Niszczyca płotowa

kategoria: grzyb
rodzina: niszczycowate

nazwa polska: Niszczyca płotowa
inne nazwy polskie: Bedłka płotowa, Grzyb słupowy, Siatkowiec płotowy, Skórzak płotowy
nazwa łacińska: Gloeophyllum sepiarium
inne nazwy łacińskie: Ø

autor nazwy polskiej: Stanisław Domański, 1967 r.
pierwsza klasyfikacja: Franz Xaver von Wulfen, 1787 r.
aktualna klasyfikacja: Petter Adolf Karsten, 1882 r.

powszechność: pospolity
ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej
kategoria zagrożenia: Ø

handel: Ø

zastosowanie ogólne: NIEJADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø
kategoria smaku: Ø
wyjątki zastosowania: Ø

okres występowania: czerwiec – listopad
okres maksymalny: styczeń – grudzień

gatunek wieloletni: nie, jednoroczny ale o długim (niekiedy wieloletnim) czasie rozkładania
uprawa: Ø

opis
owocnik – typ: Ø owocnik – kształt: półkolisty, kolisty, rozpostarty, czasami listewkowaty, zazwyczaj przyrośnięty bokiem owocnik – powierzchnia: nierówna, promieniście pomarszczona, bruzdowana, strefowana, od szczeciniasto owłosionej (młode owocniki) do nagiej (starsze owocniki) owocnik – kolor: od czerwonobrązowego do tabaczkowobrązowego (świeża strefa przyrostu ma kolor pomarańczowożółty), po przezimowaniu niemal czarny owocnik – średnica: 5 – 13 cm owocnik – wysokość: 0,6 – 1(3) cm hymenofor – typ: zmienny; zazwyczaj blaszkowaty, czasami blaszkowo-porowaty lub porowaty hymenofor – kształt: jednowarstwowy, blaszki często połączone poprzecznymi anastomozami hymenofor – nasada: Ø hymenofor – kolor: od żółtawego, pomarańczowego do rdzawy, rdzawobrązowego, ostrza blaszek z orzechowym nalotem hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: tak, brązowieje po ugnieceniu hymenofor – wysokość: 3 – 6 mm trzon – typ: brak lub szczątkowy i bardzo krótki (tylko w owocnikach kolistych) trzon – kształt: Ø trzon – powierzchnia: Ø trzon – kolor: Ø trzon – średnica: Ø – Ø cm trzon – wysokość: Ø – Ø cm miąższ – kształt: cienki, skórzasty, elastyczny, 2 – 4 mm grubości, miąższ – kolor: żółtopomarańczowy, ciemnobrązowy, orzechowy miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø miąższ – zapach: słaby miąższ – smak: łagodny lub lekko gorzki pierścień: Ø pochwa: Ø mleczko: Ø gutacja: Ø higrofaniczność: Ø podłoże: drewno (martwe drewno drzew iglastych, pnie, pniaki, drewniane konstrukcje płotów, mostów, pergoli, słupy telegraficzne, konstrukcje domów, podkłady kolejowe, rzadziej żywe, stare drzewa, osłabione i zamierające) sposób odżywiania: saprotrof, pasożyt (rzadko) terytorium: lasy iglaste, ogrody, miejsca suche gatunek organizmu sąsiadującego: Ø gatunek organizmu będącego podłożem: Świerk, Sosna gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: w grupie (owocniki pozrastane ze sobą) zarodniki – kształt: cylindryczne, spłaszczone z jednej strony, gładkie zarodniki – kolor: bezbarwne zarodniki – wymiary: 9 – 12 × 3 – 4,5 μm wysyp zarodników – kolor: biały

