Mleczaj dołkowany

kategoria: grzybrodzina: gołąbkowate
nazwa polska: Mleczaj dołkowany
inne nazwy polskie: Bedłka rydzawa, Mleczaj słomkowożółty, Rydz dołkowany
nazwy zwyczajowe: Ø
nazwa łacińska: Lactarius scrobiculatus
synonimy łacińskie: Agaricus intermedius (1815), Agaricus scrobiculatus (1772), Galorrheus scrobiculatus (1871), Lactarius scrobiculatus (1985), Lactifluus scrobiculatus (1891)
określenie nazwy polskiej: Franciszek Błoński, 1890 r.
pierwsza klasyfikacja: Giovanni Antonio Scopoli, 1772 r.
aktualna klasyfikacja: Elias Magnus Fries, 1838 r.
kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowytyp ogólny: grzyb naziemny
powszechność w kraju: sporadyczny
ochrona prawna: 
brak ochrony gatunkowej
kategoria zagrożenia: 
Ø
zasięg na świecie: występuje w Ameryce Północnej, Środkowej, w Europie i w Azji, w której podano jego stanowiska tylko w Japonii i Korei
sezon: grzyb letni, jesienny
okres występowania: lipiec – październik
czas życia: owocniki jednoroczne
długość życia: Ø
zastosowanie ogólne: NIEJADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym:
 niejadalny
kategoria smaku:
 Ø
smak ogólny: Ø
zapach ogólny: Ø
wyjątki zastosowania:
 Ø
trudność identyfikacji: Ø
cechy wyróżniające: Ø
opis główny:
owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty
owocnik – kształt: kapelusz od niemal półkolistego (młode owocniki) do spłaszczonego, zapadniętego (starsze owocniki), brzeg długo podwinięty
owocnik – powierzchnia: pilśniowa, pokryta łuskami (poza środkiem kapelusza), od nieco błyszczącej (w dni suche) do bardzo śliskiej (w dni wilgotne), filcowata, włóknista, można zaobserwować delikatny pierścieniowaty rysunek powstały z przyklejonych, włóknistych łusek
owocnik – kolor: od słomkowożółtego, złocistego do rdzawożółtego
owocnik – średnica: 5 – 20 cm
owocnik – wysokość: Ø – Ø cm
hymenofor – typ: blaszkowaty
hymenofor – kształt: blaszki gęste, wąskie, cienkie, miedzy-blaszki, ostrza gładkie
hymenofor – nasada: blaszki szeroko przyrośnięte do trzonu, krótko zbiegające się przy trzonie
hymenofor – kolor: od kremowego, żółtego do blado-cynamonowego
hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm
miąższ – kształt: jędrny
miąższ – kolor: białawy, żółtawy
miąższ – zapach: słabym, jabłkowy, owocowy
miąższ – smak: ostry
trzon – występowanie: Ø
trzon – typ: centryczny
trzon – kształt: gruby, masywny, walcowaty, bardzo twardy, od pełnego (młode owocniki) do komorowatego, pustego (starsze owocniki)
trzon – powierzchnia: charakterystyczne ciemniejsze wgłębienia na powierzchni, wyglądające jak tłuste plamy, matowa
trzon – kolor: bladokremowy, żółtawy
trzon – średnica: 2 – 3,5 cm
trzon – wysokość: 3 – 8 cm
osłona typ: Ø
osłona kształt: Ø
osłona pozostałość: Ø
pierścień występowanie: Ø
pierścień kształt: Ø
pierścień kolor: Ø
pierścień wysokość: Ø – Ø mm
pochwa występowanie: Ø
pochwa kształt: Ø
pochwa kolor: Ø
pochwa wysokość: Ø – Ø cm
mleczko – występowanie: tak, z hymenoforu oraz miąższu (głównie młode owocniki)
mleczko kolor: biały, po wypłynięciu zmienia kolor na cytrynowo-żółty
mleczko smak: ostry, bardzo piekący
mleczko gęstość: Ø
mleczko obfitość: obfite
gutacja występowanie: Ø
gutacja kolor: Ø
odżywianie i biotop:
sposób odżywiania: symbiont
podłoże: gleba (alkaliczna, wapienna lub wapienno-gliniasta)
terytorium: lasy iglaste, miejsca podmokłe, ciemne
gatunek sąsiadujący: Ø
gatunek będący podłożem: Ø
gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Świerk pospolity(najczęściej), Jodła(bardzo rzadko)
gatunek będący żywicielem: Ø
wielkość występowania:
występowanie typ: w grupie
wielkość grupy: Ø
kształt grupy: niekiedy tworzy czarcie kręgi
zarodniki:
zarodniki – kształt: niemal kuliste
zarodniki – kolor: Ø
zarodniki – wymiary: 8 – 9 × 7 μm
wysyp zarodników – kolor: jasnoochrowy
zmienność ogólna:
zmienność kształtu: Ø
zmienność koloru: Ø
wpływ czynników przyrodniczych:
wpływ opadów: Ø
wpływ światła: Ø
wpływ temperatury: Ø
wpływ wiatru: Ø
zmiana koloru po uszkodzeniu:
hymenofor: tak, na brudno-czerwonawobrunatny
miąższ: Ø
trzon: Ø
reakcje makrochemiczne:
KOH/NaOH: Ø
FeSO4: Ø
C6H5OH: Ø
NH40H: Ø
C6H5NH2: Ø
AgNO3: Ø
gwajak: Ø
inne odczynniki: Ø
wartości odżywcze:
wartość energetyczna: Ø
woda: Ø
białko: Ø
tłuszcze: Ø
węglowodany: Ø
sole: Ø
cukry: Ø
błonnik: Ø
witaminy: Ø
minerały: Ø
kwasy: Ø
przeciwutleniacze: Ø
pozostałe: Ø
ciekawostki
Mleczaj dołkowany w przeważającej większości atlasów jest opisywany jako niejadalny, a nawet trujący ale w Europie Północnej oraz Południowej jest uważany za grzyb jadalny (po kilkukrotnym wygotowaniu i odlaniu wody, co pozbawia go gorzkiego smaku). Na opracowanej dla FAO liście gatunków grzybów jest wymieniony jako jadalny w Meksyku.
etymologia
Ø
odmiany i formy
Ø
uwagi
Ø
robaczywienie
Ø
właściwości prozdrowotne
Ø
transport
Ø
przechowywanie
Ø
uprawa
Ø
przygotowanie w celach leczniczych
Ø
spożycie w celach leczniczych
Ø
handel
Ø
toksyny
Ø
objawy zatrucia
Ø
leczenie zatrucia
Ø
skutki braku leczenia zatrucia
Ø
choroby grzybowe
Ø
zwalczanie chorób grzybowych
Ø
zastosowanie kulinarne
Ø
przepisy kulinarne
Ø

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

zapiski i ciekawostki historyczne
Ø
gatunek podobny: Mleczaj cytrynowy
cechy odróżniające: żółknące mleczko
gatunek podobny: Mleczaj żółtofioletowy
cechy odróżniające: bardziej włochaty brzeg kapelusza, uszkodzone miejsca oraz mleczko zmieniają kolor na fioletowy

gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie

Ø

przypisy i bibliografia

Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0

Prawa autorskie.