Suchogrzybek złotopory
kategoria: grzyb rodzina: borowikowate |
nazwa polska: Suchogrzybek złotopory inne nazwy polskie: Borowik złotawy, Czerwona noga, Grzyb czerwonotrzonowy, Grzyb zającowy, Grzyb zajęczy, Grzyb złotawy, Podgrzybek złotawy, Zajączek, Zajęczak, Złoty grzyb nazwa łacińska: Xerocomellus chrysenteron inne nazwy łacińskie: Boletus chrysenteron (1791), Boletus communis (1789), Ceriomyces communis (1909), Versipellis chrysenteron (1886), Xerocomellus armeniacus (2009), Xerocomus armeniacus (1996), Xerocomus chrysenteron (1888), Xerocomus communis (1985) |
autor nazwy polskiej: Władysław Wojewoda, 2003 r. pierwsza klasyfikacja: Jean Baptiste François Pierre Bulliard , 1791 r. aktualna klasyfikacja: Josef Šutara, 2008 r. |
powszechność: powszechny ochrona prawna: Ø kategoria zagrożenia: Ø |
handel: Ø |
zastosowanie ogólne: JADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: jadalny średniej jakości wyjątki zastosowania: Ø |
okres występowania: czerwiec – listopad okres maksymalny: Ø – Ø |
gatunek wieloletni: Ø uprawa: Ø |
opis |
---|
owocnik – typ: kapeluszowy rurkowaty owocnik – kształt: kapelusz – od wypukłego, półkolistego (młode owocniki) do spłaszczonego, rozłożystego (starsze owocniki) owocnik – powierzchnia: sucha, matowa, filcowata, omszona, często jest popękana u starszych owocników, lepka tylko w dni wilgotne owocnik – kolor: brązowy, oliwkowy owocnik – średnica: 3 – 10 cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: rurkowy hymenofor – kształt: pory szerokie, kanciaste hymenofor – nasada: Ø hymenofor – kolor: od bladożółtego (młode owocniki) do zielonożółtawego lub oliwkowozielonawego (starsze owocniki) hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: tak, sinieje hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm trzon – typ: centryczny trzon – kształt: walcowaty, zwykle zgięty trzon – powierzchnia: często z podłużnymi włókienkami trzon – kolor: żółty na górze, czerwonawy na dole trzon – średnica: 1 – 2 cm trzon – wysokość: 4 – 10 cm miąższ – kształt: od twardego (młode owocniki) do miękkiego i wodnistego (starsze owocniki) miąższ – kolor: żółty miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: tak, sinieje i czerwienieje miąższ – zapach: słaby, grzybowy miąższ – smak: kwaskowaty ale łagodny pierścień: brak pochwa: brak mleczko: brak gutacja: Ø higrofaniczność: Ø podłoże: gleba sposób odżywiania: mikoryza terytorium: lasy iglaste, lasy liściaste, lasy mieszane, parki, miejsca wilgotne, miejsca średnio zacienione gatunek organizmu sąsiadującego: Buk, Sosna zwyczajna, Dąb szkarłatny, Dąb bezszypułkowy, Dąb szypułkowy gatunek organizmu będącego podłożem: Ø gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: Ø zarodniki – kształt: wąskoelipsoidalne lub jajowato-wrzecionowate, gładkie zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 12 – 14 × 4 – 5 μm wysyp zarodników – kolor: brązowawooliwkowy, oliwkowy |
ciekawostki |
---|
Gatunek ten jest często atakowany przez Podgrzybnicę złotopylną (wtedy nie nadaje się do spożycia). |
etymologia |
---|
Ø |
uwagi |
---|
To grzyb łatwo robaczywiejący, pleśniejący i niezbyt odporny na dłuższy transport – z tych powodów nie jest popularny wśród wytrawnych grzybiarzy. |
właściwości lecznicze |
---|
Ø |
toksyny |
---|
Ø |
objawy zatrucia |
---|
Ø |
leczenie zatrucia |
---|
Ø |
skutki braku leczenia zatrucia |
---|
Ø |
choroby grzybowe |
---|
Ø |
zwalczanie chorób grzybowych |
---|
Ø |
wartości odżywcze |
---|
Ø |
zastosowanie kulinarne |
---|
– marynowanie (młode owocniki) – gotowanie – suszenie |
przepisy kulinarne |
---|
Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
zapiski i ciekawostki historyczne | bibliografia |
---|---|
Ø | Ø |
gatunek podobny | cechy odróżniające |
---|---|
Podgrzybek zajączek | kapelusz u starszych okazów nie pęka na poletka, miąższ nie sinieje po uciśnięciu |
Suchogrzybek obciętozarodnikowy | trzon nie ma czerwonej barwy |
Suchogrzybek oprószony | ciemniejszy kapelusz, twardszy miąższ, wyrasta dopiero jesienią |
galeria przedstawiająca gatunki podobne, łatwe do pomylenia (o zbliżonym kształcie, kolorze)
Ø
przypisy i bibliografia