Smolucha świerkowa
| kategoria: grzyb | rodzina: Ischnodermataceae |
| nazwa polska: Smolucha świerkowa inne nazwy polskie: Ø nazwy zwyczajowe: Ø nazwa łacińska: Ischnoderma benzoinum synonimy łacińskie: Ø |
| określenie nazwy polskiej: Barbara Gumińska oraz Władysław Wojewoda, 1983 r. pierwsza klasyfikacja: Göran Wahlenberg, 1826 r. aktualna klasyfikacja: Petter Adolf Karsten, 1881 r. |
| kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowy | typ ogólny: grzyb nadrzewny |
| powszechność w kraju: rzadki ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: V – narażone, zagrożone wyginięciem |
| zasięg na świecie: występuje w rozproszeniu na półkuli północnej |
| sezon: grzyb jesienny okres występowania: sierpień – październik | czas życia: owocniki jednoroczne długość życia: Ø |
| zastosowanie ogólne: NIEJADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: Ø smak ogólny: Ø zapach ogólny: Ø wyjątki zastosowania: Ø |
| trudność identyfikacji: łatwe umiarkowanie trudne cechy wyróżniające: Ø |
| opis główny: |
| owocnik – typ: hubiasty polyporoidalny owocnik – kształt: huba do podłoża przyrastająca bokiem, wachlarzowaty lub półkolisty, brzeg często falisty i wygięty w dół, brzeg od obłego (młode owocniki) do cienkiego, ostrego (starsze owocniki) owocnik – powierzchnia: od filcowatej (młode owocniki) do nagiej (starsze owocniki), z lekkim połyskiem, koncentrycznie strefowana owocnik – kolor: od czerwono-brązowego, brązowego (młode owocniki) od fioletowo-czarnego (starsze owocniki), brzeg zawsze jaśniejszej barwy owocnik – średnica: 5 – 30 cm owocnik – wysokość: 1 – 3 cm hymenofor – typ: rurkowy hymenofor – kształt: pory okrągłe lub wielokątne, bardzo drobne -na 1 mm mieści się 4–6 hymenofor – nasada: Ø hymenofor – kolor: od białawego (młode owocniki) do brązowego (starsze owocniki) hymenofor – wysokość: 5 – 10 mm miąższ – kształt: od miękkiego, mięsistego (młode owocniki) do twardego, korkowatego (starsze owocniki), grubość około 2 cm miąższ – kolor: od białego (młode owocniki) do ochrowego (starsze owocniki) miąższ – zapach: przyjemny miąższ – smak: łagodny trzon – występowanie: Ø trzon – typ: Ø trzon – kształt: Ø trzon – powierzchnia: Ø trzon – kolor: Ø trzon – średnica: Ø – Ø cm trzon – wysokość: Ø – Ø cm osłona – typ: Ø osłona – kształt: Ø osłona – pozostałość: Ø pierścień – występowanie: Ø pierścień – kształt: Ø pierścień – kolor: Ø pierścień – wysokość: Ø – Ø mm pochwa – występowanie: Ø pochwa – kształt: Ø pochwa – kolor: Ø pochwa – wysokość: Ø – Ø cm mleczko – występowanie: Ø mleczko – kolor: Ø mleczko – smak: Ø mleczko – gęstość: Ø mleczko – obfitość: Ø gutacja – występowanie: tak (młode owocniki) gutacja – kolor: przezroczysty, czerwono zabarwiony |
| odżywianie i biotop: |
| sposób odżywiania: saprotrof podłoże: drewno (martwe pnie, pniaki, gałęzie drzew iglastych, bardzo rzadko liściastych) terytorium: Ø gatunek sąsiadujący: Ø gatunek będący podłożem: Świerk, Sosna, Jodła gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Ø gatunek będący żywicielem: Ø |
| wielkość występowania: |
| występowanie – typ: pojedynczo lub w grupie wielkość grupy: Ø kształt grupy: dachówkowate |
| zarodniki: |
| zarodniki – kształt: walcowate, gładkie zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 5 – 6 × 2 – 2,5 μm wysyp zarodników – kolor: biały |
| zmienność ogólna: |
| zmienność kształtu: gatunek o nieco zmiennym kształcie zmienność koloru: gatunek o zmiennej barwie |
| wpływ czynników przyrodniczych: |
| wpływ opadów: Ø wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
| zmiana koloru po uszkodzeniu: |
| hymenofor: tak, ciemnieje miąższ: Ø trzon: Ø |
| reakcje makrochemiczne: |
| KOH/NaOH: Ø FeSO4: Ø C6H5OH: Ø NH40H: Ø C6H5NH2: Ø AgNO3: Ø gwajak: Ø inne odczynniki: Ø |
| wartości odżywcze: |
| wartość energetyczna: Ø woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: polyporenowe, ungulinowe przeciwutleniacze: Ø pozostałe: Ø |
| ciekawostki |
|---|
| Hymenofor wykształca się dopiero w końcowej fazie rozwoju owocników Smoluchy świerkowej. |
| etymologia |
|---|
| Nazwa łacińska tego gatunku to Ischnoderma benzoinum, gdzie Ischnoderma oznacza “zwiędły” lub “pomarszczona skóra” a benzoinum oznacza “balsamiczny zapach”. |
| odmiany i formy |
|---|
| Ø |
| uwagi |
|---|
| Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech |
| robaczywienie |
|---|
| Ø |
| właściwości prozdrowotne |
|---|
| Zawiera kwasy polyporenowe i ungulinowe wykazujące działanie bakteriobójcze. |
| transport |
|---|
| Ø |
| przechowywanie |
|---|
| Ø |
| uprawa |
|---|
| Ø |
| przygotowanie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| spożycie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| handel |
|---|
| Ø |
| toksyny |
|---|
| Ø |
| objawy zatrucia |
|---|
| Ø |
| leczenie zatrucia |
|---|
| Ø |
| skutki braku leczenia zatrucia |
|---|
| Ø |
| choroby grzybowe |
|---|
| Wywołuje białą zgniliznę drewna. |
| zwalczanie chorób grzybowych |
|---|
| Ø |
| zastosowanie kulinarne |
|---|
| Ø |
| przepisy kulinarne |
|---|
| Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
| zapiski i ciekawostki historyczne |
|---|
| Ø |
| gatunek podobny: Smolucha bukowa |
| cechy odróżniające: występuje na drewnie drzew liściastych |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
Ø
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0