Mleczaj rudy

kategoria: grzybrodzina: gołąbkowate
nazwa polska: Mleczaj rudy
inne nazwy polskie: Mleczaj czerwonobrunatny, Podrydzyk ostry
nazwy zwyczajowe: Dziki rydz, Gorzki rydzek, Ostry podrydzyk, Psiarka, Psi grzyb, Psi rydz
nazwa łacińska: Lactarius rufus
synonimy łacińskie: Agaricus rufus (1772), Agaricus variabilis (1783), Galorrheus rufus (1871), Lactarius mollis (1969), Lactarius rufus (1911), Lactifluus rufus (1891)
określenie nazwy polskiej: Franciszek Błoński, 1890 r.
pierwsza klasyfikacja: Giovanni Antonio Scopoli, 1772 r.
aktualna klasyfikacja: Elias Magnus Fries, 1838 r.
kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowytyp ogólny: grzyb naziemny
powszechność w kraju: powszechny
ochrona prawna: 
brak ochrony gatunkowej
kategoria zagrożenia: 
Ø
zasięg na świecie: występuje na całej półkuli północnej, na obszarach o umiarkowanym klimacie
sezon: grzyb letni, jesienny
okres występowania: czerwiec – listopad
czas życia: owocniki jednoroczne
długość życia: Ø
zastosowanie ogólne: NIEJADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym:
 niejadalny
kategoria smaku:
 Ø
smak ogólny: ostry
zapach ogólny: żywiczny
wyjątki zastosowania:
 Ø
trudność identyfikacji: Ø
cechy wyróżniające: Ø
opis główny:
owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty
owocnik – kształt: od szeroko-stożkowatego z podwiniętym brzegiem (młode owocniki) do płasko-łukowatego, najczęściej z garbem na środku, nieco lejkowatego (starsze owocniki), skórka nie dająca się oddzielić
owocnik – powierzchnia: gładka, matowa, bez strefowań
owocnik – kolor: czerwonobrązowy, rudy
owocnik – średnica: 3 – 8(max 12) cm
owocnik – wysokość: Ø – Ø cm
hymenofor – typ: blaszkowaty
hymenofor – kształt: blaszki gęste, mieszane
hymenofor – nasada: blaszki nieco zbiegające po trzonie, przyrośnięte lub wykrojone ząbkiem
hymenofor – kolor: od żółtawego (młode owocniki) do jasnokremowego, mięsno-ochrowego (starsze owocniki), często z czerwonymi cętkami
hymenofor – wysokość: 4 – 5 mm
miąższ – kształt: dość cienki
miąższ – kolor: czerwonawobrązowy, białawy lub blado-czerwony
miąższ – zapach: żywiczny, korzenny, terpentyny
miąższ – smak: ostry
trzon – występowanie: tak
trzon – typ: centryczny
trzon – kształt: walcowaty i kruchy, łamliwy, od gąbczastego (młode owocniki) do pustego (starsze owocniki), postawa pokryta białą filcowatą grzybnią
trzon – powierzchnia: naga
trzon – kolor: od białawego (młode owocniki) do jasnoczerwonobrązowego (starsze owocniki)
trzon – średnica: 0,5 – 2 cm
trzon – wysokość: 3 – 12 cm
osłona typ: Ø
osłona kształt: Ø
osłona pozostałość: Ø
pierścień występowanie: Ø
pierścień kształt: Ø
pierścień kolor: Ø
pierścień wysokość: Ø – Ø mm
pochwa występowanie: Ø
pochwa kształt: Ø
pochwa kolor: Ø
pochwa wysokość: Ø – Ø cm
mleczko – występowanie: tak
mleczko kolor: wodnistobiałe
mleczko smak: łagodny, pozostawiający gorzki, palący posmak
mleczko gęstość: rzadkie
mleczko obfitość: dość obfite
gutacja występowanie: Ø
gutacja kolor: Ø
odżywianie i biotop:
sposób odżywiania: symbiont
