Gołąbek żółciowy

kategoria: grzyb
wielkość: wielkoowocnikowy
typ ogólny: gatunek naziemny
klasa: pieczarniaki
rząd: gołąbkowce
rodzina: gołąbkowate
charakterystyka: niejadalny, częsty, niepodlegający ochronie
nazwa polska: Gołąbek żółciowy
inne nazwy polskie: Serojeszka skórkowato-żółta
nazwy potoczne: Ø
nazwa łacińska: 
Russula fellea
synonimy łacińskie: Ø

nazwa angielska: Bitter russula, Geranium brittlegill, Geranium-scented russula
określenie nazwy polskiej: Alina Skirgiełło, 1991 r.
pierwsza klasyfikacja: Elias Magnus Fries, 1821 r.
aktualna klasyfikacja: Elias Magnus Fries, 1838 r.
powszechność w kraju: częsty
trend liczebności w kraju: Ø
ochrona prawna: 
brak ochrony gatunkowej
kategoria zagrożenia: 
Ø
sugestia dotycząca ochrony: Ø

historia ochrony: Ø
zasięg na świecie: występuje w Europie i wschodniej części Stanów Zjednoczonych Ameryki
sezon: grzyb jesienny
okres występowania: sierpień – listopad
zastosowanie ogólne: NIEJADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym:
 Ø
kategoria smaku:
 Ø
smak ogólny: piekący
zapach ogólny: zapach pelargonii
wyjątki zastosowania:
 Ø
trudność identyfikacji: umiarkowanie trudne
cechy wyróżniające: Ø
opis
typ owocnika:
owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty
część główna owocnika:
część główna owocnika – kształt: kapelusz od łukowatego (młode owocniki) płaskiego, płytko wklęsłego lub często z niewielkim garbkiem (starsze owocniki), owocniki masywne, mięsiste
część główna owocnika – kolor: od słomkowożółtego do miodowobrązowawego, niekiedy z pomarańczowym odcieniem, środek kapelusza ciemniejszy od brzegów
wymiary owocnika:
owocnik – średnica: 5 – 8(max 12)[2] cm
owocnik – wysokość: Ø – Ø cm
brzeg części głównej owocnika:
brzeg – kształt: gładki lub płytko żłobiony [1]
brzeg – kolor: brzeg jaśniejszy od centrum kapelusza
powierzchnia części głównej:
powierzchnia – kształt: matowa[1], lepka w dni wilgotne, błyszcząca[2], gładka
powierzchnia – wzór: Ø
integralność skórki z miąższem: skórka cienka, daje się oddzielić tylko przy brzegu [1,2]
powierzchnia – tendencja do pękania: Ø
hymenofor:
hymenofor – typ: blaszkowaty
hymenofor – ulokowanie: Ø
hymenofor – kształt: blaszki dość cienki, gęste, o równej długości, z nielicznymi między-blaszkami, rzadko rozwidlające się, zaokrąglone przy brzegu [1], blaszki kruche
hymenofor – nasada: blaszki zwężające się i krótko przyrośnięte przy trzonie
hymenofor – kolor: od białawego (młode owocniki) do jasno-ochrowego (starsze owocniki)
hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm
integralność hymenoforu z miąższem: Ø
ujście hymenoforu – kształt: Ø
ujście hymenoforu – kolor: Ø
ujście hymenoforu – wymiary: Ø – Ø mm

galeria obrazująca hymenofor

miąższ:
miąższ – kształt: kruchy, łamliwy
miąższ – kolor: od białego (młode owocniki) do słomkowo-ochrowego, żółtawego (starsze owocniki)
miąższ zapach: przypominający zapach musztardy, owoców lub pelargonii [1]
miąższ – siła zapachu: Ø
miąższ smak: piekący[1], bardzo ostry[1]
miąższ – siła smaku: Ø
miąższ grubość w części głównej: Ø – Ø mm
trzon:
trzon – występowanie: tak
trzon – typ: centryczny
trzon – kształt: walcowaty, w dolnej części maczugowaty
trzon – struktura: od pełnego (młode owocniki) do pustego (starsze owocniki)
trzon powierzchnia: gładka, matowa, mączysta górą (starsze owocniki)
trzon tendencja do pękania: Ø
trzon wzór na powierzchni: Ø
trzon kolor: nieco jaśniejszy od kapelusza, białawy z odcieniem kremowo-żółtym
trzon średnica: 1 – 2 cm
trzon wysokość: 3 – 7(max 8) cm
integralność trzonu z częścią główną: Ø
podstawa trzonu – kształt: Ø

