Suchogrzybek złotopory

kategoria: grzyb
rodzina: borowikowate

nazwa polska: Suchogrzybek złotopory
inne nazwy polskie: Borowik złotawy, Czerwona noga, Grzyb czerwonotrzonowy, Grzyb zającowy, Grzyb zajęczy, Grzyb złotawy, Podgrzybek złotawy, Zajączek, Zajęczak, Złoty grzyb
nazwa łacińska: Xerocomellus chrysenteron
inne nazwy łacińskie: Boletus chrysenteron (1791), Boletus communis (1789), Ceriomyces communis (1909), Versipellis chrysenteron (1886), Xerocomellus armeniacus (2009), Xerocomus armeniacus (1996), Xerocomus chrysenteron (1888), Xerocomus communis (1985)

autor nazwy polskiej: Władysław Wojewoda, 2003 r.
pierwsza klasyfikacja: Jean Baptiste François Pierre Bulliard , 1791 r.
aktualna klasyfikacja: Josef Šutara, 2008 r.

powszechność: powszechny
ochrona prawna: Ø
kategoria zagrożenia: Ø

handel: Ø

zastosowanie ogólne: JADALNY
zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø
kategoria smaku: jadalny średniej jakości
wyjątki zastosowania: Ø

okres występowania: czerwiec – listopad
okres maksymalny: Ø – Ø

gatunek wieloletni: Ø
uprawa: Ø

opis
owocnik – typ: kapeluszowy rurkowaty owocnik – kształt: kapelusz – od wypukłego, półkolistego (młode owocniki) do spłaszczonego, rozłożystego (starsze owocniki) owocnik – powierzchnia: sucha, matowa, filcowata, omszona, często jest popękana u starszych owocników, lepka tylko w dni wilgotne owocnik – kolor: brązowy, oliwkowy owocnik – średnica: 3 – 10 cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: rurkowy hymenofor – kształt: pory szerokie, kanciaste hymenofor – nasada: Ø hymenofor – kolor: od bladożółtego (młode owocniki) do zielonożółtawego lub oliwkowozielonawego (starsze owocniki) hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: tak, sinieje hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm trzon – typ: centryczny trzon – kształt: walcowaty, zwykle zgięty trzon – powierzchnia: często z podłużnymi włókienkami trzon – kolor: żółty na górze, czerwonawy na dole trzon – średnica: 1 – 2 cm trzon – wysokość: 4 – 10 cm miąższ – kształt: od twardego (młode owocniki) do miękkiego i wodnistego (starsze owocniki) miąższ – kolor: żółty miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: tak, sinieje i czerwienieje miąższ – zapach: słaby, grzybowy miąższ – smak: kwaskowaty ale łagodny pierścień: brak pochwa: brak mleczko: brak gutacja: Ø higrofaniczność: Ø podłoże: gleba sposób odżywiania: mikoryza terytorium: lasy iglaste, lasy liściaste, lasy mieszane, parki, miejsca wilgotne, miejsca średnio zacienione gatunek organizmu sąsiadującego: Buk, Sosna zwyczajna, Dąb szkarłatny, Dąb bezszypułkowy, Dąb szypułkowy gatunek organizmu będącego podłożem: Ø gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: Ø zarodniki – kształt: wąskoelipsoidalne lub jajowato-wrzecionowate, gładkie zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 12 – 14 × 4 – 5 μm wysyp zarodników – kolor: brązowawooliwkowy, oliwkowy

opis

owocnik – typ: kapeluszowy rurkowaty
owocnik – kształt: kapelusz – od wypukłego, półkolistego (młode owocniki) do spłaszczonego, rozłożystego (starsze owocniki)
owocnik – powierzchnia: sucha, matowa, filcowata, omszona, często jest popękana u starszych owocników, lepka tylko w dni wilgotne
owocnik – kolor: brązowy, oliwkowy
owocnik – średnica: 3 – 10 cm
owocnik – wysokość: Ø – Ø cm
hymenofor – typ: rurkowy
hymenofor – kształt: pory szerokie, kanciaste
hymenofor – nasada: Ø
hymenofor – kolor: od bladożółtego (młode owocniki) do zielonożółtawego lub oliwkowozielonawego (starsze owocniki)
hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: tak, sinieje
hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm
trzon – typ: centryczny
trzon – kształt: walcowaty, zwykle zgięty
trzon – powierzchnia: często z podłużnymi włókienkami
trzon – kolor: żółty na górze, czerwonawy na dole
trzon – średnica: 1 – 2 cm
trzon – wysokość: 4 – 10 cm
miąższ – kształt: od twardego (młode owocniki) do miękkiego i wodnistego (starsze owocniki)
miąższ – kolor: żółty
miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: tak, sinieje i czerwienieje
miąższ – zapach: słaby, grzybowy
miąższ – smak: kwaskowaty ale łagodny
pierścień: brak
pochwa: brak
mleczko: brak
gutacja: Ø
higrofaniczność: Ø

podłoże: gleba
sposób odżywiania: mikoryza
terytorium: lasy iglaste, lasy liściaste, lasy mieszane, parki, miejsca wilgotne, miejsca średnio zacienione
gatunek organizmu sąsiadującego: Buk, Sosna zwyczajna, Dąb szkarłatny, Dąb bezszypułkowy, Dąb szypułkowy
gatunek organizmu będącego podłożem: Ø
gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø
gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø
występowanie: Ø

zarodniki – kształt: wąskoelipsoidalne lub jajowato-wrzecionowate, gładkie
zarodniki – kolor: Ø
zarodniki – wymiary: 12 – 14 × 4 – 5 μm
wysyp zarodników – kolor: brązowawooliwkowy, oliwkowy

ciekawostki
Gatunek ten jest często atakowany przez Podgrzybnicę złotopylną (wtedy nie nadaje się do spożycia).

etymologia
Ø

uwagi
To grzyb łatwo robaczywiejący, pleśniejący i niezbyt odporny na dłuższy transport – z tych powodów nie jest popularny wśród wytrawnych grzybiarzy.

właściwości lecznicze
Ø

toksyny
Ø

objawy zatrucia
Ø

leczenie zatrucia
Ø

skutki braku leczenia zatrucia
Ø

choroby grzybowe
Ø

zwalczanie chorób grzybowych
Ø

wartości odżywcze
Ø

zastosowanie kulinarne
– marynowanie (młode owocniki) – gotowanie – suszenie

przepisy kulinarne
Ø

mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)

zapiski i ciekawostki historyczne	bibliografia
Ø	Ø

gatunek podobny	cechy odróżniające
Podgrzybek zajączek	kapelusz u starszych okazów nie pęka na poletka, miąższ nie sinieje po uciśnięciu
Suchogrzybek obciętozarodnikowy	trzon nie ma czerwonej barwy
Suchogrzybek oprószony	ciemniejszy kapelusz, twardszy miąższ, wyrasta dopiero jesienią

galeria przedstawiająca gatunki podobne, łatwe do pomylenia (o zbliżonym kształcie, kolorze)

Ø

przypisy i bibliografia