Strzępiak poszarpany

kategoria: grzyb
rodzina: strzępiakowate
nazwa polska: Strzępiak poszarpany
inne nazwy polskie: Bedłka poszarpana
nazwa łacińska: Inocybe lacera
inne nazwy łacińskie: Agaricus lacerus
autor nazwy polskiej: Stanisław Kostka Anastazy Chełchowski, 1898 r.
pierwsza klasyfikacja: Elias Magnus Fries, 1821 r.
aktualna klasyfikacja: Paul Kummer, 1871 r.
powszechność: pospolity
ochrona prawna: 
Ø
kategoria zagrożenia: 
Ø
handel: Ø
zastosowanie ogólne: TRUJĄCY
zastosowanie ogólne w stanie surowym: 
Ø
kategoria smaku: 
Ø
wyjątki zastosowania: 
Ø
okres występowania: maj – październik
okres maksymalny: maj – listopad
gatunek wieloletni: Ø
uprawa: Ø

opis
owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty
owocnik – kształt: kapelusz od stożkowato-wypukłego z niewielkim garbkiem (młode owocniki) do płaskiego (starsze owocniki), brzeg kapelusza od podwiniętego (młode owocniki) do wyprostowanego (starsze owocniki)
owocnik – powierzchnia: sucha, od gładko-włóknistej (młode owocniki) do włókienkowato-łuseczkowatej (starsze owocniki)
owocnik – kolor: od szarobrązowego przez ochrowobrązowy do brązowego
owocnik – średnica: 1 – 6 cm
owocnik – wysokość: Ø – Ø cm
hymenofor – typ: blaszkowaty
hymenofor – kształt: ostrza blaszek orzęsione
hymenofor – nasada: blaszki zatokowato wycięte (lub prawie przyrośnięte)
hymenofor – kolor: od brudnobiałego, przez mięsnobrązowego, po brązowy u starszych owocników, ostrza blaszek nieco jaśniejsze
hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø
hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm
trzon – typ: centryczny
trzon – kształt: walcowaty, pełny
trzon – powierzchnia: pokryta drobnymi włókienkami
trzon – kolor: kolor kapelusza
trzon – średnica: 3 – 5 mm
trzon – wysokość: 3 – 5 cm
miąższ – kształt: włóknisty, cienki
miąższ – kolor: od białego po brązowawy
miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø
miąższ – zapach: mąki, podobny do spermy[1]
miąższ – smak: lekko kwaskowaty lub łagodny, podobny do spermy[1]
pierścień: brak
pochwa: Ø
mleczko: brak
gutacja: Ø
higrofaniczność: Ø

podłoże: gleba (piaszczysta, gliniasta)
sposób odżywiania: symbiont
terytorium: lasy iglaste, lasy mieszane, obrzeża dróg, miejsca suche, słoneczne, wypaleniska
gatunek organizmu sąsiadującego: Ø
gatunek organizmu będącego podłożem: Ø
gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø
gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø
występowanie: pojedynczo lub w grupie (częściej w grupie)

zarodniki – kształt: gładkie i silnie wydłużone
zarodniki – kolor: Ø
zarodniki – wymiary: 11 – 18 × 14,5 – 7,5 μm
wysyp zarodników – kolor: brązowy
ciekawostki
Ø
etymologia
Ø
uwagi
Ø
właściwości lecznicze
Ø
toksyny
muskaryna
objawy zatrucia
– mdłości
– wymioty
– ślinienie
– łzawienie
– biegunka
– rozmycie obrazu
– trudności z oddychaniem
leczenie zatrucia
Ø
skutki braku leczenia zatrucia
– objawy ustępują po około dwóch godzinach
– bardzo rzadko śmierć
choroby grzybowe
Ø
zwalczanie chorób grzybowych
Ø
wartości odżywcze
Ø
zastosowanie kulinarne
Ø
przepisy kulinarne
Ø

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

zapiski i ciekawostki historyczne
bibliografia
Ø
Ø
gatunek podobny
cechy odróżniające
Strzepiak rzepowaty
promieniście włóknisty kapelusz, wyraźna bulwa na trzonie
Strzępiak słodkogorzki
kapelusz o odcieniu oliwkowym, bez włóknistych łuseczek
Strzępiak wełnisty
ciemniejszy kapelusz, preferuje miejsca wilgotne

galeria przedstawiająca gatunki podobne, łatwe do pomylenia (o zbliżonym kształcie, kolorze)

1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Strz%C4%99piak_poszarpany

przypisy i bibliografia

Prawa autorskie.