Rulik nadrzewny

kategoria: śluzowiec
rodzina: Reticulariidae

nazwa polska: Rulik nadrzewny
inne nazwy polskie: Rulik groniasty, Wilcze mleko
nazwa łacińska: Lycogala epidendrum
inne nazwy łacińskie: Galeperdon epidendron (1780), Lycogala miniatum (1794), Lycoperdon epidendron (1791), Lycoperdon epidendrum (1753), Lycoperdon sphaericum (1753), Reticularia miniata (1804)

autor nazwy polskiej: Ø
pierwsza klasyfikacja: Ø
aktualna klasyfikacja: Ø

powszechność: pospolity
ochrona prawna: Ø
kategoria zagrożenia: Ø

handel: Ø

zastosowanie ogólne: NIEJADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø
kategoria smaku: Ø
wyjątki zastosowania: Ø

okres występowania: maj – październik
okres maksymalny: maj – listopad

gatunek wieloletni: Ø
uprawa: Ø

opis
owocnik – typ: zrosłozarodnia owocnik – kształt: kulisty, czasem lekko jajowaty lub nieforemny, gęsto zbita grupa zarodni owocnik – powierzchnia: szorstka, pokryta małymi guzkami owocnik – kolor: od żywoczerwonego, malinowego, łososiowego lub pomarańczowego (młode owocniki) do szarobrązowego (starsze owocniki) owocnik – średnica: 0,3 – 2 cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: Ø hymenofor – kształt: Ø hymenofor – nasada: Ø hymenofor – kolor: Ø hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm trzon – typ: Ø trzon – kształt: Ø trzon – powierzchnia: Ø trzon – kolor: Ø trzon – średnica: Ø – Ø cm trzon – wysokość: Ø – Ø cm miąższ – kształt: miękki, śluzowaty miąższ – kolor: Ø miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø miąższ – zapach: Ø miąższ – smak: Ø pierścień: Ø pochwa: Ø mleczko: Ø gutacja: Ø higrofaniczność: Ø podłoże: drewno (zbutwiałe, zmurszałe, próchniejące, opadłe gałęzie, konary i gnijące pniaki drzew iglastych bądź liściastych ^[2]) sposób odżywiania: Ø terytorium: lasy liściaste, lasy mieszane, lasy iglaste (rzadziej) gatunek organizmu sąsiadującego: Ø gatunek organizmu będącego podłożem: Ø gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: w grupie (małe grupy) zarodniki – kształt: powierzchnia siateczkowana i pokryta brodawkami zarodniki – kolor: bezbarwne zarodniki – wymiary: 4 × 7 μm wysyp zarodników – kolor: różowo-fioletowy^[1], żółto-szary^[2]

opis

owocnik – typ: zrosłozarodnia
owocnik – kształt: kulisty, czasem lekko jajowaty lub nieforemny, gęsto zbita grupa zarodni
owocnik – powierzchnia: szorstka, pokryta małymi guzkami
owocnik – kolor: od żywoczerwonego, malinowego, łososiowego lub pomarańczowego (młode owocniki) do szarobrązowego (starsze owocniki)
owocnik – średnica: 0,3 – 2 cm
owocnik – wysokość: Ø – Ø cm
hymenofor – typ: Ø
hymenofor – kształt: Ø
hymenofor – nasada: Ø
hymenofor – kolor: Ø
hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø
hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm
trzon – typ: Ø
trzon – kształt: Ø
trzon – powierzchnia: Ø
trzon – kolor: Ø
trzon – średnica: Ø – Ø cm
trzon – wysokość: Ø – Ø cm
miąższ – kształt: miękki, śluzowaty
miąższ – kolor: Ø
miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø
miąższ – zapach: Ø
miąższ – smak: Ø
pierścień: Ø
pochwa: Ø
mleczko: Ø
gutacja: Ø
higrofaniczność: Ø

podłoże: drewno (zbutwiałe, zmurszałe, próchniejące, opadłe gałęzie, konary i gnijące pniaki drzew iglastych bądź liściastych ^[2])
sposób odżywiania: Ø
terytorium: lasy liściaste, lasy mieszane, lasy iglaste (rzadziej)
gatunek organizmu sąsiadującego: Ø
gatunek organizmu będącego podłożem: Ø
gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø
gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø
występowanie: w grupie (małe grupy)

zarodniki – kształt: powierzchnia siateczkowana i pokryta brodawkami
zarodniki – kolor: bezbarwne
zarodniki – wymiary: 4 × 7 μm
wysyp zarodników – kolor: różowo-fioletowy^[1], żółto-szary^[2]

ciekawostki
Rulik nadrzewny lubi dni ciepłe i deszczowe.
Gatunek ten – podobnie jak inne śluzowce to organizmy cudzożywne – żywi się bakteriami, zarodnikami grzybów, pierwotniakami i rozmaitymi mikroorganizmami.^[1]
Po dojrzeniu następuje rozerwanie okrywy i uwolnienie zarodników. Okrywa zazwyczaj pęka nieregularnie.^[1]
Śluzowce tworzą owocniki głównie w warunkach stresowych: po wyczerpaniu się pokarmu, przy wychłodzeniu czy nadmiernym lub za słabym oświetleniu.^[2]
W przeszłości plazmodia rulika nadrzewnego uznawano za mleko wilczycy lub kobiety-wilkołaka. Wierzono bowiem, że tak krwiożercze stwory muszą i mleko mieć w kolorze krwi swoich ofiar.^[2]
Ich plecha, zwana śluźnią (plazmodium), to wielojądrowy twór poruszający się w całkiem skoordynowany sposób za pomocą nibynóżek. Plazmodium jako całość odbiera bodźce cieplne, świetlne oraz chemiczne.^[2]
Gatunek ten nie posiada substancji trujących czy toksycznych ale uznany jest za niejadalny.

etymologia
Nazwa łacińska tego gatunku to Lycogala epidendrum, gdzie epidendrum oznacza “na drewnie” w odniesieniu do jego typowego siedliska.

uwagi
Ø

właściwości lecznicze
Rulik nadrzewny to źródło antybiotyków.^[2]

toksyny
Ø

objawy zatrucia
Ø

leczenie zatrucia
Ø

skutki braku leczenia zatrucia
Ø

choroby grzybowe
Ø

zwalczanie chorób grzybowych
Ø

wartości odżywcze
Ø

zastosowanie kulinarne
Ø

przepisy kulinarne
Ø

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

zapiski i ciekawostki historyczne	bibliografia
Ø	Ø

gatunek podobny	cechy odróżniające
Ø	Ø

galeria przedstawiająca gatunki podobne, łatwe do pomylenia (o zbliżonym kształcie, kolorze)

¹źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rulik_nadrzewny
²źródło: https://www.ekologia.pl/wiedza/zwierzeta/rulik-nadrzewny

przypisy i bibliografia