Chropiatka piórowata
| kategoria: grzyb | rodzina: chropiatkowate |
| nazwa polska: Chropiatka piórowata inne nazwy polskie: Chropiatka pędzelkowata, Pleśniak pędzelkowaty nazwy zwyczajowe: Ø nazwa łacińska: Thelephora penicillata synonimy łacińskie: Merisma fimbriatum (1822), Merisma penicillatu (1797), Phylacteria mollissima (1922), Phylacteria spiculosa (1920), Thelephora cladoniiformis (1922), Thelephora fimbriata (1838), Thelephora mollissima (1801), Thelephora spiculosa (1821), Merisma cristatum (1822), Thelephora palmate (1822) |
| określenie nazwy polskiej: Władysław Wojewoda, 1999 r. pierwsza klasyfikacja: Christiaan Hendrik Persoon, 1797 r. aktualna klasyfikacja: Elias Magnus Fries, 1821 r. |
| kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowy | typ ogólny: grzyb naziemny, grzyb nadrzewny |
| powszechność w kraju: rzadki ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: V (narażone, zagrożone wyginięciem) |
| zasięg na świecie: występuje w północnej Europie, Rosji, Ameryce Północnej |
| sezon: grzyb letni, grzyb jesienny okres występowania: lipiec – listopad | czas życia: owocniki jednoroczne długość życia: Ø |
| zastosowanie ogólne: NIEJADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: Ø smak ogólny: Ø zapach ogólny: Ø wyjątki zastosowania: Ø |
| trudność identyfikacji: bardzo łatwe cechy wyróżniające: Szczeciniasty, rzadki grzyb, występujący głównie w lasach świerkowych, blisko strumieni, wśród mchów. |
| opis główny: |
| owocnik – typ: krzaczkowaty owocnik – kształt: owocnik zbudowany z szczeciniasto rozgałęzionych, wiotkich gałązek/pęczków, gałązki szydłowato rozwidlone na wierzchołkach, gałązki o długości 2 – 7 cm owocnik – powierzchnia: piórowata, szczeciniasta, pędzelkowata owocnik – kolor: od białego (góra owocnika) do brązowego-szarego (dół owocnika) owocnik – średnica: 2 – 15(max 25) cm owocnik – wysokość: 1 – 10 cm hymenofor – typ: gładki hymenofor – kształt: powierzchnia hymenoforu od gładkiej do ziarnistej, występuje głównie na spodniej stronie owocnika hymenofor – nasada: Ø hymenofor – kolor: od białego do brązowego (od zarodników) hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm miąższ – kształt: zwarty, nieco wodnisty, włóknisty, elastyczny, cienki, od miękkiego do skórzastego miąższ – kolor: Ø miąższ – zapach: słaby, ziemisty miąższ – smak: słaby, łagodny trzon – występowanie: nie, lub szczątkowo zarysowany trzon – typ: Ø trzon – kształt: Ø trzon – powierzchnia: Ø trzon – kolor: Ø trzon – średnica: Ø – Ø cm trzon – wysokość: Ø – Ø cm osłona – typ: Ø osłona – kształt: Ø osłona – pozostałość: Ø pierścień – występowanie: nie pierścień – kształt: Ø pierścień – kolor: Ø pierścień – wysokość: Ø – Ø mm pochwa – występowanie: nie pochwa – kształt: Ø pochwa – kolor: Ø pochwa – wysokość: Ø – Ø cm mleczko – występowanie: nie mleczko – kolor: Ø mleczko – smak: Ø mleczko – gęstość: Ø mleczko – obfitość: Ø gutacja – występowanie: Ø gutacja – kolor: Ø |
| odżywianie i biotop: |
| sposób odżywiania: symbiont, saprotrof podłoże: gleba (gleba kwaśna), rośliny (martwe części roślin, liście, igliwie), drewno (martwe gałęzie, pnie drzew, korzenie) terytorium: lasy iglaste, lasy liściaste, lasy mieszane, parki, wśród mchów gatunek sąsiadujący: Świerk, Buk, Dąb, Brzoza gatunek będący podłożem: Świerk, Buk gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Ø gatunek będący żywicielem: Ø |
| wielkość występowania: |
| występowanie – typ: Ø wielkość grupy: Ø kształt grupy: Ø |
| zarodniki: |
| zarodniki – kształt: kanciasto-płatkowate lub płatkowate, kolczaste (kolce o długości 1 – 1,5 µm) zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 7,5 – 10 × 5 – 7 μm wysyp zarodników – kolor: umbrowy, brązowoumbrowy lub fioletowobrązowy, brązowy |
| zmienność ogólna: |
| zmienność kształtu: gatunek o zmiennym kształcie zmienność koloru: gatunek o w miarę niezmiennej barwie |
| wpływ czynników przyrodniczych: |
| wpływ opadów: Ø wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
| zmiana koloru po uszkodzeniu: |
| hymenofor: Ø miąższ: Ø trzon: Ø |
| reakcje makrochemiczne: |
| KOH/NaOH: zmiana koloru miąższu na zielony FeSO4: Ø C6H5OH: Ø NH40H: Ø C6H5NH2: Ø AgNO3: Ø gwajak: Ø inne odczynniki: Ø |
| wartości odżywcze: |
| wartość energetyczna: Ø woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø pozostałe: Ø |
| ciekawostki |
|---|
| Chropiatka piórowata lubi głównie miejsca wilgotne, np. przy strumykach leśnych, wśród mchów. |
| Gatunek ten występuje najczęściej pod świerkami, na martwych gałązkach a nawet na młodych sadzonkach świerkowych. |
| Chropiatka piórowata odznacza się niezwykłą zdolnością akumulacji kadmu, arsenu oraz miedzi i cynku. |
| etymologia |
|---|
| Nazwa łacińska tego gatunku to Thelephora penicillata, gdzie penicillata oznacza “jak pędzel”. |
| odmiany i formy |
|---|
| Ø |
| uwagi |
|---|
| Ø |
| robaczywienie |
|---|
| Ø |
| właściwości prozdrowotne |
|---|
| Ø |
| transport |
|---|
| Ø |
| przechowywanie |
|---|
| Ø |
| uprawa |
|---|
| Ø |
| przygotowanie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| spożycie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| handel |
|---|
| Ø |
| toksyny |
|---|
| Ø |
| objawy zatrucia |
|---|
| Ø |
| leczenie zatrucia |
|---|
| Ø |
| skutki braku leczenia zatrucia |
|---|
| Ø |
| choroby grzybowe |
|---|
| Ø |
| zwalczanie chorób grzybowych |
|---|
| Ø |
| zastosowanie kulinarne |
|---|
| Ø |
| przepisy kulinarne |
|---|
| Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
| zapiski i ciekawostki historyczne |
|---|
| Ø |
| gatunek podobny: Ø |
| cechy odróżniające: Ø |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
Ø
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0