Grzybówka hełmiasta
| kategoria: grzyb | rodzina: grzybówkowate |
| nazwa polska: Grzybówka hełmiasta inne nazwy polskie: Bedłka hełmiasta, Bedłka kołpakowata, Grzybokarlik pospolity, Grzybówka różowoblaszkowa nazwy zwyczajowe: Ø nazwa łacińska: Mycena galericulata synonimy łacińskie: Agaricus conicus 1778, Agaricus crispus 1783, Agaricus galericulatus 1772, Agaricus galericulatus 1801, Agaricus radicatellus 1878, Agaricus rugosus 1838, Collybia rugulosiceps 1926, Mycena berkeleyi 1893, Mycena galericulata 1806, Mycena radicatella 1887, Mycena rugosa 1872, Mycena rugulosiceps 1937, Prunulus galericulatus 1916, Prunulus radicatellus 1916, Stereopodium galericulatum |
| autor nazwy polskiej: Stanisław Chełchowski, 1898 r. pierwsza klasyfikacja: Giovanni Antonio Scopoli, 1772 r. aktualna klasyfikacja: Samuel Frederick Gray, 1821 r. |
| kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowy | typ ogólny: grzyb nadrzewny |
| sezon: grzyb letni okres występowania: maj – listopad | czas życia: owocniki jednoroczne długość życia: Ø |
| powszechność w kraju: pospolity ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: Ø zasięg ogólny: szeroko rozprzestrzeniona na całej półkuli północnej |
| trudność identyfikacji: Ø |
| zastosowanie ogólne: JADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: jadalny niskiej jakości wyjątki zastosowania: Ø |
| opis |
|---|
| owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty owocnik – kształt: kapelusz od stożkowato-dzwonkowatego (młode owocniki) do płaskiego z garbem (starsze owocniki), wysokość kapelusza 10 – 15 mm [2] owocnik – powierzchnia: pomarszczona, naga, prążkowana, matowa owocnik – kolor: rogowo-brązowawą, szaro-brązową lub cielisto-brązowawą, kapelusz na środku jest ciemniejszy [1] owocnik – średnica: 2 – 6 cm owocnik – wysokość: 3 – 10 cm hymenofor – typ: blaszkowaty hymenofor – kształt: blaszki rzadkie, różnej długości, elastyczne hymenofor – nasada: blaszki zatokowato przyrośnięte do trzonu [1], przyrośnięte lub wykrojone ząbkiem [3] hymenofor – kolor: od białawego (młode owocniki) do różowawego lub beżoworóżowego (starsze owocniki) [1] hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm miąższ – kształt: łykowaty (w trzonie), cienki, chrząstkowaty, wodnisty [3] miąższ – kolor: białawy, szarawy miąższ – zapach: słaby, mączny [1], niekiedy zapach rzodkwi miąższ – smak: ogórkowo-mączny, rzodkwi trzon – typ: centryczny trzon – kształt: walcowaty, pusty w środku, twardy, o korzeniastej podstawie [1], rurkowaty, równogruby, chrząstkowaty w konsystencji [2], smukły trzon – powierzchnia: gładka, błyszcząca, naga trzon – kolor: białawy lub siwawy [1], kolor kapelusza jedynie ku górze jaśniejszy [3] trzon – średnica: 2 – 4(max 6)[2] mm trzon – wysokość: 3 – 7(max 9)[2] cm pierścień: Ø pochwa: Ø osłona: Ø |
| mleczko: Ø gutacja: Ø |
| hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø trzon – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø reakcje makrochemiczne: Ø |
| zmienność: gatunek o nieco zmiennej barwie (zależnie od wilgotności, stopnia nawilgocenia) higrofaniczność: tak, słabo |
| wpływ opadów: w dni wilgotne barwa nieco inna, blaszki nieco prześwitujące wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
| podłoże: drewno (martwe drewno różnych drzew, najczęściej liściastych[2], pniaki, leżące kłody, konary, u podnóża żywych drzew[2]), gleba (ściółka leśna) sposób odżywiania: saprotrof terytorium: lasy wszystkich rodzajów gatunek organizmu sąsiadującego: Ø gatunek organizmu będącego podłożem: Ø gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: w grupie wielkość grupy: od kilku do kilkudziesięciu owocników kształt grupy: kępki |
| zarodniki – kształt: elipsoidalne, gładkie, bez pory rostkowej zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 9(min 8)[2] – 12(max 13)[2] × 6,5 – 9 μm wysyp zarodników – kolor: biały, bladokremowy |
| opis |
|---|
| woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø |
| witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø |
| toksyny: Ø |
| pozostałe: Ø |
| ciekawostki |
|---|
| Grzybówka hełmiasta pod kątek przydatności do spożycia jest opisywana różnorako. Najczęściej w atlasach grzybów gatunek ten jest opisywany jako grzyb jadalny, inni dodają, że ma “delikatny smak i konsystencję”, i grzyby te są dobre “delikatnie duszone we własnym soku, a następnie przyprawione solą, pieprzem i masłem”. W innych atlasach grzybów grzyby te opisywane są jako niesmaczne, bo mają lekko zjełczały smak, i podobny zjełczały zapach. [1] |
| W Polsce nie ma obecnie tradycji zbierania i spożywania grzybówek. |
| Jadalne są kapelusze, trzony są zbyt twarde. [2] |
| etymologia |
|---|
| Ø |
| uwagi |
|---|
| Ø |
| robaczywienie |
|---|
| Ø |
| właściwości prozdrowotne |
|---|
| Ø |
| transport |
|---|
| Ø |
| uprawa |
|---|
| Ø |
| przygotowanie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| spożycie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| handel |
|---|
| Ø |
| objawy zatrucia |
|---|
| Ø |
| leczenie zatrucia |
|---|
| Ø |
| skutki braku leczenia zatrucia |
|---|
| Ø |
| choroby grzybowe |
|---|
| Ø |
| zwalczanie chorób grzybowych |
|---|
| Ø |
| zastosowanie kulinarne |
|---|
| Ø |
| przepisy kulinarne |
|---|
| Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
| zapiski i ciekawostki historyczne |
|---|
| Ø |
| gatunek podobny: Grzybówka bruzdowanotrzonowa |
| cechy odróżniające: wyraźnie karbowany trzon |
| gatunek podobny: Grzybówka bruzdowanotrzonowa |
| cechy odróżniające: rośnie tylko na liściastych drzewac, owocniki pojawiają się dopiero późną jesienią i w zimie |
| gatunek podobny: Grzybówka zgięta |
| cechy odróżniające: ogórkowy zapach |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Grzyb%C3%B3wka_he%C5%82miasta
2 źródło: https://grzyby.pl/gatunki/Mycena_galericulata.htm
3 źródło: https://grzybofil.pl/grzybowka-helmiasta/
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 2.0