Klejówka różowa
| kategoria: grzyb | rodzina: klejówkowate |
| nazwa polska: Klejówka różowa inne nazwy polskie: Ø nazwy zwyczajowe: Jeleń, Łuskwiak nazwa łacińska: Gomphidius roseus synonimy łacińskie: Agaricus glutinosus (1821), Gomphus glutinosus (1871), Leucogomphidius roseus (1972) |
| autor nazwy polskiej: Alina Skirgiełło, 1960 r. pierwsza klasyfikacja: Elias Fries, 1821 r. aktualna klasyfikacja: Elias Fries, 1838 r. |
| kategoria wielkości: Ø | typ ogólny: Ø |
| sezon: Ø okres występowania: lipiec – październik | czas życia: Ø długość życia: Ø |
| powszechność w kraju: rzadki ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: R – rzadkie, potencjalnie zagrożone zasięg ogólny: występuje w Ameryce Północnej, Europie i Azji |
| trudność identyfikacji: Ø |
| zastosowanie ogólne: JADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: jadalny dobrej jakości wyjątki zastosowania: Ø |
| opis |
|---|
| owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty owocnik – kształt: kapelusz od półkolistego (młode owocniki) do poduchowatego, płaskiego, wgłębionego na środku (starsze owocniki), brzeg kapelusza długo podwinięty owocnik – powierzchnia: od suchej, nagiej, nieco błyszczącej (w dni suche) do wilgotnej, śliskiej (w dni wilgotne) owocnik – kolor: od różowego (młode owocniki) do siworóżowego, żywoczerwonego (starsze owocniki) owocnik – średnica: 3 – 6 cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: blaszkowaty hymenofor – kształt: blaszki rzadkie, grube o prostych ostrzach, zakryte śluzowatą osłoną (tylko młode owocniki), często rozwidlone hymenofor – nasada: blaszki zbiegające na trzon hymenofor – kolor: od białego (młode owocniki) do dymnoszarego, czarnosiwego (starsze owocniki, zarodniki są źródłem ciemnego koloru) hymenofor – wysokość: 2 – 4 mm miąższ – kształt: miękki, delikatny, dość soczysty miąższ – kolor: od białawego (w kapeluszu) do żółtawego lub różowego (w trzonie) miąższ – zapach: niewyraźny miąższ – smak: niewyraźny, lekko kwaskowaty trzon – typ: centryczny trzon – kształt: walcowaty, pełny, nieco zwężony dołem, często wygięty trzon – powierzchnia: śliska, pokryty resztkami lepkiej osłony trzon – kolor: od białego (górna część powyżej pierścienia) do żółtego, brązowawy (dolna część, pod pierścieniem) trzon – średnica: 1 – 1,5(max 3)[3] cm trzon – wysokość: 2 – 6 cm pierścień: tak, szybko zanikający, niezbyt wyraźny pochwa: brak osłona: tak, pajęczynowata, nieco lepka, zanikająca, osłona pozostawia po sobie pierścień |
| mleczko: brak gutacja: Ø |
| hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: nie trzon – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø reakcje makrochemiczne: Ø |
| zmienność: Ø higrofaniczność: Ø |
| wpływ opadów: Ø wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
| podłoże: gleba (kwaśna, piaszczysta) sposób odżywiania: symbiont terytorium: lasy iglaste, lasy mieszane (rzadziej) tereny górskie (częściej), tereny nizinne (rzadziej), przy leśnych drogach, w trawie, w mchu, w borowinie gatunek organizmu sąsiadującego: Ø gatunek organizmu będącego podłożem: Ø gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Sosna zwyczajna[3], Kosodrzewina[3], Świerk[1], Jodła gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: pojedynczo lub w grupie (najczęściej pojedynczo[1]) wielkość grupy: Ø kształt grupy: Ø |
| zarodniki – kształt: wrzecionowate, gładkie, zawierające kilka kropel olejowych zarodniki – kolor: brązowooliwkowe zarodniki – wymiary: 15 – 20(max 22)[1] × 4 – 5,5(max 6,5)[2] μm wysyp zarodników – kolor: ciemnobrązowy, czarny |
| opis |
|---|
| woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø |
| witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø |
| toksyny: Ø |
| pozostałe: Ø |
| ciekawostki |
|---|
| Klejówka różowa występuje zawsze w towarzystwie Maślaka sitarza, nawet jeśli nie widać jego owocników, związana jest z jego grzybnią. Jest to tzw. pasożyt mikoryzowy – komunikuje się w miejscach kontaktu grzybni Maślaka sitarza z korzeniami Sosny zwyczajnej. [3] |
| Gatunek ten nadaje się to spożycia ale wcześniej należy zdjąć śluzowatą skórkę z kapelusza. Zachęca się do jego niezbierana ze względu na rzadkość występowania. [3] |
| etymologia |
|---|
| Ø |
| uwagi |
|---|
| Klejówka różowa znajduje się na czerwonych listach gatunków zagrożonych w Polsce, Belgii, Czechach, Niemczech, Holandii i Słowacji. [3] |
| robaczywienie |
|---|
| Ø |
| właściwości prozdrowotne |
|---|
| Ø |
| transport |
|---|
| Ø |
| uprawa |
|---|
| Ø |
| przygotowanie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| spożycie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| handel |
|---|
| Ø |
| objawy zatrucia |
|---|
| Ø |
| leczenie zatrucia |
|---|
| Ø |
| skutki braku leczenia zatrucia |
|---|
| Ø |
| choroby grzybowe |
|---|
| Ø |
| zwalczanie chorób grzybowych |
|---|
| Ø |
| zastosowanie kulinarne |
|---|
| Ø |
| przepisy kulinarne |
|---|
| Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
| zapiski i ciekawostki historyczne |
|---|
| Ø |
| gatunek podobny: Klejówka kleista |
| cechy odróżniające: Ø |
| gatunek podobny: Klejówka plamista |
| cechy odróżniające: Ø |
| gatunek podobny: Klejówka wysmukła |
| cechy odróżniające: Ø |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
1 źródło: Grzyby środkowej Europy, Mirko Svrček, Bohumil Vančura, 1987 r.
2 źródło: Poznajemy grzyby, Aurel Dermek, Albert Pilát, 1990 r.
3 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Klej%C3%B3wka_r%C3%B3%C5%BCowa
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 2.0