Kruchaweczka zaroślowa
kategoria: grzyb | rodzina: kruchaweczkowate |
nazwa polska: Kruchaweczka zaroślowa inne nazwy polskie: Maślanka de Candolle`a [1] nazwy zwyczajowe: Ø nazwa łacińska: Psathyrella candolleana synonimy łacińskie: Agaricus appendiculatus 1789, Agaricus appendiculatus 1881, Agaricus candolleanus 1818, Agaricus catarius 1874, Agaricus egenulus 1861, Agaricus felinus 1872, Agaricus stipatus 1801, Agaricus vinosus 1841, Drosophila candolleana 1886, Hypholoma appendiculatum 1872, Hypholoma candolleanum 1872, Hypholoma catarium 1892, Hypholoma egenulum 1887, Hypholoma felinum 1887, Hypholomopsis appendiculata 1909, Psathyra appendiculata 1901, Psathyra candolleana 1901, Psathyra corrugis 1922, Psathyrella appendiculata 1938, Psathyrella corrugis 1886, Psathyrella egenula 1953, Psathyrella microlepidota 1960 |
autor nazwy polskiej: Barbara Gumińska oraz Władysław Wojewoda, 1968 r. pierwsza klasyfikacja: Elias Magnus Fries, 1818 r. aktualna klasyfikacja: René Charles Maire, 1913 r. |
kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowy | typ ogólny: grzyb nadrzewny |
sezon: grzyb wiosenny, grzyb letni okres występowania: maj(min kwiecień)[2] – październik | czas życia: owocniki jednoroczne długość życia: Ø |
powszechność w kraju: powszechny ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: Ø zasięg ogólny: występuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą i Afryką (ale jest na Wyspach Kanaryjskich u jej wybrzeży) [1] |
trudność identyfikacji: łatwe |
zastosowanie ogólne: JADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: jadalny średniej jakości wyjątki zastosowania: Ø |
opis |
---|
owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty owocnik – kształt: kapelusz od okrągłego, dzwonkowatego (młode owocniki) do rozpostartego, płaskiego (starsze owocniki), brzeg ostry owocnik – powierzchnia: matowa, długowłóknista, w centrum gładka, głównie na brzegach z kosmkowatymi resztkami osłony, naga, sucha, oszroniona (młode owocniki) owocnik – kolor: od białawego, kremowego (w dni suche) do beżowożółtego lub żółtobrązowego (w dni wilgotne), od miodowo-brązowego (młode owocniki) do fioletowoszarego (starsze owocniki) owocnik – średnica: 3 – 8(max 11) cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: blaszkowaty hymenofor – kształt: blaszki bardzo gęste, ostrza orzęsione (widoczne w powiększeniu) hymenofor – nasada: blaszki wąsko przyrośnięte do trzonu hymenofor – kolor: od białego (młode owocniki) do szaroliliowego, czekoladowobrązowego (starsze owocniki) hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm miąższ – kształt: cienki, kruchy miąższ – kolor: bladoszarobrązowy miąższ – zapach: słaby, grzybowy miąższ – smak: niewyraźny, łagodny trzon – typ: centryczny trzon – kształt: cylindryczny, bardzo łamliwy, podłużnie włóknisty, od pełnego (młode owocniki) do pustego (starsze owocniki), niekiedy korzeniasty trzon – powierzchnia: gładka, jedwabiście połyskująca trzon – kolor: od białawego (młode owocniki) do ciemniejszego (starsze owocniki) trzon – średnica: 2 – 5(max 10) mm trzon – wysokość: 4 – 8(max 15)[2] cm pierścień: brak lub słabo zaznaczona strefa pierścieniowa pochwa: brak osłona: tak, biała, pajęczynowata (tylko młode owocniki), znika ona dość szybko, pozostając na brzegu bladokremowe kosmki |
mleczko: Ø gutacja: Ø |
hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: nie trzon – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø reakcje makrochemiczne: KOH (ług potasowy) – zmiana koloru na ciemnobrązowo |
zmienność: gatunek o nieco zmiennej barwie higrofaniczność: tak |
wpływ opadów: Ø wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
podłoże: drewno (zagrzebane w ziemi i zbutwiałe drewno, kora, preferuje gleby gliniaste, obojętne lub lekko zasadowe, unika gleb kwaśnych) [1] sposób odżywiania: saprotrof terytorium: lasy liściaste, ogrody, parki, przy drogach, łąki, trawniki gatunek organizmu sąsiadującego: Ø gatunek organizmu będącego podłożem: Ø gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: pojedynczo lub w grupie wielkość grupy: do kilkudziesięciu owocników kształt grupy: kępka |
zarodniki – kształt: elipsoidalne ze ściętym końcem, gładkie zarodniki – kolor: fioletowobrązowawy zarodniki – wymiary: 6,5 – 9,5 × 4 – 5 μm wysyp zarodników – kolor: ciemnobrunatny |
opis |
---|
woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø |
witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø |
toksyny: Ø |
pozostałe: Ø |
ciekawostki |
---|
Ø |
etymologia |
---|
Nazwa łacińska tego gatunku to Psathyrella candolleana, gdzie Psathyrella pochodzi od greckiego słowa psathuros oznaczającego “kruchy”, a candolleana została nadana na cześć szwajcarskiego botanika Augustina Pyramusa de Candolle. |
uwagi |
---|
Ø |
robaczywienie |
---|
Ø |
właściwości prozdrowotne |
---|
Ø |
transport |
---|
To gatunek bardzo trudny w transporcie. |
uprawa |
---|
Ø |
przygotowanie w celach leczniczych |
---|
Ø |
spożycie w celach leczniczych |
---|
Ø |
handel |
---|
To gatunek niedopuszczony do obrotu. |
objawy zatrucia |
---|
Ø |
leczenie zatrucia |
---|
Ø |
skutki braku leczenia zatrucia |
---|
Ø |
choroby grzybowe |
---|
Ø |
zwalczanie chorób grzybowych |
---|
Ø |
zastosowanie kulinarne |
---|
– jako grzyb domieszkowy – gotowanie |
przepisy kulinarne |
---|
Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
zapiski i ciekawostki historyczne |
---|
Ø |
gatunek podobny: Kruchaweczka namakająca |
cechy odróżniające: ciemnobrązowy kapelusz i blaszki |
gatunek podobny: Kruchawica aksamitna |
cechy odróżniające: Ø |
gatunek podobny: Polówka wczesna |
cechy odróżniające: fioletowawe blaszki, zapach i smak mączny |
gatunek podobny: Polówka popękana |
cechy odróżniające: masywniejsze owocniki, gorzki smak |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kruchaweczka_zaro%C5%9Blowa
2 źródło: https://www.jezioro.com.pl/przyroda/index/grzyby/view/grzyby/q/p/item/2356
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 2.0