Drobnołuszczak zielonawoszary
| kategoria: grzyb | rodzina: łuskowcowate |
| nazwa polska: Drobnołuszczak zielonawoszary inne nazwy polskie: Łuskowiec wierzbowy nazwy zwyczajowe: Ø nazwa łacińska: Pluteus salicinus synonimy łacińskie: Agaricus salicinus (1798), Agaricus salicinus (1801), Pluteus salicinus (1801), Pluteus salicinus (1871), Pluteus salicinus (1874), Pluteus salicinus (1887), Pluteus salicinus (1951), Pluteus salicinus (1956), Pluteus salicinus (1993), Rhodosporus salicinus (1889) |
| określenie nazwy polskiej: Władysław Wojewoda, 2003 r. pierwsza klasyfikacja: Christiaan Hendrik Persoon, 1798 r. aktualna klasyfikacja: Paul Kummer, 1871 r. |
| kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowy | typ ogólny: grzyb nadrzewny |
| powszechność w kraju: rzadki ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: Ø |
| zasięg na świecie: szeroko rozpowszechniony w Stanach Zjednoczonych, na Wyspach Brytyjskich i w Europie Północnej [1] |
| sezon: grzyb letni, jesienny okres występowania: lipiec – listopad | czas życia: owocniki jednoroczne długość życia: Ø |
| zastosowanie ogólne: NIEJADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: Ø smak ogólny: Ø zapach ogólny: Ø wyjątki zastosowania: Ø |
| trudność identyfikacji: umiarkowanie trudne cechy wyróżniające: Ø |
| opis główny: |
| owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty owocnik – kształt: kapelusz od wypukłego (młode owocniki) do szeroko i płasko-rozpostartego (starsze owocniki), niekiedy na środku nieco uwypuklony owocnik – powierzchnia: gładka, jedwabiście błyszcząca, pokryta drobnymi, nitkowatymi włókienkami ściśle związanymi ze skórką, włókienka te ułożone są promieniście, a na szczycie kapelusza ich odstające końce tworzą kosmki podobne do łuseczek [1] owocnik – kolor: mysio-szary z zielonkawym lub oliwkowym odcieniem, szczyt kapelusza zwykle nieco ciemniejszy, bardzo rzadko spotykane są owocniki całe białe [1] owocnik – średnica: 2 – 7(max 8) cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: blaszkowaty hymenofor – kształt: blaszki gęste, dość szerokie, wybrzuszone, ostrza równe, nieco watowato-kosmate [1] hymenofor – nasada: blaszki wolne [1] hymenofor – kolor: od białego (młode owocniki) do białego z łososiowo-różowym odcieniem (starsze owocniki) [1] hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm miąższ – kształt: dość zwarty, jędrny miąższ – kolor: od białawego (w kapeluszu, górnej części trzonu) do kości słoniowej (w dolnej części trzonu) [1] miąższ – zapach: stęchły[1], przypominający surowe ziemniaki[2] miąższ – smak: stęchły[1], niewyraźny[2] trzon – występowanie: tak trzon – typ: centryczny trzon – kształt: pełny, gąbczasty, kruchy, podstawa nieco zgrubiała trzon – powierzchnia: od jedwabisto błyszczącej (górna część) do pokrytej nieco ciemniejszymi pasemkami (dolna część) [1] trzon – kolor: Ø trzon – średnica: 0,3 – 1,2 cm trzon – wysokość: 2 – 7(max 8) cm osłona – typ: Ø osłona – kształt: Ø osłona – pozostałość: Ø pierścień – występowanie: Ø pierścień – kształt: Ø pierścień – kolor: Ø pierścień – wysokość: Ø – Ø mm pochwa – występowanie: Ø pochwa – kształt: Ø pochwa – kolor: Ø pochwa – wysokość: Ø – Ø cm mleczko – występowanie: Ø mleczko – kolor: Ø mleczko – smak: Ø mleczko – gęstość: Ø mleczko – obfitość: Ø gutacja – występowanie: Ø gutacja – kolor: Ø |
| odżywianie i biotop: |
| sposób odżywiania: saprotrof podłoże: drewno (zbutwiałe kłody i stare pniaki drzew liściastych, rzadziej iglastych, opadłe gałązki, resztki drewna) [1] terytorium: jary, grody, olszyny, miejsca wilgotne [1] gatunek sąsiadujący: Ø gatunek będący podłożem: Wierzba, Olsza, Topola gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Ø gatunek będący żywicielem: Ø |
| wielkość występowania: |
| występowanie – typ: Ø wielkość grupy: Ø kształt grupy: Ø |
| zarodniki: |
| zarodniki – kształt: szeroko-elipsoidalne, gładkie zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 6 – 7,5(max 10) × 5 – 6(max 7) μm wysyp zarodników – kolor: różowy z beżowym odcieniem, mięsno-różowy, brązowo-różowy |
| zmienność ogólna: |
| zmienność kształtu: gatunek o nieco zmiennym kształcie zmienność koloru: gatunek o w miarę niezmiennej barwie |
| wpływ czynników przyrodniczych: |
| wpływ opadów: Ø wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
| zmiana koloru po uszkodzeniu: |
| hymenofor: Ø miąższ: Ø trzon: Ø |
| reakcje makrochemiczne: |
| KOH/NaOH: Ø FeSO4: Ø C6H5OH: Ø NH40H: Ø C6H5NH2: Ø AgNO3: Ø gwajak: Ø inne odczynniki: Ø |
| wartości odżywcze: |
| wartość energetyczna: Ø woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø pozostałe: Ø |
| ciekawostki |
|---|
| Drobnołuszczak zielonawoszary w naszym atlasie trafia do niejadalnych ze względu na nijaki smak, niezbyt przyjemny zapach, rzadkość występowania (zasługuje na ochronę) oraz obecność psylocybiny (oraz według niektórych źródeł także psylocyny). |
| etymologia |
|---|
| Ø |
| odmiany i formy |
|---|
| Ø |
| uwagi |
|---|
| Ø |
| robaczywienie |
|---|
| Ø |
| właściwości prozdrowotne |
|---|
| Ø |
| transport |
|---|
| Ø |
| przechowywanie |
|---|
| Ø |
| uprawa |
|---|
| Ø |
| przygotowanie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| spożycie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| handel |
|---|
| Ø |
| toksyny |
|---|
| Wykazuje obecność psylocybiny i z tego względu może być zaliczony do niejadalnych a nawet lekko trujących. [2] |
| objawy zatrucia |
|---|
| Ø |
| leczenie zatrucia |
|---|
| Ø |
| skutki braku leczenia zatrucia |
|---|
| Ø |
| choroby grzybowe |
|---|
| Ø |
| zwalczanie chorób grzybowych |
|---|
| Ø |
| zastosowanie kulinarne |
|---|
| Ø |
| przepisy kulinarne |
|---|
| Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
| zapiski i ciekawostki historyczne |
|---|
| Ø |
| gatunek podobny: Ø |
| cechy odróżniające: Ø |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Drobno%C5%82uszczak_zielonawoszary
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0