Drobnołuszczak zielonawoszary

kategoria: grzybrodzina: łuskowcowate
nazwa polska: Drobnołuszczak zielonawoszary
inne nazwy polskie: Łuskowiec wierzbowy
nazwy zwyczajowe: Ø
nazwa łacińska: Pluteus salicinus
synonimy łacińskie: Agaricus salicinus (1798), Agaricus salicinus (1801), Pluteus salicinus (1801), Pluteus salicinus (1871), Pluteus salicinus (1874), Pluteus salicinus (1887), Pluteus salicinus (1951), Pluteus salicinus (1956), Pluteus salicinus (1993), Rhodosporus salicinus (1889)
określenie nazwy polskiej: Władysław Wojewoda, 2003 r.
pierwsza klasyfikacja: Christiaan Hendrik Persoon, 1798 r.
aktualna klasyfikacja: Paul Kummer, 1871 r.
kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowytyp ogólny: grzyb nadrzewny
powszechność w kraju: rzadki
ochrona prawna: 
brak ochrony gatunkowej
kategoria zagrożenia: 
Ø
zasięg na świecie: szeroko rozpowszechniony w Stanach Zjednoczonych, na Wyspach Brytyjskich i w Europie Północnej [1]
sezon: grzyb letni, jesienny
okres występowania: lipiec – listopad
czas życia: owocniki jednoroczne
długość życia: Ø
zastosowanie ogólne: NIEJADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym:
 Ø
kategoria smaku:
 Ø
smak ogólny: Ø
zapach ogólny: Ø
wyjątki zastosowania:
 Ø
trudność identyfikacji: umiarkowanie trudne
cechy wyróżniające: Ø
opis główny:
owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty
owocnik – kształt: kapelusz od wypukłego (młode owocniki) do szeroko i płasko-rozpostartego (starsze owocniki), niekiedy na środku nieco uwypuklony
owocnik – powierzchnia: gładka, jedwabiście błyszcząca, pokryta drobnymi, nitkowatymi włókienkami ściśle związanymi ze skórką, włókienka te ułożone są promieniście, a na szczycie kapelusza ich odstające końce tworzą kosmki podobne do łuseczek [1]
owocnik – kolor: mysio-szary z zielonkawym lub oliwkowym odcieniem, szczyt kapelusza zwykle nieco ciemniejszy, bardzo rzadko spotykane są owocniki całe białe [1]
owocnik – średnica: 2 – 7(max 8) cm
owocnik – wysokość: Ø – Ø cm
hymenofor – typ: blaszkowaty
hymenofor – kształt: blaszki gęste, dość szerokie, wybrzuszone, ostrza równe, nieco watowato-kosmate [1]
hymenofor – nasada: blaszki wolne [1]
hymenofor – kolor: od białego (młode owocniki) do białego z łososiowo-różowym odcieniem (starsze owocniki) [1]
hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm
miąższ – kształt: dość zwarty, jędrny
miąższ – kolor: od białawego (w kapeluszu, górnej części trzonu) do kości słoniowej (w dolnej części trzonu) [1]
miąższ – zapach: stęchły[1], przypominający surowe ziemniaki[2]
miąższ – smak: stęchły[1], niewyraźny[2]
trzon – występowanie: tak
trzon – typ: centryczny
trzon – kształt: pełny, gąbczasty, kruchy, podstawa nieco zgrubiała
trzon – powierzchnia: od jedwabisto błyszczącej (górna część) do pokrytej nieco ciemniejszymi pasemkami (dolna część) [1]
trzon – kolor: Ø
trzon – średnica: 0,3 – 1,2 cm
trzon – wysokość: 2 – 7(max 8) cm
osłona typ: Ø
osłona kształt: Ø
osłona pozostałość: Ø
pierścień występowanie: Ø
pierścień kształt: Ø
pierścień kolor: Ø
pierścień wysokość: Ø – Ø mm
pochwa występowanie: Ø
pochwa kształt: Ø
pochwa kolor: Ø
pochwa wysokość: Ø – Ø cm
mleczko – występowanie: Ø
mleczko kolor: Ø
mleczko smak: Ø
mleczko gęstość: Ø
mleczko obfitość: Ø
gutacja występowanie: Ø
gutacja kolor: Ø
odżywianie i biotop:
sposób odżywiania: saprotrof
podłoże: drewno (zbutwiałe kłody i stare pniaki drzew liściastych, rzadziej iglastych, opadłe gałązki, resztki drewna) [1]
terytorium: jary, grody, olszyny, miejsca wilgotne [1]
gatunek sąsiadujący: Ø
gatunek będący podłożem: Wierzba, Olsza, Topola
gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Ø
gatunek będący żywicielem: Ø
wielkość występowania:
występowanie typ: Ø
wielkość grupy: Ø
kształt grupy: Ø
zarodniki:
zarodniki – kształt: szeroko-elipsoidalne, gładkie
zarodniki – kolor: Ø
zarodniki – wymiary: 6 – 7,5(max 10) × 5 – 6(max 7) μm
wysyp zarodników – kolor: różowy z beżowym odcieniem, mięsno-różowy, brązowo-różowy
zmienność ogólna:
zmienność kształtu: gatunek o nieco zmiennym kształcie
zmienność koloru: gatunek o w miarę niezmiennej barwie
wpływ czynników przyrodniczych:
wpływ opadów: Ø
wpływ światła: Ø
wpływ temperatury: Ø
wpływ wiatru: Ø
zmiana koloru po uszkodzeniu:
hymenofor: Ø
miąższ: Ø
trzon: Ø
reakcje makrochemiczne:
KOH/NaOH: Ø
FeSO4: Ø
C6H5OH: Ø
NH40H: Ø
C6H5NH2: Ø
AgNO3: Ø
gwajak: Ø
inne odczynniki: Ø
wartości odżywcze:
wartość energetyczna: Ø
woda: Ø
białko: Ø
tłuszcze: Ø
węglowodany: Ø
sole: Ø
cukry: Ø
błonnik: Ø
witaminy: Ø
minerały: Ø
kwasy: Ø
przeciwutleniacze: Ø
pozostałe: Ø
ciekawostki
Drobnołuszczak zielonawoszary w naszym atlasie trafia do niejadalnych ze względu na nijaki smak, niezbyt przyjemny zapach, rzadkość występowania (zasługuje na ochronę) oraz obecność psylocybiny (oraz według niektórych źródeł także psylocyny).
etymologia
Ø
odmiany i formy
Ø
uwagi
Ø
robaczywienie
Ø
właściwości prozdrowotne
Ø
transport
Ø
przechowywanie
Ø
uprawa
Ø
przygotowanie w celach leczniczych
Ø
spożycie w celach leczniczych
Ø
handel
Ø
toksyny
Wykazuje obecność psylocybiny i z tego względu może być zaliczony do niejadalnych a nawet lekko trujących. [2]
objawy zatrucia
Ø
leczenie zatrucia
Ø
skutki braku leczenia zatrucia
Ø
choroby grzybowe
Ø
zwalczanie chorób grzybowych
Ø
zastosowanie kulinarne
Ø
przepisy kulinarne
Ø

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

zapiski i ciekawostki historyczne
Ø
gatunek podobny: Ø
cechy odróżniające: Ø

gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie

1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Drobno%C5%82uszczak_zielonawoszary

przypisy i bibliografia

Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0

Prawa autorskie.