podłoże: gleba (kwaśna, sucha, piaszczysta)
terytorium: lasy iglaste, lasy mieszane, obrzeża bagien i torfowisk
gatunek sąsiadujący: Świerk, Sosna zwyczajna, Sosna pospolita, Brzoza(rzadziej)
gatunek będący podłożem: Ø
gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Ø
gatunek będący żywicielem: Ø
wielkość występowania:
występowanie typ: w grupie
wielkość grupy: Ø
kształt grupy: Ø
zarodniki:
zarodniki – kształt: szeroko-elipsoidalne z drobno-brodawkowaną powierzchnią
zarodniki – kolor: Ø
zarodniki – wymiary: 8 – 9,5 × 6,5 – 7,5 μm
wysyp zarodników – kolor: białawy
zmienność ogólna:
zmienność kształtu: gatunek o nieco zmiennym kształcie
zmienność koloru: gatunek o w miarę niezmiennej barwie
wpływ czynników przyrodniczych:
wpływ opadów: Ø
wpływ światła: Ø
wpływ temperatury: Ø
wpływ wiatru: Ø
zmiana koloru po uszkodzeniu:
hymenofor: Ø
miąższ: Ø
trzon: Ø
reakcje makrochemiczne:
KOH/NaOH: Ø
FeSO4: Ø
C6H5OH: Ø
NH40H: Ø
C6H5NH2: Ø
AgNO3: Ø
gwajak: Ø
inne odczynniki: Ø
wartości odżywcze:
wartość energetyczna: Ø
woda: Ø
białko: Ø
tłuszcze: Ø
węglowodany: Ø
sole: Ø
cukry: Ø
błonnik: Ø
witaminy: Ø
minerały: Ø
kwasy: Ø
przeciwutleniacze: Ø
pozostałe: Ø
ciekawostki
Ogólnie gatunek ten jest uznany za niejadalny ale na opracowanej dla FAO liście jest wymieniony jako grzyb jadalny w Rosji i na Ukrainie. [1]
W stanie surowym zawiera substancje, które mogą powodować nudności, wymioty lub biegunkę, jednak po odpowiednim przyrządzeniu można go spożywać. Można go solić, kisić lub marynować, po uprzednim kilkukrotnym namoczeniu w wodzie i obgotowaniu, lub jedynie dłuższym gotowaniu i odlaniu wody. Takie przygotowanie owocników pozbawia je także ostrego smaku. [1]
Mleczaj rudy podczas suszenia wydziela silny korzenny zapach. [1]
Niekiedy jest atakowany przez pasożytniczego grzyba Hypomyces lateritius, powodującego pleśnienie i niedorozwój jego blaszek oraz stwardnienie miąższu. Porażone przez tego grzyba owocniki rydzów są niejadalne. [1]
etymologia
Nazwa łacińska tego gatunku to Lactarius rufus, gdzie rufus oznacza “lisio-rudy”.
odmiany i formy
Ø
uwagi
Ø
robaczywienie
Ø
właściwości prozdrowotne
Ø
transport
Ø
przechowywanie
Ø
uprawa
Ø
przygotowanie w celach leczniczych
Ø
spożycie w celach leczniczych
Ø
handel
Ø
toksyny
Ø
objawy zatrucia
Ø
leczenie zatrucia
Ø
skutki braku leczenia zatrucia
Ø
choroby grzybowe
Ø
zwalczanie chorób grzybowych
Ø
zastosowanie kulinarne
Ø
przepisy kulinarne
Ø

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

zapiski i ciekawostki historyczne
Ø
gatunek podobny: Mleczaj kamforowy
cechy odróżniające: zapach cykorii lub przyprawy maga, łagodne mleczko, brak spiczastego garbku na środku kapelusza
gatunek podobny: Mleczaj rudobrązowy
cechy odróżniające: kapelusz o mazistej powierzchni, brak spiczastego garbku na środku kapelusza

gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie

1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Mleczaj_rudy

przypisy i bibliografia

Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0

Prawa autorskie.