Czyreń jodłowy

kategoria: grzybrodzina: szczeciniakowate
nazwa polska: Czyreń jodłowy
inne nazwy polskie: Czyreń Hartiga
nazwy zwyczajowe: Ø
nazwa łacińska: Phellinus hartigii
synonimy łacińskie: Fomes hartigii (1897), Fomitiporella hartigii (1992), Fomitiporia hartigii (1984), Phellinus hartigii (1903), Phellinus hartigii (1943), Phellinus hartigii (1953), Phellinus hartigii (1967), Phellinus robustus (1925), Polyporus fulvus (1872), Polyporus hartigii (1890), Trametes lutescens (1916)
określenie nazwy polskiej: Ø
pierwsza klasyfikacja: Andreas Allescher oraz Schnabl, 1890 r.
aktualna klasyfikacja: Narcisse Théophile Patouillard, 1903 r.
kategoria wielkości: Øtyp ogólny: Ø
powszechność w kraju: rzadki
ochrona prawna: 
Ø
kategoria zagrożenia: 
Ø
zasięg na świecie: występuje na półkuli północnej
sezon: Ø
okres występowania: styczeń – grudzień
czas życia: owocniki wieloletnie
długość życia: 10 – 15 lat życia
zastosowanie ogólne: NIEJADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym:
 Ø
kategoria smaku:
 Ø
smak ogólny: Ø
zapach ogólny: Ø
wyjątki zastosowania:
 Ø
trudność identyfikacji: Ø
cechy wyróżniające: Ø
opis główny:
owocnik – typ: hubiasty polyporoidalny
owocnik – kształt: od bulwiastego (młode owocniki) do konsolowatego, kapeluszowatego (starsze owocniki), brzeg tępy i zaokrąglony
owocnik – powierzchnia: gładka, falista, koncentrycznie strefowana, rzadko popękana
owocnik – kolor: od szarego do ciemnobrązowego, brzeg jaśniejszy [1], brzeg przyrostowy beżowy
owocnik – średnica: 5 – 30 cm
owocnik – wysokość: 5 – 20 cm
hymenofor – typ: rurkowy
hymenofor – kształt: może występować kilka warstw rurek, ale granice między nimi są ledwo widoczne (warstwy rozdzielone słabo widoczną warstwą miąższu), brak szczecinek [1], pory drobne, nieregularne, okrągłe, lekko kanciaste
hymenofor – nasada: Ø
hymenofor – kolor: od rdzawobrązowego (młode owocniki) do szarobrązowego (starsze owocniki) [1]
hymenofor – wysokość: 3 – 5 mm
miąższ – kształt: bardzo twardy, zdrewniały, grubość do 9 cm
miąższ – kolor: żółtobrązowy
miąższ – zapach: niewyraźny[1]
miąższ – smak: niewyraźny[1]
trzon – występowanie: Ø
trzon – typ: Ø
trzon – kształt: Ø
trzon – powierzchnia: Ø
trzon – kolor: Ø
trzon – średnica: Ø – Ø cm
trzon – wysokość: Ø – Ø cm
osłona typ: Ø
osłona kształt: Ø
osłona pozostałość: Ø
pierścień występowanie: nie
pierścień kształt: Ø
pierścień kolor: Ø
pierścień wysokość: Ø – Ø mm
pochwa występowanie: nie
pochwa kształt: Ø
pochwa kolor: Ø
pochwa wysokość: Ø – Ø cm
mleczko – występowanie: nie
mleczko kolor: Ø
mleczko smak: Ø
mleczko gęstość: Ø
mleczko obfitość: Ø
gutacja występowanie: Ø
gutacja kolor: Ø
odżywianie i biotop:
sposób odżywiania: saprotrof, pasożyt(rzadziej)
podłoże: drewno (pnie, pniaki, gałęzie)
terytorium: lasy iglaste, częściej w lasach górskich
gatunek sąsiadujący: Ø
gatunek będący podłożem: najczęściej: Jodła, rzadziej: Świerk, Sosna, Cis, Daglezja
gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Ø
gatunek będący żywicielem: Ø
wielkość występowania:
występowanie typ: pojedynczo lub w grupie
wielkość grupy: Ø
kształt grupy: Ø
zarodniki:
zarodniki – kształt: niemal kuliste, gładkie
zarodniki – kolor: Ø
zarodniki – wymiary: 6 – 7,5 × 5 – 6,5 μm
wysyp zarodników – kolor: biały, żółtawy, białawo-kremowy
zmienność ogólna:
zmienność kształtu: Ø
zmienność koloru: Ø
wpływ czynników przyrodniczych:
wpływ opadów: Ø
wpływ światła: Ø
wpływ temperatury: Ø
wpływ wiatru: Ø
zmiana koloru po uszkodzeniu:
hymenofor: Ø
miąższ: Ø
trzon: Ø
reakcje makrochemiczne:
KOH/NaOH: Ø
FeSO4: Ø
C6H5OH: Ø
NH40H: Ø
C6H5NH2: Ø
AgNO3: Ø
gwajak: Ø
inne odczynniki: Ø
wartości odżywcze:
wartość energetyczna: Ø
woda: Ø
białko: Ø
tłuszcze: Ø
węglowodany: Ø
sole: Ø
cukry: Ø
błonnik: Ø
witaminy: Ø
minerały: Ø
kwasy: Ø
przeciwutleniacze: Ø
pozostałe: Ø
ciekawostki
Czyreń jodłowy występuje na iglastym drewnie, najczęściej martwym, rzadziej żywym – w tym przypadku w miejscu zranień mechanicznych, lub na bardzo starych okazach drzew. [1]
U starszych okazów Czyrenia jodłowego, górna powierzchnia często porasta glonami, zmieniając kolor na zielony. [1]
etymologia
Ø
odmiany i formy
Ø
uwagi
Ø
robaczywienie
Ø
właściwości prozdrowotne
Ø
transport
Ø
przechowywanie
Ø
uprawa
Ø
przygotowanie w celach leczniczych
Ø
spożycie w celach leczniczych
Ø
handel
Ø
toksyny
Ø
objawy zatrucia
Ø
leczenie zatrucia
Ø
skutki braku leczenia zatrucia
Ø
choroby grzybowe
Powoduje białą zgniliznę drewna. Główna strefa spróchniałego drewna znajduje się w okolicach owocnika, ale rozciąga się na odległość nawet 1 – 2 m od niego. Spróchniałe drzewo jest osłabione i często podczas silniejszych wiatrów łamie się. [1]
zwalczanie chorób grzybowych
Ø
zastosowanie kulinarne
Ø
przepisy kulinarne
Ø

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

zapiski i ciekawostki historyczne
Ø
gatunek podobny: Czyreń dębowy
cechy odróżniające: występuje na dębach
gatunek podobny: Czyreń ogniowy
cechy odróżniające: występuje na drzewach liściastych, głównie na wierzbach i topolach
gatunek podobny: Czyreń osikowy
cechy odróżniające: występuje topoli osice

gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie

1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Czyre%C5%84_jod%C5%82owy

przypisy i bibliografia

Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0

Prawa autorskie.