Czyreń jodłowy
kategoria: grzyb | rodzina: szczeciniakowate |
nazwa polska: Czyreń jodłowy inne nazwy polskie: Czyreń Hartiga nazwy zwyczajowe: Ø nazwa łacińska: Phellinus hartigii synonimy łacińskie: Fomes hartigii (1897), Fomitiporella hartigii (1992), Fomitiporia hartigii (1984), Phellinus hartigii (1903), Phellinus hartigii (1943), Phellinus hartigii (1953), Phellinus hartigii (1967), Phellinus robustus (1925), Polyporus fulvus (1872), Polyporus hartigii (1890), Trametes lutescens (1916) |
określenie nazwy polskiej: Ø pierwsza klasyfikacja: Andreas Allescher oraz Schnabl, 1890 r. aktualna klasyfikacja: Narcisse Théophile Patouillard, 1903 r. |
kategoria wielkości: Ø | typ ogólny: Ø |
powszechność w kraju: rzadki ochrona prawna: Ø kategoria zagrożenia: Ø |
zasięg na świecie: występuje na półkuli północnej |
sezon: Ø okres występowania: styczeń – grudzień | czas życia: owocniki wieloletnie długość życia: 10 – 15 lat życia |
zastosowanie ogólne: NIEJADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: Ø smak ogólny: Ø zapach ogólny: Ø wyjątki zastosowania: Ø |
trudność identyfikacji: Ø cechy wyróżniające: Ø |
opis główny: |
owocnik – typ: hubiasty polyporoidalny owocnik – kształt: od bulwiastego (młode owocniki) do konsolowatego, kapeluszowatego (starsze owocniki), brzeg tępy i zaokrąglony owocnik – powierzchnia: gładka, falista, koncentrycznie strefowana, rzadko popękana owocnik – kolor: od szarego do ciemnobrązowego, brzeg jaśniejszy [1], brzeg przyrostowy beżowy owocnik – średnica: 5 – 30 cm owocnik – wysokość: 5 – 20 cm hymenofor – typ: rurkowy hymenofor – kształt: może występować kilka warstw rurek, ale granice między nimi są ledwo widoczne (warstwy rozdzielone słabo widoczną warstwą miąższu), brak szczecinek [1], pory drobne, nieregularne, okrągłe, lekko kanciaste hymenofor – nasada: Ø hymenofor – kolor: od rdzawobrązowego (młode owocniki) do szarobrązowego (starsze owocniki) [1] hymenofor – wysokość: 3 – 5 mm miąższ – kształt: bardzo twardy, zdrewniały, grubość do 9 cm miąższ – kolor: żółtobrązowy miąższ – zapach: niewyraźny[1] miąższ – smak: niewyraźny[1] trzon – występowanie: Ø trzon – typ: Ø trzon – kształt: Ø trzon – powierzchnia: Ø trzon – kolor: Ø trzon – średnica: Ø – Ø cm trzon – wysokość: Ø – Ø cm osłona – typ: Ø osłona – kształt: Ø osłona – pozostałość: Ø pierścień – występowanie: nie pierścień – kształt: Ø pierścień – kolor: Ø pierścień – wysokość: Ø – Ø mm pochwa – występowanie: nie pochwa – kształt: Ø pochwa – kolor: Ø pochwa – wysokość: Ø – Ø cm mleczko – występowanie: nie mleczko – kolor: Ø mleczko – smak: Ø mleczko – gęstość: Ø mleczko – obfitość: Ø gutacja – występowanie: Ø gutacja – kolor: Ø |
odżywianie i biotop: |
sposób odżywiania: saprotrof, pasożyt(rzadziej) podłoże: drewno (pnie, pniaki, gałęzie) terytorium: lasy iglaste, częściej w lasach górskich gatunek sąsiadujący: Ø gatunek będący podłożem: najczęściej: Jodła, rzadziej: Świerk, Sosna, Cis, Daglezja gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Ø gatunek będący żywicielem: Ø |
wielkość występowania: |
występowanie – typ: pojedynczo lub w grupie wielkość grupy: Ø kształt grupy: Ø |
zarodniki: |
zarodniki – kształt: niemal kuliste, gładkie zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 6 – 7,5 × 5 – 6,5 μm wysyp zarodników – kolor: biały, żółtawy, białawo-kremowy |
zmienność ogólna: |
zmienność kształtu: Ø zmienność koloru: Ø |
wpływ czynników przyrodniczych: |
wpływ opadów: Ø wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
zmiana koloru po uszkodzeniu: |
hymenofor: Ø miąższ: Ø trzon: Ø |
reakcje makrochemiczne: |
KOH/NaOH: Ø FeSO4: Ø C6H5OH: Ø NH40H: Ø C6H5NH2: Ø AgNO3: Ø gwajak: Ø inne odczynniki: Ø |
wartości odżywcze: |
wartość energetyczna: Ø woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø pozostałe: Ø |
ciekawostki |
---|
Czyreń jodłowy występuje na iglastym drewnie, najczęściej martwym, rzadziej żywym – w tym przypadku w miejscu zranień mechanicznych, lub na bardzo starych okazach drzew. [1] |
U starszych okazów Czyrenia jodłowego, górna powierzchnia często porasta glonami, zmieniając kolor na zielony. [1] |
etymologia |
---|
Ø |
odmiany i formy |
---|
Ø |
uwagi |
---|
Ø |
robaczywienie |
---|
Ø |
właściwości prozdrowotne |
---|
Ø |
transport |
---|
Ø |
przechowywanie |
---|
Ø |
uprawa |
---|
Ø |
przygotowanie w celach leczniczych |
---|
Ø |
spożycie w celach leczniczych |
---|
Ø |
handel |
---|
Ø |
toksyny |
---|
Ø |
objawy zatrucia |
---|
Ø |
leczenie zatrucia |
---|
Ø |
skutki braku leczenia zatrucia |
---|
Ø |
choroby grzybowe |
---|
Powoduje białą zgniliznę drewna. Główna strefa spróchniałego drewna znajduje się w okolicach owocnika, ale rozciąga się na odległość nawet 1 – 2 m od niego. Spróchniałe drzewo jest osłabione i często podczas silniejszych wiatrów łamie się. [1] |
zwalczanie chorób grzybowych |
---|
Ø |
zastosowanie kulinarne |
---|
Ø |
przepisy kulinarne |
---|
Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
zapiski i ciekawostki historyczne |
---|
Ø |
gatunek podobny: Czyreń dębowy |
cechy odróżniające: występuje na dębach |
gatunek podobny: Czyreń ogniowy |
cechy odróżniające: występuje na drzewach liściastych, głównie na wierzbach i topolach |
gatunek podobny: Czyreń osikowy |
cechy odróżniające: występuje topoli osice |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Czyre%C5%84_jod%C5%82owy
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0