Rulik nadrzewny

kategoria: śluzowiec
wielkość: wielkoowocnikowy
typ ogólny: gatunek nadrzewny
klasa: Myxogastrea
rząd: Liceida
rodzina: Reticulariidae
charakterystyka: niejadalny, pospolity, niepodlegający ochronie
nazwa polska: Rulik nadrzewny
inne nazwy polskie: Rulik groniasty
nazwy potoczne: Wilcze mleko
nazwa łacińska: 
Lycogala epidendrum
synonimy łacińskie: Galeperdon epidendron (1780), Lycogala miniatum (1794), Lycoperdon epidendron (1791), Lycoperdon epidendrum (1753), Lycoperdon sphaericum (1753), Reticularia miniata (1804)

nazwa angielska: Wolf’s milk, Groening’s slime, Toothpaste slime
określenie nazwy polskiej: Ø
pierwsza klasyfikacja: Ø
aktualna klasyfikacja: Ø
powszechność w kraju: pospolity
trend liczebności w kraju: Ø
ochrona prawna: 
brak ochrony gatunkowej
kategoria zagrożenia: 
Ø
sugestia dotycząca ochrony: Ø

historia ochrony: Ø
zasięg na świecie: występuje na wszystkich kontynentach (oprócz Antarktydy)
sezon: grzyb letni, jesienny
okres występowania: maj – listopad
zastosowanie ogólne: NIEJADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym:
 Ø
kategoria smaku:
 Ø
smak ogólny: Ø
zapach ogólny: Ø
wyjątki zastosowania:
 Ø
trudność identyfikacji: bardzo łatwe
cechy wyróżniające: Ø
opis
typ owocnika:
owocnik – typ: Ø
część główna owocnika:
część główna owocnika – kształt: kulisty, czasem lekko jajowaty lub nieforemny, gęsto zbita grupa zarodni
część główna owocnika – kolor: od żywoczerwonego, malinowego, łososiowego lub pomarańczowego (młode owocniki) do szarobrązowego (starsze owocniki)
wymiary owocnika:
owocnik – średnica: 0,3 – 2 cm
owocnik – wysokość: Ø – Ø cm
brzeg części głównej owocnika:
brzeg – kształt: Ø
brzeg – kolor: Ø
brzeg – szerokość: Ø
powierzchnia części głównej:
powierzchnia – kształt: szorstka, pokryta małymi guzkami
powierzchnia – wzór: Ø
integralność skórki z miąższem: Ø
powierzchnia – tendencja do pękania: Ø
hymenofor:
hymenofor – typ: Ø
hymenofor – ulokowanie: Ø
hymenofor – kształt: Ø
hymenofor – nasada: Ø
hymenofor – kolor: Ø
hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm
integralność hymenoforu z miąższem: Ø
ujście hymenoforu – kształt: Ø
ujście hymenoforu – kolor: Ø
ujście hymenoforu – wymiary: Ø – Ø mm
miąższ:
miąższ – kształt: miękki, śluzowaty
miąższ – kolor: Ø
miąższ – zapach: Ø
miąższ – siła zapachu: Ø
miąższ – smak: Ø
miąższ – siła smaku: Ø
miąższ – grubość w części głównej: Ø – Ø mm
trzon:
trzon – występowanie: Ø
trzon – typ: Ø
trzon – kształt: Ø
trzon – struktura: Ø
trzon – powierzchnia: Ø
trzon – tendencja do pękania: Ø
trzon – wzór na powierzchni: Ø
trzon – kolor: Ø
trzon – średnica: Ø – Ø cm
trzon – wysokość: Ø – Ø cm
integralność trzonu z częścią główną: Ø
podstawa trzonu – kształt: Ø
osłona:
osłona – występowanie: Ø
osłona – typ: Ø
osłona – kształt: Ø
osłona – kolor: Ø
osłona – pozostałość: Ø
resztki osłony na powierzchni części głównej:
resztki osłony – występowanie: Ø
resztki osłony – typ: Ø
resztki osłony – kształt: Ø
resztki osłony – rozmieszczenie: Ø
resztki osłony – trwałość: Ø
resztki osłony – kolor: Ø
resztki osłony – wymiary: Ø × Ø mm
osłona hymenoforu:
osłona hymenoforu – występowanie: Ø
osłona hymenoforu – kształt: Ø
osłona hymenoforu – trwałość: Ø
osłona hymenoforu – kolor: Ø
pierścień:
pierścień – występowanie: Ø
pierścień – kształt: Ø
pierścień – trwałość: Ø
pierścień – kolor: Ø
pierścień – wysokość: Ø – Ø mm
integralność pierścienia z trzonem: Ø
pochwa:
pochwa – występowanie: Ø
pochwa – kształt: Ø
pochwa – kolor: Ø
pochwa – średnica: Ø – Ø cm
pochwa – wysokość: Ø – Ø cm
mleczko:
mleczko – występowanie: Ø
mleczko – kolor: Ø
mleczko – smak: Ø
mleczko – gęstość: Ø
mleczko – obfitość: Ø
gutacja:
gutacja – występowanie: Ø
gutacja – kolor: Ø
gutacja – obfitość: Ø
zmienność ogólna:
zmienność kształtu: Ø
zmienność koloru: Ø
zmiana koloru po uszkodzeniu:
zmiana koloru hymenoforu: Ø
zmiana koloru miąższu: Ø
zmiana koloru trzonu: Ø
reakcje makro-chemiczne:
KOH (wodorotlenek potasu): Ø
NaOH (wodorotlenek sodu): Ø
FeSO4 (siarczan żelaza II): Ø
C6H5OH (fenol): Ø
NH40H (woda amoniakalna): Ø
C6H5NH2 (anilina): Ø
AgNO3 (azotan srebra): Ø
nalewka gwajakowa: Ø
inne odczynniki: Ø
wpływ czynników przyrodniczych:
wpływ opadów: Ø
wpływ światła: Ø
wpływ temperatury: Ø
wpływ wiatru: Ø
występowanie:
występowanie – typ: w grupie
wielkość grupy: Ø
kształt grupy: Ø
odżywanie:
sposób odżywiania: Ø
podłoże:
podłoże – rodzaj: drewno (zbutwiałe, zmurszałe, próchniejące, opadłe gałęzie, konary i gnijące pniaki drzew iglastych bądź liściastych [2])
podłoże – właściwości: Ø
integralność owocnika z podłożem: Ø
siedlisko:
terytorium ogólne: lasy liściaste, lasy mieszane, lasy iglaste(rzadziej)
siedlisko – właściwości: Ø
forma terenu: Ø
gatunek towarzyszący:
gatunek sąsiadujący: Ø
gatunek będący podłożem: Ø
gatunek tworzący symbiozę: Ø
gatunek będący żywicielem: Ø
okres rozwoju:
czas życia: Ø
długość życia: Ø
okres występowania: maj – listopad
pora wzrostu: dni ciepłe oraz wilgotne
hymenium:
hymenium – opis: Ø
zarodniki:
wysyp zarodników – kolor: różowo-fioletowy[1], żółto-szary[2]
zarodniki – kształt: Ø
zarodniki – powierzchnia: powierzchnia siateczkowata, pokryta brodawkami
zarodniki – kolor: bezbarwne
zarodniki – wymiary: 4 × 7 μm
wartość energetyczna:
owocniki surowe: Ø
owocniki suszone: Ø
wartości odżywcze:
witaminy: Ø
minerały: Ø
kwasy: Ø
pozostałe: Ø

