Zasłonak glinkowaty
| kategoria: grzyb | rodzina: zasłonakowate |
| nazwa polska: Zasłonak glinkowaty inne nazwy polskie: Ø nazwy zwyczajowe: Ø nazwa łacińska: Cortinarius bolaris synonimy łacińskie: Agaricus bolaris (1801), Inoloma bolare (1877) |
| autor nazwy polskiej: Andrzej Nespiak, 1975 r pierwsza klasyfikacja: Christiaan Hendrik Persoon, 1801 r. aktualna klasyfikacja: Elias Magnus Fries, 1838 r. |
| kategoria wielkości: grzyb wielkoowocnikowy | typ ogólny: grzyb naziemny |
| sezon: grzyb jesienny okres występowania: sierpień – listopad | czas życia: owocniki jednoroczne długość życia: Ø |
| powszechność w kraju: częsty ochrona prawna: brak ochrony gatunkowej kategoria zagrożenia: Ø zasięg ogólny: szeroko rozprzestrzeniony we wschodniej części Ameryki Północnej, w większości krajów Europy, notowany w Kostaryce [1] |
| trudność identyfikacji: łatwe |
| zastosowanie ogólne: NIEJADALNY zastosowanie ogólne w stanie surowym: Ø kategoria smaku: Ø wyjątki zastosowania: Ø |
| opis |
|---|
| owocnik – typ: kapeluszowy blaszkowaty owocnik – kształt: kapelusz od półkolistego, łukowatego (młode owocniki) do płaskiego (starsze owocniki), niekiedy kształt nieregularny, brzeg kapelusza cienki, niekiedy falisty owocnik – powierzchnia: jedwabista z łuskami, sucha, włóknista, niekiedy popękana owocnik – kolor: żółtoróżowy, łuski od cynobrowoczerwonego do szafranoczerwonego owocnik – średnica: 3 – 6(max 10[3], 12[6]) cm owocnik – wysokość: Ø – Ø cm hymenofor – typ: blaszkowaty hymenofor – kształt: blaszki dość gęste, cienkie, o delikatnie kosmkowatym ostrzu hymenofor – nasada: przyrośnięte, wykrojone lub lekko zbiegające hymenofor – kolor: od bladogliniastego do rdzawobrązowego hymenofor – wysokość: Ø – Ø mm miąższ – kształt: zwarty miąższ – kolor: od białawego (w kapeluszu) do żółtawego lub ochrowego (w trzonie) miąższ – zapach: niewyraźny, ziemisty miąższ – smak: niewyraźny, gorzki, od łagodnego do lekko gorzkiego[6] trzon – typ: centryczny trzon – kształt: cylindryczny, walcowaty, od pełnego (młode owocniki) do pustego (starsze owocniki), często wygięty trzon – powierzchnia: pokryta łuseczkami oraz włókienkami trzon – kolor: od białokremowego (pod samym kapeluszem) do białawożółtawego (w stronę podstawy), ciemnoczerwona podstawa, kolor kapelusza trzon – średnica: 0,5 – 1,5 cm trzon – wysokość: 3 – 8(max 10)[4] cm pierścień: brak pochwa: Ø osłona: resztki osłony w postaci łuseczek na kapeluszu i trzonie |
| mleczko: brak gutacja: Ø |
| hymenofor – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø miąższ – zmiana koloru po uszkodzeniu: tak, słabo żółknący [2] trzon – zmiana koloru po uszkodzeniu: Ø reakcje makrochemiczne: KOH – czarny (na powierzchni kapelusza) |
| zmienność: Ø higrofaniczność: nie |
| wpływ opadów: Ø wpływ światła: Ø wpływ temperatury: kapelusz płowieje w dni suche [1] wpływ wiatru: Ø |