opis

owocnik – typ: Ø
owocnik – kształt: półkolisty, kolisty, rozpostarty, czasami listewkowaty, zazwyczaj przyrośnięty bokiem
owocnik – powierzchnia: nierówna, promieniście pomarszczona, bruzdowana, strefowana, od szczeciniasto owłosionej (młode owocniki) do nagiej (starsze owocniki)
owocnik – kolor: od czerwonobrązowego do tabaczkowobrązowego (świeża strefa przyrostu ma kolor pomarańczowożółty), po przezimowaniu niemal czarny
owocnik – średnica: 5 – 13 cm
owocnik – wysokość: 0,6 – 1(3) cm
hymenofor – typ: zmienny; zazwyczaj blaszkowaty, czasami blaszkowo-porowaty lub porowaty
hymenofor – kształt: jednowarstwowy, blaszki często połączone poprzecznymi anastomozami
hymenofor – nasada: Ø
hymenofor – kolor: od żółtawego, pomarańczowego do rdzawy, rdzawobrązowego, ostrza blaszek z orzechowym nalotem
hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: tak, brązowieje po ugnieceniu
hymenofor – wysokość: 3 – 6 mm
trzon – typ: brak lub szczątkowy i bardzo krótki (tylko w owocnikach kolistych)
trzon – kształt: Ø
trzon – powierzchnia: Ø
trzon – kolor: Ø
trzon – średnica: Ø – Ø cm
trzon – wysokość: Ø – Ø cm
miąższ – kształt: cienki, skórzasty, elastyczny, 2 – 4 mm grubości,
miąższ – kolor: żółtopomarańczowy, ciemnobrązowy, orzechowy
miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø
miąższ – zapach: słaby
miąższ – smak: łagodny lub lekko gorzki
pierścień: Ø
pochwa: Ø
mleczko: Ø
gutacja: Ø
higrofaniczność: Ø

podłoże: drewno (martwe drewno drzew iglastych, pnie, pniaki, drewniane konstrukcje płotów, mostów, pergoli, słupy telegraficzne, konstrukcje domów, podkłady kolejowe, rzadziej żywe, stare drzewa, osłabione i zamierające)
sposób odżywiania: saprotrof, pasożyt (rzadko)
terytorium: lasy iglaste, ogrody, miejsca suche
gatunek organizmu sąsiadującego: Ø
gatunek organizmu będącego podłożem: Świerk, Sosna
gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø
gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø
występowanie: w grupie (owocniki pozrastane ze sobą)

zarodniki – kształt: cylindryczne, spłaszczone z jednej strony, gładkie
zarodniki – kolor: bezbarwne
zarodniki – wymiary: 9 – 12 × 3 – 4,5 μm
wysyp zarodników – kolor: biały

ciekawostki
Niszczyca płotowa to gatunek któremu nie przeszkadzają ani niskie ani wysokie temperatury i jest mało wrażliwy na brak wilgoci.

etymologia
Ø

uwagi
Ø

właściwości lecznicze
Niszczyca płotowa zawiera lenzytynę mającą własności bakteriobójcze.

toksyny
Ø

objawy zatrucia
Ø

leczenie zatrucia
Ø

skutki braku leczenia zatrucia
Ø

choroby grzybowe
Niszczyca płotowa wyrządza duże szkody w drewnie budowlanym – wywołuje silną brunatną zgniliznę drewna o szybkim przebiegu.

zwalczanie chorób grzybowych
Niszczyca płotowa jest odporna na wysuszenie i wysokie temperatury, dzięki temu potrafi rozwijać się w warunkach niedostępnych dla innych grzybów. Jest odporna również na środki grzybobójcze, konserwujące.

wartości odżywcze
Ø

zastosowanie kulinarne
Ø

przepisy kulinarne
Ø

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

zapiski i ciekawostki historyczne	bibliografia
Ø	Ø

gatunek podobny	cechy odróżniające
Niszczyca belkowa	rośnie na drewnie zarówno iglastym, jak liściastym, hymenofor ma w postaci labiryntowatych lub anastomozujących blaszek
Niszczyca blaszkowata	ciemniejsze zabarwienie (brak odcieni barwy żółtej i pomarańczowej), blaszki luźne, grube

galeria przedstawiająca gatunki podobne, łatwe do pomylenia (o zbliżonym kształcie, kolorze)

Ø

przypisy i bibliografia