Skórnik krwawiący
| kategoria: grzyb | rodzina: skórnikowate |
| nazwa polska: Skórnik krwawiący inne nazwy polskie: Chropiatka kędzierzawa, Chropiatka krwawiąca, Skórnik kędzierzawy nazwy zwyczajowe: Ø nazwa łacińska: Stereum sanguinolentum synonimy łacińskie: Ø |
| autor nazwy polskiej: Barbara Gumińska oraz Władysław Wojewoda, 1965 r. pierwsza klasyfikacja: Johannes Baptista von Albertini oraz Lewis David von Schweinitz, 1805 r. aktualna klasyfikacja: Elias Magnus Fries, 1838 r. |
| kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowy | typ ogólny: grzyb nadrzewny |
| sezon: grzyb całoroczny okres występowania: styczeń – grudzień | czas życia: owocniki jednoroczne, owocniki wieloletnie(sporadycznie)[2] długość życia: Ø |
| powszechność w kraju: powszechny ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: Ø zasięg ogólny: występuje na wszystkich kontynentach (poza Antarktydą), a także na wielu wyspach |
| trudność identyfikacji: bardzo łatwe |
| zastosowanie ogólne: NIEJADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: Ø wyjątki zastosowania: Ø |
| opis |
|---|
| owocnik – typ: Ø owocnik – kształt: rozpostarty, kolisty, kapelusze mogą odstawać od podłoża na 3 – 15 mm owocnik – powierzchnia: koncentrycznie strefowana, od włókienkowatej (młode owocniki) do nagiej (starsze owocniki), brzeg ostry, powierzchnia niekiedy popękana (w dni suche) owocnik – kolor: białawoszary, z ciemniejszymi strefami, bladobrunatny lub szarobrunatny, brzeg białawy [1] owocnik – średnica: 1 – 5(max 14) cm owocnik – wysokość: 0,4 – 1 mm hymenofor – typ: gładki hymenofor – kształt: Ø hymenofor – nasada: Ø hymenofor – kolor: Ø hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm miąższ – kształt: bardzo cienki, miękki, skórkowaty, łykowaty (gdy suchy), grubość 0,4 – 1 mm miąższ – kolor: Ø miąższ – zapach: Ø miąższ – smak: Ø trzon – typ: Ø trzon – kształt: Ø trzon – powierzchnia: Ø trzon – kolor: Ø trzon – średnica: Ø – Ø cm trzon – wysokość: Ø – Ø cm pierścień: Ø pochwa: Ø osłona: Ø |
| mleczko: Ø gutacja: Ø |
| hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: tak, na czerowny, krwistoczerwony (po około 1 minucie) trzon – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø reakcje makrochemiczne: Ø |
| zmienność: Ø higrofaniczność: Ø |
| wpływ opadów: powierzchnia miejscami czerwieniejąca w stanie wilgotnym wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
| podłoże: drewno (pniaki, martwe pnie i gałęzie drzew, zarówno opadłe, jak i znajdujące się jeszcze na drzewach, niekiedy rozwija się na żywych drzewach, do zdrowego drewna wnika przez rany) sposób odżywiania: saprotrof, pasożyt (rzadko) terytorium: lasy iglaste, lasy mieszane, lasy liściaste (rzadko), parki (rzadko) [1] gatunek organizmu sąsiadującego: Ø gatunek organizmu będącego podłożem: Świerk, Kosodrzewina, Modrzew, Sosna gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: Ø wielkość grupy: Ø kształt grupy: niekiedy dachówkowaty, owocniki zlewają się ze sobą |
| zarodniki – kształt: elipsoidalno-cylindryczny, gładkie zarodniki – kolor: bezbarwne zarodniki – wymiary: 2,5(min 2) – 4,5 × 6 – 10(max 11) μm wysyp zarodników – kolor: biały, białopopielaty |
| opis |
|---|
| woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø |
| witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø |
| toksyny: Ø |
| pozostałe: Ø |
| ciekawostki |
|---|
| Skórnik krwawiący rośnie na dolnej lub bocznej stronie powalonych pni i gałęzi lub na pionowych, najczęściej martwych pniach. [1] |
| W Polsce jest jednym z najczęściej występujących grzybów na martwym drewnie wśród drzew iglastych. [1] |
| Na Skórniku krwawiącym pasożytuje inny grzyb – Trzęsak mózgowaty. Podczas badań w drzewostanie sosnowym w Lesie Teutoburskim ustalono, że występowanie owocników tego trzęsaka jest ściśle skorelowane z występowaniem skórnika krwawiącego. Według badań Roberta Josepha Bandoniego biała, wewnętrzna część trzęsaka zbudowana jest z przekształconej grzybni skórnika krwawiącego. [1] |
| Skórnik krwawiący wraz z Niszczykiem ząbkowatym są grzybami, które jako pierwsze kolonizują leżące na ziemi drewno iglaste. [1] |
| Skórnik krwawiący tworzy symbiozę z owadem – Trzpiennikiem olbrzymim (Urocerus gigas). Żywe strzępki grzyba nagromadzone w określonych organach tych owadów przy składaniu jaj dostają się do drewna i zasiedlając je wywołują zgniliznę ułatwiając larwom odżywianie się, a rozwijające się z tych larw owady doskonale rozprzestrzeniają tego grzyba dalej. [2] |
| etymologia |
|---|
| Ø |
| uwagi |
|---|
| Ø |
| robaczywienie |
|---|
| Ø |
| właściwości prozdrowotne |
|---|
| Ø |
| transport |
|---|
| Ø |
| uprawa |
|---|
| Ø |
| przygotowanie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| spożycie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| handel |
|---|
| Ø |
| objawy zatrucia |
|---|
| Ø |
| leczenie zatrucia |
|---|
| Ø |
| skutki braku leczenia zatrucia |
|---|
| Ø |
| choroby grzybowe |
|---|
| Skórnik krwawiący powoduje białą zgniliznę twardzieli. |
| zwalczanie chorób grzybowych |
|---|
| Ochrona polega na unikaniu skaleczeń podczas prac leśnych, i zabezpieczaniu świeżych ran środkami grzybobójczymi. [1] |
| zastosowanie kulinarne |
|---|
| Ø |
| przepisy kulinarne |
|---|
| Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
| zapiski i ciekawostki historyczne |
|---|
| Ø |
| gatunek podobny: Skórnik dębowy |
| cechy odróżniające: rośnie głównie na dębach, nigdy na drzewach iglastych |
| gatunek podobny: Skórnik pomarszczony |
| cechy odróżniające: Ø |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Sk%C3%B3rnik_krwawi%C4%85cy
2 źródło: https://nagrzyby.pl/atlas?id=1780
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 2.0