| podłoże: gleba (kwaśna) sposób odżywiania: symbiont terytorium: lasy liściaste, lasy mieszane, lasy iglaste (bardzo rzadko), wilgotne miejsca, wśród mchów gatunek organizmu sąsiadującego: Ø gatunek organizmu będącego podłożem: Ø gatunek organizmu tworzącego symbiozę mikoryzową: Buk (najczęściej), Dąb (rzadziej) [1,4], Brzoza[5], Jodła[5] gatunek organizmu będącego żywicielem: Ø występowanie: pojedynczo lub w grupie (małej) wielkość grupy: Ø kształt grupy: Ø |
| zarodniki – kształt: od jajowatego do kulistego, nieco brodawkowate zarodniki – kolor: Ø zarodniki – wymiary: 6 – 8 × 5(min 4,5)[5] – 6 μm wysyp zarodników – kolor: czerwonobrązowy, ochrowobrunatny[2] |
| opis |
|---|
| woda: Ø białko: Ø tłuszcze: Ø węglowodany: Ø sole: Ø cukry: Ø błonnik: Ø |
| witaminy: Ø minerały: Ø kwasy: Ø przeciwutleniacze: Ø |
| toksyny: Ø |
| pozostałe: Ø |
| ciekawostki |
|---|
| Część atlasów uważa ten gatunek za niejadalny a część za trujący i podejrzewają go o zawartość toksyny orellaniny (strukturalnie to N-tlenek dwu-pirydyny) ale nie ma badania tego potwierdzającego. Nawet jeśli nie zawiera orellaninę to bardzo możliwe, że zawiera inne trujące substancje gdyż notowane są przypadki zatruć wśród ludzi po spożyciu tego gatunku. |
| etymologia |
|---|
| Nazwa łacińska tego gatunku to Cortinarius bolaris, gdzie Cortinarius oznacza “zasłonę, kurtynę” a bolaris oznacza “ciemnoczerwony, ceglasty”. [3] |
| uwagi |
|---|
| Ø |
| robaczywienie |
|---|
| Ø |
| właściwości prozdrowotne |
|---|
| Ø |
| transport |
|---|
| Ø |
| uprawa |
|---|
| Ø |
| przygotowanie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| spożycie w celach leczniczych |
|---|
| Ø |
| handel |
|---|
| Ø |
| objawy zatrucia |
|---|
| Ø |
| leczenie zatrucia |
|---|
| Ø |
| skutki braku leczenia zatrucia |
|---|
| Ø |
| choroby grzybowe |
|---|
| Ø |
| zwalczanie chorób grzybowych |
|---|
| Ø |
| zastosowanie kulinarne |
|---|
| Ø |
| przepisy kulinarne |
|---|
| Ø |
mapa obrazująca najczęstsze i dokładne miejsce(a) występowania opisywanego gatunku
(lokalizacja naniesiona przez: robert węglowski, miejscowość: okolice Głogowa Małopolskiego)
| zapiski i ciekawostki historyczne |
|---|
| Ø |
| gatunek podobny: Zasłonak żółknący |
| cechy odróżniające: żółknący miąższem po uszkodzeniu, kapelusz ma powierzchnię równomierniej pokryta jedwabistymi włókienkami, zarodniki są większe i migdałowate |
gatunki podobne i cechy pozwalające na odróżnienie
1 źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zas%C5%82onak_glinkowaty
2 źródło: https://nagrzyby.pl/atlas?id=710
3 źródło: https://www.first-nature.com/fungi/cortinarius-bolaris.php
4 źródło: https://www.mushroomexpert.com/cortinarius_bolaris.html
5 źródło: https://www.mycoquebec.org/bas.php?trie=C&l=l&nom=Cortinarius%20bolaris%20/%20Cortinaire%20rouge%20brique&tag=Cortinarius%20bolaris&gro=16
6 źródło: https://www.123pilzsuche.de/daten/details/RotschuppigerRauhkopf.htm
przypisy i bibliografia
Zakaz kopiowania treści oraz fotografii. Strona opisowa – wersja 2.0