Zasłonak fioletowy
kategoria: grzyb rodzina: zasłonakowate |
nazwa polska: Zasłonak fioletowy inne nazwy polskie: Tabakierka, Tłustocha, Tłuściocha nazwa łacińska: Cortinarius violaceus inne nazwy łacińskie: Agaricus violaceus 1753, Agaricus violaceus 1800, Agaricus violaceus 1800, Agaricus violaceus 1753, Amanita araneosa 1783, Cortinarius violaceus 1821, Cortinarius violaceus 1821, Gomphos violaceus 1898, Inoloma violaceum 1877 |
autor nazwy polskiej: Andrzej Nespiak, 1975 r. pierwsza klasyfikacja: Karol Linneusz, 1753 r. aktualna klasyfikacja: Samuel Frederick Gray, 1821 r. |
powszechność: rzadki ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: V (narażone, zagrożone wyginięciem) |
handel: Ø |
zastosowanie ogólne: NIEJADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: Ø wyjątki zastosowania: Ø |
okres występowania: sierpień – październik okres maksymalny: lipiec – listopad |
gatunek wieloletni: Ø uprawa: Ø |
opis |
---|
owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty owocnik – kształt: kapelusz od półkolistego (młode owocniki) do płaskiego (starsze owocniki), brzeg kapelusza początkowo jest połączony z trzonem bladofioletową zasnówką, później brzeg długo podgięty, kapelusz niekiedy z szerokim garbkiem owocnik – powierzchnia: ziarnista, sucha, aksamitna, kosmkowato-łuseczkowata (starsze owocniki) owocnik – kolor: od niebieskofioletowego (młode owocniki) do brązowofioletowego (starsze owocniki), z lekko metalicznym połyskiem owocnik – średnica: 4 – 10(15) cm owocnik – wysokość: 10 – 20 cm hymenofor – typ: blaszkowaty hymenofor – kształt: blaszki grube, szerokie i szeroko przyrośnięte, ostrza blaszek pokryte kosmkami hymenofor – nasada: Ø hymenofor – kolor: fioletowy, brązowofioletowy hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm trzon – typ: centryczny trzon – kształt: pałkowaty z wyraźnie zgrubiałą podstawą, od pełnego (młode owocniki) do pustego (starsze owocniki) trzon – powierzchnia: od łuskowatej (młode owocniki) do nagiej (starsze owocniki) trzon – kolor: ciemnofioletowy trzon – średnica: 1 – 2 cm (2 – 4 cm średnicy samej podstawy) trzon – wysokość: 6 – 12 cm miąższ – kształt: Ø miąższ – kolor: od jasnofioletowego do ciemnofioletowego miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø miąższ – zapach: cedrowy miąższ – smak: łagodny pierścień: Ø pochwa: Ø mleczko: brak gutacja: Ø higrofaniczność: Ø podłoże: gleba (kwaśna lub zasadowa) sposób odżywiania: symbiont terytorium: lasy liściaste, lasy mieszane, głównie na terenach górzystych gatunek organizmu sąsiadującego: Brzoza, Buk, Olsza, Wierzba, Topola gatunek organizmu będącego podłożem: Ø gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Ø gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: pojedynczo lub w grupie zarodniki – kształt: migdałowate lub elipsoidalne, drobno brodawkowate zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 11,5 – 13,5 × 7 – 9 μm wysyp zarodników – kolor: brązowy |
ciekawostki |
---|
Zasłonak fioletowy to grzyb niejadalny ze względu na to że jest mało smaczny i lekko gorzkawy po ugotowaniu. |
etymologia |
---|
Ø |
uwagi |
---|
Zasłonak fioletowy znajduje się na listach gatunków zagrożonych w Polsce, Belgii, Niemczech, Danii, Anglii oraz Holandii. |
Jest to gatunek chroniony na Słowacji. |
właściwości lecznicze |
---|
Ø |
toksyny |
---|
Ø |
objawy zatrucia |
---|
Ø |
leczenie zatrucia |
---|
Ø |
skutki braku leczenia zatrucia |
---|
Ø |
choroby grzybowe |
---|
Ø |
zwalczanie chorób grzybowych |
---|
Ø |
wartości odżywcze |
---|
Ø |
zastosowanie kulinarne |
---|
Ø |
przepisy kulinarne |
---|
Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
zapiski i ciekawostki historyczne | bibliografia |
---|---|
Ø | Ø |
gatunek podobny | cechy odróżniające |
---|---|
Zasłonak hercyński | występuje pod drzewami iglastymi (Świerk, Sosna) |
Zasłonak wonny | blaszki ochrowe, nieprzyjemny zapach acetylenu |
galeria przedstawiająca gatunki podobne, łatwe do pomylenia (o zbliżonym kształcie, kolorze)
Ø
przypisy i bibliografia