galeria obrazująca hymenofor

informacje
ciekawostki
Gatunek ten – podobnie jak inne śluzowce to organizmy cudzożywne – żywi się bakteriami, zarodnikami grzybów, pierwotniakami i rozmaitymi mikroorganizmami.[1]
Śluzowce tworzą owocniki głównie w warunkach stresowych: po wyczerpaniu się pokarmu, przy wychłodzeniu czy nadmiernym lub za słabym oświetleniu.[2]
Po dojrzeniu następuje rozerwanie okrywy i uwolnienie zarodników. Okrywa zazwyczaj pęka nieregularnie.[1]
W przeszłości plazmodia rulika nadrzewnego uznawano za mleko wilczycy lub kobiety-wilkołaka. Wierzono bowiem, że tak krwiożercze stwory muszą i mleko mieć w kolorze krwi swoich ofiar.[2]
Ich plecha, zwana śluźnią (plazmodium), to wielojądrowy twór poruszający się w całkiem skoordynowany sposób za pomocą nibynóżek. Plazmodium jako całość odbiera bodźce cieplne, świetlne oraz chemiczne.[2]
Gatunek ten nie posiada substancji trujących czy toksycznych ale uznany jest za niejadalny.
etymologia
Nazwa łacińska tego gatunku to Lycogala epidendrum, gdzie epidendrum oznacza “na drewnie” w odniesieniu do jego typowego siedliska.
odmiany i formy
Ø
uprawa
Ø
transport
Ø
przechowywanie
Ø
robaczywienie
Ø
handel
Ø
uwagi ogólne
Ø
właściwości prozdrowotne
Rulik nadrzewny to źródło antybiotyków.[2]
przygotowanie w celach leczniczych
Ø
spożycie w celach leczniczych
Ø
uwagi przy spożyciu w celach leczniczych
Ø
historyczne zastosowanie w celach leczniczych
Ø
toksyny
Ø
czas wystąpienia pierwszych objawów zatrucia
Ø
objawy zatrucia
Ø
leczenie zatrucia
Ø
skutki braku leczenia zatrucia
Ø
zastosowanie kulinarne
Ø
uwagi w zastosowaniu kulinarnym
Ø
przepisy kulinarne
Ø
choroby grzybowe
Ø
zapobieganie chorobom grzybowym
Ø
zwalczanie chorób grzybowych
Ø
zastosowanie inne
Ø
inne zastosowanie historyczne
Ø
zapiski i ciekawostki historyczne
Ø
mapa występowania

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

gatunki podobne
gatunek podobny:
nazwa polska: Ø
nazwa łacińska: Ø
zastosowanie ogólne: Ø
cechy odróżniające: Ø

galeria obrazująca gatunki podobne, najczęściej mylone

[1] źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Rulik_nadrzewny
[2] źródło: https://www.ekologia.pl/wiedza/zwierzeta/rulik-nadrzewny

przypisy i bibliografia

Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 5.1

Prawa autorskie.