Czarka austriacka

kategoria: grzyb
wielkość: wielkoowocnikowy
typ ogólny: gatunek nadrzewny
klasa: kustrzebniaki
rząd: kustrzebkowce
rodzina: czarkowate
charakterystyka: jadalny, sporadyczny, niepodlegający ochronie
nazwa polska: Czarka austriacka
inne nazwy polskie: Ø
nazwy potoczne: Szkarłatny kubek elfa
nazwa łacińska: 
Sarcoscypha austriaca
synonimy łacińskie: Lachnea austriaca (1889), Molliardiomyces coccineus (1984), Peziza austriaca (1900), Peziza imperialis (1884)

nazwa angielska: Scarlet Elfcup
określenie nazwy polskiej: G. Fiedorowicz oraz D. Kubiak, 1998 r.
pierwsza klasyfikacja: Günther Beck von Mannagetta und Lerchenau, 1884 r.
aktualna klasyfikacja: Ø
powszechność w kraju: sporadyczny
trend liczebności w kraju: Ø
ochrona prawna: 
brak ochrony gatunkowej
kategoria zagrożenia: 
Ø
sugestia dotycząca ochrony: Ø

historia ochrony: w okresie od 1983 do 2014 roku Czarka austriacka była na liście gatunków chronionych
zasięg na świecie: występuje w Ameryce Północnej i Europie
sezon: grzyb wiosenny
okres występowania: luty – maj
zastosowanie ogólne: JADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym: jadalny
kategoria smaku:
 jadalny niskiej jakości
smak ogólny: rzodkiewkowy
zapach ogólny: brak
wyjątki zastosowania:
 Ø
trudność identyfikacji: łatwe
cechy wyróżniające: Ø
opis
typ owocnika:
owocnik – typ: miseczkowaty
część główna owocnika:
część główna owocnika – kształt: od kulistego (młode owocniki) do pucharkowatego, czarkowatego, miseczkowatego a nawet rozpostartego (starsze owocniki)
część główna owocnika – kolor: na zewnątrz jasnoróżowy, czerwony, wewnątrz jaskrawy, żywoczerwony
wymiary owocnika:
owocnik – średnica: 1 – 5(max 8) cm
owocnik – wysokość: 1 – 2 cm
brzeg części głównej owocnika:
brzeg – kształt: podwinięty, obły
brzeg – kolor: Ø
brzeg – szerokość: Ø
powierzchnia części głównej:
powierzchnia – kształt: wewnętrzna – gładka, błyszcząca, zewnętrzna – owłosiona (włoski mocno poskręcane co widać pod mikroskopem), filcowata
powierzchnia – wzór: Ø
integralność skórki z miąższem: Ø
powierzchnia – tendencja do pękania: Ø
hymenofor:
hymenofor – typ: Ø
hymenofor – ulokowanie: Ø
hymenofor – kształt: Ø
hymenofor – nasada: Ø
hymenofor – kolor: Ø
hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm
integralność hymenoforu z miąższem: Ø
ujście hymenoforu – kształt: Ø
ujście hymenoforu – kolor: Ø
ujście hymenoforu – wymiary: Ø – Ø mm
miąższ:
miąższ – kształt: cienki, łykowaty, woskowaty
miąższ – kolor: biały
miąższ – zapach: brak
miąższ – siła zapachu: Ø
miąższ – smak: rzodkiewkowy
miąższ – siła smaku: słaby
miąższ – grubość w części głównej: Ø – Ø mm
trzon:
trzon – występowanie: tak lub nie
trzon – typ: centryczny
trzon – kształt: cylindryczny
trzon – struktura: pełny
trzon – powierzchnia: Ø
trzon – tendencja do pękania: Ø
trzon – wzór na powierzchni: Ø
trzon – kolor: białawy
trzon – średnica: 0,3 – 0,7 cm
trzon – wysokość: 3 – 5 cm
integralność trzonu z częścią główną: Ø
podstawa trzonu – kształt: Ø
osłona:
osłona – występowanie: Ø
osłona – typ: Ø
osłona – kształt: Ø
osłona – kolor: Ø
osłona – pozostałość: Ø
resztki osłony na powierzchni części głównej:
resztki osłony – występowanie: Ø
resztki osłony – typ: Ø
resztki osłony – kształt: Ø
resztki osłony – rozmieszczenie: Ø
resztki osłony – trwałość: Ø
resztki osłony – kolor: Ø
resztki osłony – wymiary: Ø × Ø mm
osłona hymenoforu:
osłona hymenoforu – występowanie: Ø
osłona hymenoforu – kształt: Ø
osłona hymenoforu – trwałość: Ø
osłona hymenoforu – kolor: Ø
pierścień:
pierścień – występowanie: Ø
pierścień – kształt: Ø
pierścień – trwałość: Ø
pierścień – kolor: Ø
pierścień – wysokość: Ø – Ø mm
integralność pierścienia z trzonem: Ø
pochwa:
pochwa – występowanie: Ø
pochwa – kształt: Ø
pochwa – kolor: Ø
pochwa – średnica: Ø – Ø cm
pochwa – wysokość: Ø – Ø cm
mleczko:
mleczko – występowanie: Ø
mleczko – kolor: Ø
mleczko – smak: Ø
mleczko – gęstość: Ø
mleczko – obfitość: Ø
gutacja:
gutacja – występowanie: Ø
gutacja – kolor: Ø
gutacja – obfitość: Ø
zmienność ogólna:
zmienność kształtu: Ø
zmienność koloru: Ø
zmiana koloru po uszkodzeniu:
zmiana koloru hymenoforu: Ø
zmiana koloru miąższu: Ø
zmiana koloru trzonu: Ø
reakcje makro-chemiczne:
KOH (wodorotlenek potasu): Ø
NaOH (wodorotlenek sodu): Ø
FeSO4 (siarczan żelaza II): Ø
C6H5OH (fenol): Ø
NH40H (woda amoniakalna): Ø
C6H5NH2 (anilina): Ø
AgNO3 (azotan srebra): Ø
nalewka gwajakowa: Ø
inne odczynniki: Ø
wpływ czynników przyrodniczych:
wpływ opadów: Ø
wpływ światła: Ø
wpływ temperatury: Ø
wpływ wiatru: Ø
występowanie:
występowanie – typ: pojedynczo lub w grupie
wielkość grupy: Ø
kształt grupy: Ø
odżywanie:
sposób odżywiania: saprotrof
podłoże:
podłoże – rodzaj: drewno (gałęzie drzew liściastych)
podłoże – właściwości: Ø
integralność owocnika z podłożem: Ø
siedlisko:
terytorium ogólne: lasy liściaste, łęgi w dolinach rzek, potoków
siedlisko – właściwości: miejsca podmokłe, wilgotne, próchnicze, ciepłe
forma terenu: częściej obszary górskie
gatunek towarzyszący:
gatunek sąsiadujący: Ø
gatunek będący podłożem: Wierzba, Olsza szara, Leszczyna, Brzoza, Wiąz, Klon, Bez, Dereń, Topola, Szakłak
gatunek tworzący symbiozę: Ø
gatunek będący żywicielem: Ø
okres rozwoju:
czas życia: Ø
długość życia: Ø
okres występowania: Ø – Ø
pora wzrostu: Ø
hymenium:
hymenium – opis: Ø
zarodniki:
wysyp zarodników – kolor: białawy
zarodniki – kształt: podłużnie eliptyczne do cylindrycznych, na końcach wgłębione
zarodniki – powierzchnia: gładka
zarodniki – kolor: bezbarwne
zarodniki – wymiary: (min 25)33 – 50 × 12 – 15 μm
wartość energetyczna:
owocniki surowe: Ø
owocniki suszone: Ø
wartości odżywcze:
witaminy: Ø
minerały: Ø
kwasy: Ø
pozostałe: Ø

