Lejkówka dwubarwna

kategoria: grzyb
rodzina: incertae sedis (gąskowate^[2])

nazwa polska: Lejkówka dwubarwna
inne nazwy polskie: Bedłka dwubarwna
nazwa łacińska: Clitocybe metachroa
inne nazwy łacińskie: Agaricus metachrous (1821), Clitocybe decembris (1962), Lepista metachroa (1976), Pseudolyophyllum metachroum (1978)

autor nazwy polskiej: Stanisław Kostka Anastazy Chełchowski, 1898 r.
pierwsza klasyfikacja: Elias Magnus Fries, 1821 r.
aktualna klasyfikacja: Paul Kummer, 1871 r.

powszechność: Ø
ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej
kategoria zagrożenia: Ø

handel: Ø

zastosowanie ogólne: TRUJĄCY
zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø
kategoria smaku: Ø
wyjątki zastosowania: Ø

okres występowania: sierpień – listopad
okres maksymalny: wrzesień – grudzień

gatunek wieloletni: Ø
uprawa: Ø

opis
owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty owocnik – kształt: od wypukłego (młode owocniki) do płaskiego z zagłębieniem (starsze owocniki), brzeg kapelusza pofałdowany (starsze owocniki) owocnik – powierzchnia: naga owocnik – kolor: kapelusz od białawego do brązowawego, zagłębienie nieco ciemniejsze od reszty owocnik – średnica: 2,5 – 6(9^[3]) cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: blaszkowaty hymenofor – kształt: blaszki szerokie, równe ostrza blaszek hymenofor – nasada: blaszki nieco zbiegające na trzon hymenofor – kolor: od brudnokremowego (młode owocniki) do szarobrązowego (starsze owocniki) hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm trzon – typ: centryczny trzon – kształt: cylindryczny lub lekko stożkowy, walcowaty lub spłaszczony, sprężysty, czasami wygięty lub skręcony, od pełnego (młode owocniki) do pustego (starsze owocniki), podstawa trzonu często poszerzona i grubo poprzerastana białą grzybnią trzon – powierzchnia: włóknista, pilśniowata u podstawy trzon – kolor: kolor owocnika, szarobrązowy u podstawy trzon – średnica: 0,3 – 0,8(1^[3]) cm trzon – wysokość: 2 – 6(7^[2]) cm miąższ – kształt: cienki, wodnisty miąższ – kolor: białawy, szary miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø miąższ – zapach: grzybowy, bardzo słaby, ziemisty^[2] miąższ – smak: grzybowy pierścień: Ø pochwa: Ø mleczko: Ø gutacja: Ø higrofaniczność: tak, silna podłoże: gleba sposób odżywiania: saprotrof terytorium: lasy iglaste, parki, zarośla, lasy mieszane, wśród mchów, opadłych liści, na nagiej ziemi gatunek organizmu sąsiadującego: Jodła, Sosna^[1],Świerk gatunek organizmu będącego podłożem: Ø gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: pojedynczo lub w grupie (częściej w małych grupach) zarodniki – kształt: elipsoidalnie wydłużone, gładkie zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 5,5 – 8,5 × 3,5 – 5 μm wysyp zarodników – kolor: białoszary

opis

owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty
owocnik – kształt: od wypukłego (młode owocniki) do płaskiego z zagłębieniem (starsze owocniki), brzeg kapelusza pofałdowany (starsze owocniki)
owocnik – powierzchnia: naga
owocnik – kolor: kapelusz od białawego do brązowawego, zagłębienie nieco ciemniejsze od reszty
owocnik – średnica: 2,5 – 6(9^[3]) cm
owocnik – wysokość: Ø – Ø cm
hymenofor – typ: blaszkowaty
hymenofor – kształt: blaszki szerokie, równe ostrza blaszek
hymenofor – nasada: blaszki nieco zbiegające na trzon
hymenofor – kolor: od brudnokremowego (młode owocniki) do szarobrązowego (starsze owocniki)
hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø
hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm
trzon – typ: centryczny
trzon – kształt: cylindryczny lub lekko stożkowy, walcowaty lub spłaszczony, sprężysty, czasami wygięty lub skręcony, od pełnego (młode owocniki) do pustego (starsze owocniki), podstawa trzonu często poszerzona i grubo poprzerastana białą grzybnią
trzon – powierzchnia: włóknista, pilśniowata u podstawy
trzon – kolor: kolor owocnika, szarobrązowy u podstawy
trzon – średnica: 0,3 – 0,8(1^[3]) cm
trzon – wysokość: 2 – 6(7^[2]) cm
miąższ – kształt: cienki, wodnisty
miąższ – kolor: białawy, szary
miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø
miąższ – zapach: grzybowy, bardzo słaby, ziemisty^[2]
miąższ – smak: grzybowy
pierścień: Ø
pochwa: Ø
mleczko: Ø
gutacja: Ø
higrofaniczność: tak, silna

podłoże: gleba
sposób odżywiania: saprotrof
terytorium: lasy iglaste, parki, zarośla, lasy mieszane, wśród mchów, opadłych liści, na nagiej ziemi
gatunek organizmu sąsiadującego: Jodła, Sosna^[1],Świerk
gatunek organizmu będącego podłożem: Ø
gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø
gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø
występowanie: pojedynczo lub w grupie (częściej w małych grupach)

zarodniki – kształt: elipsoidalnie wydłużone, gładkie
zarodniki – kolor: Ø
zarodniki – wymiary: 5,5 – 8,5 × 3,5 – 5 μm
wysyp zarodników – kolor: białoszary

ciekawostki
Ø

etymologia
Ø

uwagi
Ø

właściwości lecznicze
Ø

toksyny
– muskaryna

objawy zatrucia
Objawy zatrucia występują maksymalnie do 2 godzin od spożycia. – ślinotok, – bardzo silne pocenie się, – kolki brzuszne połączone z burczeniami w brzuchu, – biegunka, – wymioty, – trudności z oddychaniem, – bóle głowy, – moczenie, – zaburzenia równowagi, – zwężenie źrenic i zaburzenia widzenia, – spadek ciśnienia krwi

leczenie zatrucia
Ø

skutki braku leczenia zatrucia
– zaburzenia depresyjne, – zawał serca, – śpiączka

choroby grzybowe
Ø

zwalczanie chorób grzybowych
Ø

wartości odżywcze
Ø

zastosowanie kulinarne
Ø

przepisy kulinarne
Ø

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

zapiski i ciekawostki historyczne	bibliografia
Ø	Ø

gatunek podobny	cechy odróżniające
Lejkówka dusząca	Ø
Lejkówka prążkowana	żłobkowany brzeg kapelusza
Lejkówka zimowa	mączny zapach

galeria przedstawiająca gatunki podobne, łatwe do pomylenia (o zbliżonym kształcie, kolorze)

¹źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lejk%C3%B3wka_dwubarwna
²źródło: https://www.jezioro.com.pl/przyroda/index/grzyby/view/grzyby/q/l/item/2299
³źródło: https://www.123pilzsuche.de/daten/details/StaubfuessigerTrichterling.htm

przypisy i bibliografia