galeria obrazująca trzon

osłona:
osłona – występowanie: Ø
osłona – typ: Ø
osłona – kształt: Ø
osłona kolor: Ø
osłona pozostałość: Ø
resztki osłony na powierzchni części głównej:
resztki osłony – występowanie: Ø
resztki osłony – typ: Ø
resztki osłony – kształt: Ø
resztki osłony rozmieszczenie: Ø
resztki osłony trwałość: Ø
resztki osłony kolor: Ø
resztki osłony wymiary: Ø × Ø mm
osłona hymenoforu:
osłona hymenoforu – występowanie: Ø
osłona hymenoforu – kształt: Ø
osłona hymenoforu trwałość: Ø
osłona hymenoforu kolor: Ø
pierścień:
pierścień – występowanie: Ø
pierścień – kształt: Ø
pierścień trwałość: Ø
pierścień kolor: Ø
pierścień wysokość: Ø – Ø mm
integralność pierścienia z trzonem: Ø
pochwa:
pochwa – występowanie: Ø
pochwa – kształt: Ø
pochwa kolor: Ø
pochwa średnica: Ø – Ø cm
pochwa wysokość: Ø – Ø cm
mleczko:
mleczko – występowanie: Ø
mleczko kolor: Ø
mleczko smak: Ø
mleczko gęstość: Ø
mleczko obfitość: Ø
gutacja:
gutacja – występowanie: Ø
gutacja kolor: Ø
gutacja obfitość: Ø
zmienność ogólna:
zmienność kształtu: Ø
zmienność koloru: Ø
zmiana koloru po uszkodzeniu:
zmiana koloru hymenoforu: Ø
zmiana koloru miąższu: niezmienny
zmiana koloru trzonu: Ø
reakcje makro-chemiczne:
KOH (wodorotlenek potasu): Ø
NaOH (wodorotlenek sodu): Ø
FeSO4 (siarczan żelaza II): Ø
C6H5OH (fenol): Ø
NH40H (woda amoniakalna): Ø
C6H5NH2 (anilina): Ø
AgNO3 (azotan srebra): Ø
nalewka gwajakowa: Ø
inne odczynniki: Ø
wpływ czynników przyrodniczych:
wpływ opadów: Ø
wpływ światła: Ø
wpływ temperatury: Ø
wpływ wiatru: Ø
występowanie:
występowanie – typ: w grupie
wielkość grupy: kilka owocników
kształt grupy: Ø
odżywanie:
sposób odżywiania: symbiont
podłoże:
podłoże rodzaj: gleba
podłoże właściwości: Ø
integralność owocnika z podłożem: Ø
siedlisko:
terytorium ogólne: lasy liściaste, lasy iglaste, lasy mieszane
siedlisko właściwości: Ø
forma terenu: Ø
gatunek towarzyszący:
gatunek sąsiadujący: Buk, Dąb, Świerk
gatunek będący podłożem: Ø
gatunek tworzący symbiozę: Ø
gatunek będący żywicielem: Ø
okres rozwoju:
czas życia: Ø
długość życia: Ø
okres występowania: sierpień – listopad
pora wzrostu: Ø
hymenium:
hymenium – kształt: Ø
zarodniki:
wysyp zarodników – kolor: biały, białokremowy lub żółtawy[2]
zarodniki – kształt: elipsoidalne
zarodniki – powierzchnia: brodawkowato-siateczkowata, brodawki tępe, łączniki między nimi delikatne [1]
zarodniki – kolor: Ø
zarodniki – wymiary: 7,5 – 9 × 5,77 μm
wartość energetyczna:
owocniki surowe: Ø
owocniki suszone: Ø
wartości odżywcze:
witaminy: Ø
minerały: Ø
kwasy: Ø
pozostałe: Ø
informacje
ciekawostki
Ø
etymologia
Nazwa łacińska tego gatunku to Russula fellea, gdzie fellea tłumaczy się jako “gorzki jak żółć”.
odmiany i formy
Ø
uprawa
Ø
transport
Ø
przechowywanie
Ø
robaczywienie
Ø
handel
Ø
uwagi ogólne
Gołąbek żółciowy wywołuje zaburzenia żołądkowo-jelitowe. [1] Zbierany i jadany we wschodniej części Europy (po kilku godzinnym gotowaniu i kilkutygodniowym kiszeniu).
właściwości prozdrowotne
Ø
przygotowanie w celach leczniczych
Ø
spożycie w celach leczniczych
Ø
uwagi przy spożyciu w celach leczniczych
Ø
historyczne zastosowanie w celach leczniczych
Ø
toksyny
Ø
czas wystąpienia pierwszych objawów zatrucia
Ø
objawy zatrucia
Ø
leczenie zatrucia
Ø
skutki braku leczenia zatrucia
Ø
zastosowanie kulinarne
Ø
uwagi w zastosowaniu kulinarnym
Ø
przepisy kulinarne
Ø
choroby grzybowe
Ø
zapobieganie chorobom grzybowym
Ø
zwalczanie chorób grzybowych
Ø
zastosowanie inne
Ø
inne zastosowanie historyczne
Ø
zapiski i ciekawostki historyczne
Ø
mapa występowania

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

gatunki podobne
gatunek podobny:
nazwa polska: Gołąbek brudnożółty
nazwa łacińska: Russula ochroleuca
zastosowanie ogólne: niejadalny
cechy odróżniające: większy, brak wyraźnego zapachu, mniej ostry w smaku
gatunek podobny:
nazwa polska: Gołąbek jasnożółty
nazwa łacińska: Russula claroflava
zastosowanie ogólne: jadalny
cechy odróżniające: rośnie tylko pod brzozami, łagodny smak
[1] źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Go%C5%82%C4%85bek_%C5%BC%C3%B3%C5%82ciowy
[2] źródło: https://nagrzyby.pl/atlas?id=432

przypisy i bibliografia

Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 5.0

Prawa autorskie.