Stułka piaskowa
| kategoria: grzyb | rodzina: szczeciniakowate |
| nazwa polska: Stułka piaskowa inne nazwy polskie: Huba trwała, Hubka trwała, Stułka trwała, Żagiew trwała nazwy zwyczajowe: Kieldet, Stułka nazwa łacińska: Coltricia perennis synonimy łacińskie: Polystictus perennis, Boletus perennis, Polyporus perennis, Xanthochrous perennis, Boletus subtomentosus, Microporus perennis, Ochroporus perennis, Pelloporus perennis, Trametes perennis |
| określenie nazwy polskiej: Władysław Wojewoda, 2003 r. pierwsza klasyfikacja: Karol Linneusz, 1753 r. aktualna klasyfikacja: William Alphonso Murrill, 1903 r. |
| kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowy | typ ogólny: grzyb naziemny |
| powszechność w kraju: pospolity ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: Ø |
| zasięg na świecie: występuje na całej półkuli północnej, północna granica jej zasięgu sięga po Islandię i północny skraj Półwyspu Skandynawskiego [1] |
| sezon: grzyb letni, grzyb jesienny okres występowania: lipiec – listopad | czas życia: owocniki jednoroczne długość życia: do kilku miesięcy |
| zastosowanie ogólne: NIEJADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: Ø smak ogólny: niewyraźny zapach ogólny: niewyraźny wyjątki zastosowania: Ø |
| trudność identyfikacji: bardzo łatwe cechy wyróżniające: Ø |
| opis główny: |
| owocnik – typ: Ø owocnik – kształt: lejkowaty, głęboko wklęśnięty, rozwarty (starsze owocniki), brzeg ostry, nieregularny, falisty owocnik – powierzchnia: aksamitna, wyraźnie strefowana, matowa, pokryta włoskami o długości do 1 mm, gładka (tylko starsze owocniki) owocnik – kolor: od żółtawobrązowego do szarobrązowego, strefa przyrostu na brzegu kapelusza jaśniejsza owocnik – średnica: 2 – 10 cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: rurkowy hymenofor – kształt: rurki krótkie[2], pory od okrągłych do kanciastych, pory o średnicy 0,15 – 0,6 mm [1] hymenofor – nasada: rurki zbiegające nieco na trzon hymenofor – kolor: od białawego (młode owocniki) do żółtobrązowego, szarobrązowego (starsze owocniki) hymenofor – wysokość: 0,5 – 3 mm [1] miąższ – kształt: elastyczny, korkowaty, bardzo cienki o grubości 0,5 – 1 mm, suchy[2], zdrewniały, twardy, łykowaty, włóknisto-skórzasty miąższ – kolor: brązowy[2], rdzawo-brązowy, płowy, płowo-rudy, rudy miąższ – zapach: niewyraźny[1] miąższ – smak: niewyraźny[2] trzon – występowanie: Ø trzon – typ: centryczny(najczęściej), ekscentryczny(rzadko) trzon – kształt: walcowaty, niekiedy zgrubiały u podstawy, miejscami spłaszczony lub wygięty trzon – powierzchnia: aksamitna, filcowata trzon – kolor: rdzawożółty trzon – średnica: 0,5 – 1 cm trzon – wysokość: 2 – 7 cm osłona – typ: Ø osłona – kształt: Ø osłona – pozostałość: Ø pierścień – występowanie: nie pierścień – kształt: Ø pierścień – kolor: Ø pierścień – wysokość: Ø – Ø mm pochwa – występowanie: nie pochwa – kształt: Ø pochwa – kolor: Ø pochwa – wysokość: Ø – Ø cm mleczko – występowanie: nie mleczko – kolor: Ø mleczko – smak: Ø mleczko – gęstość: Ø mleczko – obfitość: Ø gutacja – występowanie: Ø gutacja – kolor: Ø |
| odżywianie i biotop: |
| sposób odżywiania: symbiont podłoże: gleba (sucha, piaszczysta) terytorium: lasy iglaste, lasy mieszane, miejsca prześwietlone, przy drogach, wrzosowiska gatunek sąsiadujący: Ø gatunek będący podłożem: Ø gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Świerk pospolity, Jodła pospolita, Jałowiec pospolity gatunek będący żywicielem: Ø |
| wielkość występowania: |
| występowanie – typ: pojedynczo lub w grupie (częściej w grupie) wielkość grupy: Ø kształt grupy: niekiedy kilka owocników jest ze sobą pozrastanych trzonkami |
| zarodniki: |
| zarodniki – kształt: od elipsoidalnego do cylindrycznego, gładkie zarodniki – kolor: jasnobrązowy zarodniki – wymiary: 6 – 10 × 3,5 – 5,5 μm wysyp zarodników – kolor: ochrowordzawy |
| zmienność ogólna: |
| zmienność kształtu: Ø zmienność koloru: Ø |
| wpływ czynników przyrodniczych: |
| wpływ opadów: Ø wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
| zmiana koloru po uszkodzeniu: |
| hymenofor: Ø miąższ: Ø trzon: Ø |
| reakcje makrochemiczne: |
| KOH/NaOH: Ø FeSO4: Ø C6H5OH: Ø NH40H: Ø C6H5NH2: Ø AgNO3: Ø gwajak: Ø inne odczynniki: Ø |
| wartości odżywcze: |
| wartość energetyczna: Ø woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø pozostałe: Ø |
| ciekawostki |
|---|
| Owocniki Stułki piaskowej często utrzymują się przez zimę do następnego roku. |
| Dawniej zasuszone, okazałe owocniki stułek wykorzystywano do ozdabiania witryn sklepowych. |
| Grzyb ten wygląda jak kawałek kory drzewnej zdobiącej dno lasu. |
| etymologia |
|---|
| Nazwa łacińska tego gatunku to Coltricia perennis, gdzie Coltricia oznacza “kanapę, siedzenie” a perennis oznacza “wieczność”. |
| odmiany i formy |
|---|
| Ø |
| uwagi |
|---|
| Ø |
| robaczywienie |
|---|
| Ø |
| właściwości prozdrowotne |
|---|
| Ø |
| transport |
|---|
| Ø |
| przechowywanie |
|---|
| Ø |
| uprawa |
|---|
| Ø |
| przygotowanie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| spożycie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| handel |
|---|
| Ø |
| toksyny |
|---|
| Ø |
| objawy zatrucia |
|---|
| Ø |
| leczenie zatrucia |
|---|
| Ø |
| skutki braku leczenia zatrucia |
|---|
| Ø |
| choroby grzybowe |
|---|
| Ø |
| zwalczanie chorób grzybowych |
|---|
| Ø |
| zastosowanie kulinarne |
|---|
| Ø |
| przepisy kulinarne |
|---|
| Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
| zapiski i ciekawostki historyczne |
|---|
| Ø |
| gatunek podobny: Stułka cynamonowa |
| cechy odróżniające: mniejszy kapelusz do 5 cm średnicy, słabo strefowany, w Polsce bardzo rzadka |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stu%C5%82ka_piaskowa
2 źródło: https://smacznapyza.blogspot.com/2015/09/grzyby-gatunkami-stulka-trwala-stulka-piaskowa.html
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0