Włośnianka korzeniasta
kategoria: grzyb | rodzina: podziemniczkowate |
nazwa polska: Włośnianka korzeniasta inne nazwy polskie: Łuszczak korzeniowy nazwy zwyczajowe: Ø nazwa łacińska: Hebeloma radicosum synonimy łacińskie: Agaricus radicatus (1801), Dryophila radicosa (1886), Myxocybe radicosa (1889), Pholiota radicosa (1871), Roumeguerites radicosus (1979) |
określenie nazwy polskiej: Stanisław Domański, 1955 r. pierwsza klasyfikacja: Jean Baptiste François Pierre Bulliard, 1784 r. aktualna klasyfikacja: Adalbert Ricken, 1911 r. |
kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowy | typ ogólny: grzyb nadrzewny |
powszechność w kraju: częsty ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: I – o nieokreślonym zagrożeniu |
zasięg na świecie: występuje w Europie, Japonii oraz stanie Kolumbia Brytyjska w Kanadzie |
sezon: grzyb letni, jesienny okres występowania: lipiec – październik | czas życia: owocniki jednoroczne długość życia: Ø |
zastosowanie ogólne: NIEJADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: Ø smak ogólny: od łagodnego do gorzkiego zapach ogólny: gorzkich migdałów lub marcepanu wyjątki zastosowania: Ø |
trudność identyfikacji: umiarkowanie trudne cechy wyróżniające: Ø |
opis główny: |
owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty owocnik – kształt: kapelusz od półkolistego (młode owocniki) do łukowatego, płaskiego (starsze owocniki), brzeg długo jest podwinięty owocnik – powierzchnia: od lepkiej (w dni suche) do śluzowatej (w dni wilgotne), z przyczepionymi ochrowymi resztkami osłony owocnik – kolor: od brudno-beżowo-ochrowego do brudno-brązowego z czerwonawym odcieniem owocnik – średnica: 5 – 14 cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: blaszkowaty hymenofor – kształt: blaszki wąskie hymenofor – nasada: blaszki wąsko przyrośnięte lub wolne hymenofor – kolor: od kremowego (młode owocniki) do ochrowego, czerwonobrązowego (starsze owocniki), ostrza białawe hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm miąższ – kształt: mięsisty miąższ – kolor: białawy miąższ – zapach: gorzkich migdałów[1], marcepanu[2] miąższ – smak: gorzki[1], łagodny[2] trzon – występowanie: tak trzon – typ: centryczny trzon – kształt: wrzecionowaty, rozszerzony przy podstawie, w ziemi ukorzeniony do głębokości około 10 cm trzon – powierzchnia: od gładkiej (nad pierścieniem) do pokrytej łuskami (pod pierścieniem) trzon – kolor: od białawego, kremowo-żółtego (nad pierścieniem) do kremowo-żółtego, blado-brudno-ochrowego (pod pierścieniem) trzon – średnica: 0,8 – 2 cm trzon – wysokość: 7 – 15(bez podziemnej części) cm osłona – typ: częściowa osłona – kształt: strzępki, pierścień osłona – pozostałość: resztki osłony na brzegu kapelusza, pierścień pierścień – występowanie: tak pierścień – kształt: trwały, skórzasty pierścień – kolor: białawy pierścień – wysokość: Ø – Ø mm pochwa – występowanie: Ø pochwa – kształt: Ø pochwa – kolor: Ø pochwa – wysokość: Ø – Ø cm mleczko – występowanie: Ø mleczko – kolor: Ø mleczko – smak: Ø mleczko – gęstość: Ø mleczko – obfitość: Ø gutacja – występowanie: Ø gutacja – kolor: Ø |
odżywianie i biotop: |
sposób odżywiania: symbiont[1] podłoże: drewno (korzenie i pniaki drzew liściastych) [1] terytorium: lasy liściaste, lasy mieszane gatunek sąsiadujący: Ø gatunek będący podłożem: Buk, Dąb [1] gatunek tworzący symbiozę mikoryzową: Ø gatunek będący żywicielem: Ø |
wielkość występowania: |
występowanie – typ: Ø wielkość grupy: Ø kształt grupy: Ø |
zarodniki: |
zarodniki – kształt: migdałowate, o powierzchni drobno-brodawkowatej zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 8 – 10 × 5 – 6 μm wysyp zarodników – kolor: rdzawo-brązowy do cynamonowo-brązowego |
zmienność ogólna: |
zmienność kształtu: Ø zmienność koloru: Ø |
wpływ czynników przyrodniczych: |
wpływ opadów: Ø wpływ światła: Ø wpływ temperatury: Ø wpływ wiatru: Ø |
zmiana koloru po uszkodzeniu: |
hymenofor: Ø miąższ: Ø trzon: tak, brązowieje |
reakcje makrochemiczne: |
KOH/NaOH: Ø FeSO4: Ø C6H5OH: Ø NH40H: Ø C6H5NH2: Ø AgNO3: Ø gwajak: Ø inne odczynniki: Ø |
wartości odżywcze: |
wartość energetyczna: Ø woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø pozostałe: Ø |
ciekawostki |
---|
Według japońskich badań terenowych samce much z rodzaju Suillia spoczywają na grzybach tego gatunku i aktywnie bronią swojego terytorium przed innymi osobnikami tego samego gatunku, czekając na pojawienie się samic. [1] |
Włośniankę korzeniastą można hodować w laboratorium. Dzięki temu udało się zaobserwować, że chociaż światło nie jest jej potrzebne do tworzenia zawiązków owocników, to jednak ich różnicowanie się i dalszy rozwój odbywać się może tylko przy udziale światła. Jest to związane zapewne z tym, że zawiązki tworzą się na sporej głębokości pod ziemią, zaś zarodniki owocnika wytworzonego pod ziemią nie mogłyby się rozprzestrzeniać, stąd też rozwój owocnika odbywa się dopiero wtedy, gdy korzeniasta podstawa trzonu wydostanie się ponad powierzchnię ziemi. [1] |
etymologia |
---|
Ø |
odmiany i formy |
---|
Ø |
uwagi |
---|
Ø |
robaczywienie |
---|
Ø |
właściwości prozdrowotne |
---|
Ø |
transport |
---|
Ø |
przechowywanie |
---|
Ø |
uprawa |
---|
Ø |
przygotowanie w celach leczniczych |
---|
Ø |
spożycie w celach leczniczych |
---|
Ø |
handel |
---|
Ø |
toksyny |
---|
Ø |
objawy zatrucia |
---|
Ø |
leczenie zatrucia |
---|
Ø |
skutki braku leczenia zatrucia |
---|
Ø |
choroby grzybowe |
---|
Ø |
zwalczanie chorób grzybowych |
---|
Ø |
zastosowanie kulinarne |
---|
Ø |
przepisy kulinarne |
---|
Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
zapiski i ciekawostki historyczne |
---|
Ø |
gatunek podobny: Ø |
cechy odróżniające: Ø |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/W%C5%82o%C5%9Bnianka_korzeniasta
2 źródło: http://atlas.grzybiarze.eu/hebeloma-radicosum/
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 3.0