunatny
owocnik – średnica: Ø – Ø cm
owocnik – wysokość: 1 – 15 cm
hymenofor – typ: Ø
hymenofor – kształt: Ø
hymenofor – nasada: Ø
hymenofor – kolor: Ø
hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø
hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm
trzon – typ: Ø
trzon – kształt: Ø
trzon – powierzchnia: Ø
trzon – kolor: Ø
trzon – średnica: Ø – Ø cm
trzon – wysokość: Ø – Ø cm
miąższ – kształt: Ø
miąższ – kolor: Ø
miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø
miąższ – zapach: Ø
miąższ – smak: Ø
pierścień: Ø
pochwa: Ø
mleczko: Ø
gutacja: Ø
higrofaniczność: Ø

podłoże: gleba (kwaśna, piaszczysta), drewno (bardzo rzadko, próchniejące drewno)
sposób odżywiania: Ø
terytorium: lasy iglaste, miejsca świetliste, suche, wydmy, torfowiska, tereny nizinne, wśród mchów, wrzosowiska, na skraju lasów, w trawie, w wąwozach skalnych
gatunek organizmu sąsiadującego: Sosna
gatunek organizmu będącego podłożem: Ø
gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø
gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø
występowanie: Ø

zarodniki – kształt: Ø
zarodniki – kolor: Ø
zarodniki – wymiary: Ø – Ø × Ø – Ø μm
wysyp zarodników – kolor: Ø

ciekawostki
Długość życia Chrobotka widlastego wynosi około 8-10 lat.

etymologia
Ø

uwagi
Ø

właściwości lecznicze
Chrobotek widlasty wytwarza kwas fumaroprotocetrarowy. To naturalny środek antyseptyczny, który jednocześnie delikatnie koryguje działanie układu odpornościowego człowieka.
Chrobotek widlasty działa silnie bakteriobójczo względem bakterii Enterobacter cloaceae.

toksyny
Ø

objawy zatrucia
Ø

leczenie zatrucia
Ø

skutki braku leczenia zatrucia
Ø

choroby grzybowe
Ø

zwalczanie chorób grzybowych
Ø

wartości odżywcze
Ø

zastosowanie kulinarne
Ø

przepisy kulinarne
Ø

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

zapiski i ciekawostki historyczne	bibliografia
Ø	Ø

gatunek podobny	cechy odróżniające
Chrobotek kolczasty	kora ma wyraźne zielonkawe, liczne brodawki
Chrobotek leśny	końce gałązek zakrzywiają się silnie w jednym kierunku
Chrobotek najeżony	potrójnie rozgałęziony na końcach
Chrobotek smukły	głównie dwukrotnie rozgałęziony na końcach
Chrobotek trocinowaty	wierzchołki gałązek ma ziarenkowate, występują na podecjach urwistki

galeria przedstawiająca gatunki podobne, łatwe do pomylenia (o zbliżonym kształcie, kolorze)

¹źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Chrobotek_widlasty

przypisy i bibliografia