Lejkówka dusząca
kategoria: grzyb rodzina: incertae sedis |
nazwa polska: Lejkówka dusząca inne nazwy polskie: Lejkówka pachnąca nazwa łacińska: Clitocybe fragrans inne nazwy łacińskie: Agaricus fragrans 1792, Clitocybe deceptiva 1982, Clitocybe depauperata 1960, Clitocybe fragrans 1930, Clitocybe fragrans 1795, Lepista fragrans 1976, Omphalia fragrans 1821, Pseudolyophyllum fragrans 1978, Pseudolyophyllum fragrans 1978 |
autor nazwy polskiej: Stanisław Chełchowski, 1998 r. pierwsza klasyfikacja: William Withering, 1792. aktualna klasyfikacja: Paul Kummer, 1871 r. |
powszechność: sporadyczny ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: Ø |
handel: Ø |
zastosowanie ogólne: NIEJADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: Ø wyjątki zastosowania: Ø |
okres występowania: lipiec – październik okres maksymalny: maj – listopad |
gatunek wieloletni: Ø uprawa: Ø |
opis |
---|
owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty owocnik – kształt: kapelusz od wypukłego (młode owocniki) do płasko-lejkowatego z niewielkim wklęśnięciem (starsze owocniki), brzeg nierówny, pofalowany, nieco podwinięty owocnik – powierzchnia: gładka, naga, tłustawo połyskująca (w dni wilgotne), skórka nieściągalna owocnik – kolor: od białawego, szarego (w dni suche) do beżowoszarego, szarego, jasnobrązowego, brązowego, a nawet czerwonobruntnego (w dni wilgotne), środek kapelusza zwykle ciemniejszy owocnik – średnica: 1,2 – 3,5(6) cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: blaszkowaty hymenofor – kształt: blaszki gęste, wąskie, ostrza gładkie hymenofor – nasada: blaszki przyrośnięte lub nieco zbiegające hymenofor – kolor: białawy, płowokremowy lub nieco różowawy hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø hymenofor – wysokość: Ø – 3 mm trzon – typ: centryczny trzon – kształt: walcowaty, przy podstawie nieco szerszy, często krzywy, w środku od watowatego (młode owocniki) do pustego (starsze owocniki), często z białą pilśniowatą grzybnią u podstawy [1] trzon – powierzchnia: gładka, pokryta drobnymi i połyskującymi włoskami trzon – kolor: od białawego do bladokremowego, nieco brązowawego trzon – średnica: 0,3 – 0,6 cm trzon – wysokość: 2,5 – 6 cm miąższ – kształt: od cienkiego, giętkiego, miękkiego (w kapeluszu) do włóknistego (w trzonie), nieco wodnisty miąższ – kolor: od białawego do bladokremowego miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: nie miąższ – zapach: silny zapach anyżu, słodki miąższ – smak: łagodny, nieco słodkawy pierścień: brak pochwa: brak mleczko: brak gutacja: Ø higrofaniczność: tak, silnie higrofaniczny, brzeg kapelusza w stanie wilgotnym przezroczyście rowkowany [1] podłoże: gleba (w miarę żyzna, wśród igliwia, mchu, trawy) sposób odżywiania: Ø terytorium: lasy iglaste, lasy liściaste, lasy mieszane, obrzeża lasów, polany, cmentarze gatunek organizmu sąsiadującego: Ø gatunek organizmu będącego podłożem: Ø gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: pojedynczo lub w grupie (luźne grupy) [1] zarodniki – kształt: elipsoidalne, gładkie, hialinowe, nieamyloidalne, z odgiętym na jednym końcu dzióbkiem zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 6 – 9 × 3,5 – 5,5 μm wysyp zarodników – kolor: od białego do jasnokremowego[1], niekiedy z lekkim pomarańczowym odcieniem[2] |
ciekawostki |
---|
Lejkówka dusząca to gatunek niedostatecznie zbadany. Większość atlasów rozpisuje się o jego jadalności ale kilka ostrzega przed możliwymi właściwościami trującymi, toksycznymi a bardziej przed możliwą pomyłką z innymi gatunkami, które są trujące. [2,6] Są nawet źródła, które podają informację o tym, że gatunek ten zawiera muskarynę. [5] Ze względu na tak dużą rozbieżność to w naszym atlasie trafia na listę niejadalnych. |
etymologia |
---|
Nazwa łacińska tego gatunku to Clitocybe fragrans, gdzie Clitocybe oznacza “pochyłą głowę”, a fragrans oznacza “pachnący” (odniesienie do anyżowego zapachu grzyba).[2] |
uwagi |
---|
Ø |
właściwości lecznicze |
---|
Lejkówka dusząca wykazuje działanie przeciwnowotworowe (udane testy na myszach).[3,4] |
toksyny |
---|
Ø |
objawy zatrucia |
---|
Ø |
leczenie zatrucia |
---|
Ø |
skutki braku leczenia zatrucia |
---|
Ø |
choroby grzybowe |
---|
Ø |
zwalczanie chorób grzybowych |
---|
Ø |
wartości odżywcze |
---|
Ø |
zastosowanie kulinarne |
---|
Ø |
przepisy kulinarne |
---|
Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
zapiski i ciekawostki historyczne | bibliografia |
---|---|
Ø | Ø |
gatunek podobny | cechy odróżniające |
---|---|
Lejkówka jadowita | brak zapachu anyżu |
Lejkówka zielonawa | zielonawa lub niebieskawa barwa owocników |
Lejkówka żółtobrązowa | większe owocniki |
Rumieniak piaskowy | niewyraźnie pachnący |
galeria przedstawiająca gatunki podobne, łatwe do pomylenia (o zbliżonym kształcie, kolorze)
1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lejk%C3%B3wka_dusz%C4%85ca
2 źródło: https://www.first-nature.com/fungi/clitocybe-fragrans.php
3 źródło: https://healing-mushrooms.net/archives/clitocybe-fragrans.html
4 źródło: https://ultimate-mushroom.com/edible/621-clitocybe-fragrans.html
5 źródło: https://www.myko.cz/myko-atlas/Clitocybe-fragrans/
6 źródło: https://www.mycodb.fr/fiche.php?genre=Clitocybe&espece=fragrans&source=search
przypisy i bibliografia