Gąska białobrązowa
| kategoria: grzyb | rodzina: gąskowate |
| nazwa polska: Gąska białobrązowa inne nazwy polskie: Ø nazwy zwyczajowe: Ø nazwa łacińska: Tricholoma albobrunneum synonimy łacińskie: Agaricus albobrunneus (1801), Agaricus albobrunneus var. dispar (1828), Agaricus albobrunneus var. rufobrunneus (1828) |
| określenie nazwy polskiej: Władysław Wojewoda, 2003 r. pierwsza klasyfikacja: Christiaan Hendrik Persoon, 1801 r. aktualna klasyfikacja: Paul Kummer, 1871 r. |
| kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowy | typ ogólny: grzyb naziemny |
| powszechność w kraju: nieznana ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: Ø |
| zasięg na świecie: występuje w Europie, Ameryce Północnej, Notowana także w niektórych miejscach w Ameryce Południowej (w Urugwaju), Azji (Korea i Japonia), w Afryce i na Nowej Zelandii |
| sezon: grzyb jesienny okres występowania: sierpień – listopad | czas życia: owocniki jednoroczne długość życia: Ø |
| zastosowanie ogólne: NIEJADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: trujący/niejadalny kategoria smaku: Ø smak ogólny: gorzki zapach ogólny: mączny wyjątki zastosowania: Ø |
| trudność identyfikacji: trudne cechy wyróżniające: Ø |
| opis główny: |
| owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty owocnik – kształt: kapelusz od dzwonkowato-wypukłego (młode owocniki) do rozpostartego (starsze owocniki), brzeg podwinięty owocnik – powierzchnia: pokryta promieniowymi włókienkami, ziarnista w centrum kapelusza, kleista i mazista w dni wilgotne, posiada tendencję do pękania owocnik – kolor: od kasztanowobrązowego do rdzawo-brązowego, niekiedy z pomarańczowymi lub różowymi odcieniami, najczęściej ciemniejszy w centrum owocnik – średnica: 4(min 3) – 10 cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: blaszkowaty hymenofor – kształt: blaszki gęste hymenofor – nasada: blaszki przy trzonie zatokowato wycięte hymenofor – kolor: od białego (młode owocniki) do białawego z rdzawymi plamkami, brązowawego (starsze owocniki) [1], niekiedy różowawy hymenofor – wysokość: 8 – 12 mm miąższ – kształt: jędrny miąższ – kolor: biały, niekiedy z różowym lub różowo-brązowym odcieniem miąższ – zapach: mączny[1], ziemisty miąższ – smak: od łagodnego (młode owocniki) do gorzkiego (starsze owocniki) trzon – występowanie: Ø trzon – typ: centryczny trzon – kształt: cylindryczny[1] lub lekko maczugowy trzon – powierzchnia: włóknista, łuskowata trzon – kolor: jasnobrązowy, jaśniejsza strefa pierścieniowa tuż pod kapeluszem [1], rdzawo-brązowe łuseczki na jasnym tle trzon – średnica: 1(min 0,6) – 2 cm trzon – wysokość: 5 – 7(max 10) cm osłona – typ: Ø osłona – kształt: Ø osłona – pozostałość: Ø pierścień – występowanie: słabo zaznaczona strefa pierścieniowa [1] pierścień – kształt: Ø pierścień – kolor: Ø pierścień – wysokość: Ø – Ø mm pochwa – występowanie: Ø pochwa – kształt: Ø pochwa – kolor: Ø pochwa – wysokość: Ø – Ø cm mleczko – występowanie: Ø mleczko – kolor: Ø mleczko – smak: Ø mleczko – gęstość: Ø mleczko – obfitość: Ø gutacja – występowanie: Ø gutacja – kolor: Ø |
| odżywianie i biotop: |
| sposób odżywiania: symbiont podłoże: gleba (piaszczysta, żwirowa, uboga, wapienna, uboga w azot) terytorium: lasy iglaste(najczęściej), lasy mieszane, lasy liściaste, miejsca obfitujące w porosty [1] gatunek sąsiadujący: Sosna, Dąb gatunek będący podłożem: Ø gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Sosna gatunek będący żywicielem: Ø |
| wielkość występowania: |
| występowanie – typ: pojedynczo lub w grupie(najczęściej) wielkość grupy: mała grupa kształt grupy: niekiedy czarcie kręgi |
| zarodniki: |
| zarodniki – kształt: kulisto-jajowate, gładkie, bez pory rostkowej zarodniki – kolor: bezbarwne zarodniki – wymiary: 4 – 5(max 6) × 3 – 4 μm wysyp zarodników – kolor: biały |
| zmienność ogólna: |
| zmienność kształtu: Ø zmienność koloru: Ø |
| wpływ czynników przyrodniczych: |
| wpływ opadów: Ø wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
| zmiana koloru po uszkodzeniu: |
| hymenofor: po ugnieceniu, na czerwonobrązowo [1] miąższ: po ugnieceniu powoli czerwienieje [1] trzon: Ø |
| reakcje makrochemiczne: |
| KOH/NaOH: Ø FeSO4: Ø C6H5OH: Ø NH40H: Ø C6H5NH2: Ø AgNO3: Ø gwajak: Ø inne odczynniki: Ø |
| wartości odżywcze: |
| wartość energetyczna: Ø woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø pozostałe: Ø |
| ciekawostki |
|---|
| Gąska białobrązowa lubi towarzystwo Gąski zielonki oraz niekształtnej a z drzew – towarzystwo sosen dwuigielnych. |
| Niektóre (szczególnie rosyjskojęzyczne) atlasy sugerują, że to gatunek warunkowo jadalny (po dokładnym wypłukaniu w zimnej wodzie, oraz 30-40 minutowym gotowaniu z dodatkiem posiekanej cebuli), inne kwalifikują go do niejadalnych a jeszcze inne podejrzewają go właściwości trujące. |
| etymologia |
|---|
| Ø |
| odmiany i formy |
|---|
| Ø |
| uwagi |
|---|
| Ø |
| robaczywienie |
|---|
| Ø |
| właściwości prozdrowotne |
|---|
| Ø |
| transport |
|---|
| Ø |
| przechowywanie |
|---|
| Ø |
| uprawa |
|---|
| Ø |
| przygotowanie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| spożycie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| handel |
|---|
| Ø |
| toksyny |
|---|
| Ø |
| objawy zatrucia |
|---|
| Gatunek ten powoduje zaburzenia w trawieniu, powiązane z mdłościami i wymiotami. |
| leczenie zatrucia |
|---|
| Problemy mijają samoczynnie dzień później. |
| skutki braku leczenia zatrucia |
|---|
| Ø |
| choroby grzybowe |
|---|
| Ø |
| zwalczanie chorób grzybowych |
|---|
| Ø |
| zastosowanie kulinarne |
|---|
| Ø |
| przepisy kulinarne |
|---|
| Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
| zapiski i ciekawostki historyczne |
|---|
| Ø |
| gatunek podobny: Ø |
| cechy odróżniające: Ø |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/G%C4%85ska_bia%C5%82obr%C4%85zowa
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0