galeria obrazująca hymenofor

informacje
ciekawostki
Owocniki Czarki austriackiej były wykorzystywane w medycynie ludowej Indian północno­amerykańskich – służyły im do sporządzania opatrunków na rany.
Jeśli znajdziemy ten gatunek warto wokół szukać bardzo rzadkich odmian białych oraz pomarańczowych Czarki austriackiej.
Grzyb ten jest popularnym źródłem pożywienia dla gryzoni i ślimaków.
etymologia
Ø
odmiany i formy
Ø
uprawa
Ø
transport
Ø
przechowywanie
Ø
robaczywienie
Ø
handel
Ø
uwagi ogólne
Ø
właściwości prozdrowotne
Ø
przygotowanie w celach leczniczych
Ø
spożycie w celach leczniczych
Ø
uwagi przy spożyciu w celach leczniczych
Ø
historyczne zastosowanie w celach leczniczych
Ø
toksyny
Ø
czas wystąpienia pierwszych objawów zatrucia
Ø
objawy zatrucia
Ø
leczenie zatrucia
Ø
skutki braku leczenia zatrucia
Ø
zastosowanie kulinarne
– duszenie
– marynowanie
– jako dodatek do sałatek (jadalna ozdoba)
uwagi w zastosowaniu kulinarnym
Ø
przepisy kulinarne
Ø
choroby grzybowe
Ø
zapobieganie chorobom grzybowym
Ø
zwalczanie chorób grzybowych
Ø
zastosowanie inne
Ø
inne zastosowanie historyczne
Ø
zapiski i ciekawostki historyczne
Ø
mapa występowania

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

gatunki podobne
gatunek podobny:
nazwa polska: Czarka szkarłatna
nazwa łacińska: Ø
zastosowanie ogólne: Ø
cechy odróżniające: do odróżnienia mikroskopowo, zaokrąglone na końcach zarodniki, proste włoski na zewnętrznej powierzchni miseczek, występuje na podobnych gatunkach drzew ale dodatkowo na: Chmielograb, Jeżyna, Kalina, Orzech, brzeg owocnika strzępiasty
gatunek podobny:
nazwa polska: Czarka jurajska
nazwa łacińska: Ø
zastosowanie ogólne: Ø
cechy odróżniające: do odróżnienia mikroskopowo, bardzo rzadka, rośnie wyłącznie na drewnie lipy
gatunek podobny:
nazwa polska: Czarnorzęska szczecinkowata
nazwa łacińska: Ø
zastosowanie ogólne: Ø
cechy odróżniające: obustronnie zabarwiona na czerwono, rzęski na krawędzi
gatunek podobny:
nazwa polska: Dzieżka pomarańczowa
nazwa łacińska: Ø
zastosowanie ogólne: Ø
cechy odróżniające: pomarańczowa barwa, tworzy owocniki pod koniec lata

galeria obrazująca gatunki podobne, najczęściej mylone

Ø

przypisy i bibliografia

Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 5.1

Prawa autorskie.