Parkogrzybek czerwonawy
| kategoria: grzyb | rodzina: borowikowate |
| nazwa polska: Parkogrzybek czerwonawy inne nazwy polskie: Borowik czerwonawy, Podgrzybek czerwonawy, Podgrzybek wielobarwny nazwy zwyczajowe: Czerwony łepek nazwa łacińska: Hortiboletus rubellus synonimy łacińskie: Boletus rubellus (1836), Boletus sanguineus (1801), Boletus versicolor (1844), Boletus versicolor (1898), Leucobolites rubellus (1923), Suillus rubellus (1898), Tubiporus rubellus (1968), Versipellis versicolor (1886), Viscipellis sanguinea (1886), Xerocomellus rubellus (2008), Xerocomus rubellus (1896), Xerocomus versicolor (1931) |
| określenie nazwy polskiej: Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego, 2021 r. pierwsza klasyfikacja: Julius Vincenz von Krombholz, 1836 r. aktualna klasyfikacja: G. Simonini, A. Vizzini oraz M. Gelardi, 2015 r. |
| kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowy | typ ogólny: grzyb naziemny |
| powszechność w kraju: sporadyczny ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: R (rzadkie, potencjalnie zagrożone) |
| zasięg na świecie: występuje w Europie i Ameryce Północnej |
| sezon: grzyb letni okres występowania: lipiec – wrzesień | czas życia: owocniki jednoroczne długość życia: Ø |
| zastosowanie ogólne: JADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: jadalny średniej jakości smak ogólny: Ø zapach ogólny: Ø wyjątki zastosowania: Ø |
| trudność identyfikacji: bardzo łatwe cechy wyróżniające: Ø |
| opis główny: |
| owocnik – typ: kapeluszowy rurkowaty owocnik – kształt: kapelusz od półkolistego (młode owocniki) do płaskiego, niekiedy pofalowanego (starsze owocniki), brzeg kapelusza gładki owocnik – powierzchnia: sucha, zamszowa, aksamitna, niekiedy popękana na poletka (w suche dni), skórka nie dająca się oddzielić od miąższu owocnik – kolor: od intensywnie karminowoczerwonej (młode owocniki) do matowo-różowego (starsze owocniki), rubinowy, szkarłatny owocnik – średnica: 3 – 10 cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: rurkowy hymenofor – kształt: rurki po uciśnięciu zmieniają barwę na błękitną, pory średniej wielkości, kanciaste hymenofor – nasada: rurki przy trzonie wycięte lub nieco zbiegające hymenofor – kolor: zielonkawożółty hymenofor – wysokość: 6 – 15 mm miąższ – kształt: miękki miąższ – kolor: żółtawy miąższ – zapach: niewyraźny[1], grzybowy miąższ – smak: niewyraźny[1], łagodny, nieco kwaskowaty trzon – występowanie: Ø trzon – typ: centryczny trzon – kształt: walcowaty, często wygięty, pełny trzon – powierzchnia: podłużnie włóknista trzon – kolor: jasnożółty, często czerwono nabiegły lub z czerwonymi plamami [1] trzon – średnica: 0,4 – 2,5 cm trzon – wysokość: 3 – 12 cm osłona – typ: Ø osłona – kształt: Ø osłona – pozostałość: Ø pierścień – występowanie: nie pierścień – kształt: Ø pierścień – kolor: Ø pierścień – wysokość: Ø – Ø mm pochwa – występowanie: nie pochwa – kształt: Ø pochwa – kolor: Ø pochwa – wysokość: Ø – Ø cm mleczko – występowanie: nie mleczko – kolor: Ø mleczko – smak: Ø mleczko – gęstość: Ø mleczko – obfitość: Ø gutacja – występowanie: Ø gutacja – kolor: Ø |
| odżywianie i biotop: |
| sposób odżywiania: symbiont podłoże: gleba (żyzna, wapienna) terytorium: lasy liściaste, parki, trawniki, miejsca nasłonecznione, lasy mieszane gatunek sąsiadujący: Dąb, Lipa, Brzoza, Buk gatunek będący podłożem: Ø gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Dąb szypułkowy gatunek będący żywicielem: Ø |
| wielkość występowania: |
| występowanie – typ: pojedynczo lub w grupie (częściej w grupie) wielkość grupy: Ø kształt grupy: Ø |
| zarodniki: |
| zarodniki – kształt: gładkie zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 10(min 7) – 13(max 17) × 4 – 5(max 7) μm wysyp zarodników – kolor: oliwkowo-brązowy[1] |
| zmienność ogólna: |
| zmienność kształtu: Ø zmienność koloru: Ø |
| wpływ czynników przyrodniczych: |
| wpływ opadów: Ø wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
| zmiana koloru po uszkodzeniu: |
| hymenofor: tak, na błękitny[1] miąższ: tak, na błękitny[1] trzon: tak, na błękitny |
| reakcje makrochemiczne: |
| KOH/NaOH: zmiana koloru miąższu na matowy pomarańczowy FeSO4: Ø C6H5OH: Ø NH40H: Ø C6H5NH2: Ø AgNO3: Ø gwajak: Ø inne odczynniki: Ø |
| wartości odżywcze: |
| wartość energetyczna: Ø woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø pozostałe: Ø |
| ciekawostki |
|---|
| Parkogrzybek czerwonawy to grzyb jadalny ale o średniej wartości smakowej, o zbyt miękkim miąższu, tendencji do szybkiego robaczywienia i pleśnienia. [1] |
| Gatunek ten często pleśnieje, porażony przez grzyby Hypomyces chrysospermus (tak spleśniały grzyb nie nadaje się do spożycia). [1] |
| etymologia |
|---|
| Nazwa łacińska tego gatunku to Hortiboletus rubellus, gdzie rubellus oznacza “czerwonawy”. |
| odmiany i formy |
|---|
| Ø |
| uwagi |
|---|
| Ø |
| robaczywienie |
|---|
| Ø |
| właściwości prozdrowotne |
|---|
| Ø |
| transport |
|---|
| To gatunek łatwy w transporcie. |
| przechowywanie |
|---|
| Ø |
| uprawa |
|---|
| Ø |
| przygotowanie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| spożycie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| handel |
|---|
| Ø |
| toksyny |
|---|
| Ø |
| objawy zatrucia |
|---|
| Ø |
| leczenie zatrucia |
|---|
| Ø |
| skutki braku leczenia zatrucia |
|---|
| Ø |
| choroby grzybowe |
|---|
| Ø |
| zwalczanie chorób grzybowych |
|---|
| Ø |
| zastosowanie kulinarne |
|---|
| – marynowanie – jako dodatek do mięs, sosów, zup |
| przepisy kulinarne |
|---|
| Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
| zapiski i ciekawostki historyczne |
|---|
| Ø |
| gatunek podobny: Podgrzybek aksamitny |
| cechy odróżniające: Ø |
| gatunek podobny: Podgrzybek żeberkowany |
| cechy odróżniające: Ø |
| gatunek podobny: Podgrzybek złotawy |
| cechy odróżniające: Ø |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Parkogrzybek_czerwonawy
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0