Gąska białobrązowa

kategoria: grzybrodzina: gąskowate
nazwa polska: Gąska białobrązowa
inne nazwy polskie: Ø
nazwy zwyczajowe: Ø
nazwa łacińska: Tricholoma albobrunneum
synonimy łacińskie: Agaricus albobrunneus (1801), Agaricus albobrunneus var. dispar (1828), Agaricus albobrunneus var. rufobrunneus (1828)
określenie nazwy polskiej: Władysław Wojewoda, 2003 r.
pierwsza klasyfikacja: Christiaan Hendrik Persoon, 1801 r.
aktualna klasyfikacja: Paul Kummer, 1871 r.
kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowytyp ogólny: grzyb naziemny
powszechność w kraju: nieznana
ochrona prawna: 
brak ochrony gatunkowej
kategoria zagrożenia: 
Ø
zasięg na świecie: występuje w Europie, Ameryce Północnej, Notowana także w niektórych miejscach w Ameryce Południowej (w Urugwaju), Azji (Korea i Japonia), w Afryce i na Nowej Zelandii
sezon: grzyb jesienny
okres występowania: sierpień – listopad
czas życia: owocniki jednoroczne
długość życia: Ø
zastosowanie ogólne: NIEJADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym:
 trujący/niejadalny
kategoria smaku:
 Ø
smak ogólny: gorzki
zapach ogólny: mączny
wyjątki zastosowania:
 Ø
trudność identyfikacji: trudne
cechy wyróżniające: Ø
opis główny:
owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty
owocnik – kształt: kapelusz od dzwonkowato-wypukłego (młode owocniki) do rozpostartego (starsze owocniki), brzeg podwinięty
owocnik – powierzchnia: pokryta promieniowymi włókienkami, ziarnista w centrum kapelusza, kleista i mazista w dni wilgotne, posiada tendencję do pękania
owocnik – kolor: od kasztanowobrązowego do rdzawo-brązowego, niekiedy z pomarańczowymi lub różowymi odcieniami, najczęściej ciemniejszy w centrum
owocnik – średnica: 4(min 3) – 10 cm
owocnik – wysokość: Ø – Ø cm
hymenofor – typ: blaszkowaty
hymenofor – kształt: blaszki gęste
hymenofor – nasada: blaszki przy trzonie zatokowato wycięte
hymenofor – kolor: od białego (młode owocniki) do białawego z rdzawymi plamkami, brązowawego (starsze owocniki) [1], niekiedy różowawy
hymenofor – wysokość: 8 – 12 mm
miąższ – kształt: jędrny
miąższ – kolor: biały, niekiedy z różowym lub różowo-brązowym odcieniem
miąższ – zapach: mączny[1], ziemisty
miąższ – smak: od łagodnego (młode owocniki) do gorzkiego (starsze owocniki)
trzon – występowanie: Ø
trzon – typ: centryczny
trzon – kształt: cylindryczny[1] lub lekko maczugowy
trzon – powierzchnia: włóknista, łuskowata
trzon – kolor: jasnobrązowy, jaśniejsza strefa pierścieniowa tuż pod kapeluszem [1], rdzawo-brązowe łuseczki na jasnym tle
trzon – średnica: 1(min 0,6) – 2 cm
trzon – wysokość: 5 – 7(max 10) cm
osłona typ: Ø
osłona kształt: Ø
osłona pozostałość: Ø
pierścień występowanie: słabo zaznaczona strefa pierścieniowa [1]
pierścień kształt: Ø
pierścień kolor: Ø
pierścień wysokość: Ø – Ø mm
pochwa występowanie: Ø
pochwa kształt: Ø
pochwa kolor: Ø
pochwa wysokość: Ø – Ø cm
mleczko – występowanie: Ø
mleczko kolor: Ø
mleczko smak: Ø
mleczko gęstość: Ø
mleczko obfitość: Ø
gutacja występowanie: Ø
gutacja kolor: Ø
odżywianie i biotop:
sposób odżywiania: symbiont
podłoże: gleba (piaszczysta, żwirowa, uboga, wapienna, uboga w azot)
terytorium: lasy iglaste(najczęściej), lasy mieszane, lasy liściaste, miejsca obfitujące w porosty [1]
gatunek sąsiadujący: Sosna, Dąb
gatunek będący podłożem: Ø
gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Sosna
gatunek będący żywicielem: Ø
wielkość występowania:
występowanie typ: pojedynczo lub w grupie(najczęściej)
wielkość grupy: mała grupa
kształt grupy: niekiedy czarcie kręgi
zarodniki:
zarodniki – kształt: kulisto-jajowate, gładkie, bez pory rostkowej
zarodniki – kolor: bezbarwne
zarodniki – wymiary: 4 – 5(max 6) × 3 – 4 μm
wysyp zarodników – kolor: biały
zmienność ogólna:
zmienność kształtu: Ø
zmienność koloru: Ø
wpływ czynników przyrodniczych:
wpływ opadów: Ø
wpływ światła: Ø
wpływ temperatury: Ø
wpływ wiatru: Ø
zmiana koloru po uszkodzeniu:
hymenofor: po ugnieceniu, na czerwonobrązowo [1]
miąższ: po ugnieceniu powoli czerwienieje [1]
trzon: Ø
reakcje makrochemiczne:
KOH/NaOH: Ø
FeSO4: Ø
C6H5OH: Ø
NH40H: Ø
C6H5NH2: Ø
AgNO3: Ø
gwajak: Ø
inne odczynniki: Ø
wartości odżywcze:
wartość energetyczna: Ø
woda: Ø
białko: Ø
tłuszcze: Ø
węglowodany: Ø
sole: Ø
cukry: Ø
błonnik: Ø
witaminy: Ø
minerały: Ø
kwasy: Ø
przeciwutleniacze: Ø
pozostałe: Ø
ciekawostki
Gąska białobrązowa lubi towarzystwo Gąski zielonki oraz niekształtnej a z drzew – towarzystwo sosen dwuigielnych.
Niektóre (szczególnie rosyjskojęzyczne) atlasy sugerują, że to gatunek warunkowo jadalny (po dokładnym wypłukaniu w zimnej wodzie, oraz 30-40 minutowym gotowaniu z dodatkiem posiekanej cebuli), inne kwalifikują go do niejadalnych a jeszcze inne podejrzewają go właściwości trujące.
etymologia
Ø
odmiany i formy
Ø
uwagi
Ø
robaczywienie
Ø
właściwości prozdrowotne
Ø
transport
Ø
przechowywanie
Ø
uprawa
Ø
przygotowanie w celach leczniczych
Ø
spożycie w celach leczniczych
Ø
handel
Ø
toksyny
Ø
objawy zatrucia
Gatunek ten powoduje zaburzenia w trawieniu, powiązane z mdłościami i wymiotami.
leczenie zatrucia
Problemy mijają samoczynnie dzień później.
skutki braku leczenia zatrucia
Ø
choroby grzybowe
Ø
zwalczanie chorób grzybowych
Ø
zastosowanie kulinarne
Ø
przepisy kulinarne
Ø

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

zapiski i ciekawostki historyczne
Ø
gatunek podobny: Ø
cechy odróżniające: Ø

gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie

1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/G%C4%85ska_bia%C5%82obr%C4%85zowa

przypisy i bibliografia

Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0

Prawa autorskie.